John Pridmore

Mam mieszane uczucia dotyczące tej książki :) Z jednej strony czytam na portalu dobre opinie i trudno mi się z nimi nie zgodzić. Z drugiej jednak strasznie wkurzają mnie świadectwa, w których ktoś tak spektakularnie się nawraca - w jednej chwili jest gangsterem, a w drugiej nagle słyszy głos Boga i o 180 stopni zmienia swoje życie i konsekwentnie się tego trzyma (niemal nie popełniając już błędów). Może wynika to z tego, że nie znam żadnej osoby, która by tak miała? Popytałam wokół siebie i znalazły się osoby, które przyznały, że spotkały się z ludźmi właśnie w taki sposób przeżywającymi nawrócenie. Więc może po prostu to kwestia osobistych doświadczeń. Podobał mi się jednak opis ewangelizacyjnych działań autora - choć ja pewnie bym tak nie potrafiła. Podziwiam to, że potrafi żyć i mieszkać we wspólnocie i żyć, nie martwiąc się o pieniądze, czy warunki, w jakich przebywa. Nie każdy jest w stanie zdecydować się na takie coś. Może dzięki temu potrafi tak charyzmatycznie oddziaływać na ludzi i skłaniać ich do nawrócenia? Nie mnie to oceniać - ja tak na ludzi nie działam, moim powołaniem jest małżeństwo i służba mojej rodzinie, a to zupełnie inna rzeczywistość. Z książki wynotowałam sobie dwie myśli - "człowiek może przekazać innym tylko to, co sam ma" oraz "nie można kontrolować innych, ale trzeba im pozwolić na popełnianie błędów". I rozważaniem tych myśli zajmę się w najbliższym czasie :) Lekturę jak najbardziej polecam.