Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Henryk Altow
Źródło: ru.wikipedia.org
Znany jako: Генрих Саулович Альтшуллер,...Znany jako: Генрих Саулович Альтшуллер, Gienrich Saułowicz Altszuller, G. S. Altszuller, Genrih Saulovič Al’tšuller, Gienrich Altow, Genrih Al'tov, Henryk Altszuller, Gieorgij (błędnie!) Altow
3
6,2/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, czasopisma
Urodzony: 15.10.1926Zmarły: 24.09.1998
Rosyjski radziecki i azerbejdżański pisarz i krytyk science fiction, wynalazca, teoretyk wynalazczości i metodyki pracy twórczej wynalazcy, jeden z pionierów i organizatorów masowego ruchu racjonalizatorskiego w Związku Radzieckim, autor kilku teorii w tym zakresie oraz wielu książek poświęconych tym zagadnieniom (wydawanych pod własnym nazwiskiem),z których w Polsce ukazały się dwie: Algorytm wynalazku (1969; pol. 1972, 1975) i Elementy teorii twórczości inżynierskiej (Творчество как точная наука, 1979; pol. 1983). Jego żoną była Walentyna Żurawlowa (1933-2004),również pisarka sf.
Debiutował w 1957 roku opowiadaniem "Зиночка" (razem z Wiaczesławem Felicynem). W pierwszej połowie lat 60. należał do najważniejszych pisarzy sf w Rosji. Wydał zbiory opowiadań: Легенды о звёздных капитанах (1961),Опаляющий разум (1968),Создан для бури (1970) oraz Тайна тройного удара (2010) - zawierający wczesne, mniej znane utwory; ten zbiór został wydany przez legendarne wydawnictwo Tardis. Wybór najlepszych opowiadań Altowa wszedł do zbioru Летящие по Вселенной (2002),do którego weszły też najważniejsze utwory jego żony. Wszystkie utwory f opublikował Gienrich Altszuller pod pseudonimem Altow (w Polsce jego imię było spolszczane).
W Polsce, w prasie i antologiach, ukazało się ok. 10 utworów Altowa, w tym napisana wspólnie z żoną novella "Ballada o gwiazdach" (1961; pol. 1962 w antologii Alfa Eridana).
Debiutował w 1957 roku opowiadaniem "Зиночка" (razem z Wiaczesławem Felicynem). W pierwszej połowie lat 60. należał do najważniejszych pisarzy sf w Rosji. Wydał zbiory opowiadań: Легенды о звёздных капитанах (1961),Опаляющий разум (1968),Создан для бури (1970) oraz Тайна тройного удара (2010) - zawierający wczesne, mniej znane utwory; ten zbiór został wydany przez legendarne wydawnictwo Tardis. Wybór najlepszych opowiadań Altowa wszedł do zbioru Летящие по Вселенной (2002),do którego weszły też najważniejsze utwory jego żony. Wszystkie utwory f opublikował Gienrich Altszuller pod pseudonimem Altow (w Polsce jego imię było spolszczane).
W Polsce, w prasie i antologiach, ukazało się ok. 10 utworów Altowa, w tym napisana wspólnie z żoną novella "Ballada o gwiazdach" (1961; pol. 1962 w antologii Alfa Eridana).
6,2/10średnia ocena książek autora
22 przeczytało książki autora
52 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Dziwna planeta Anatolij Dnieprow
6,6
Przyjemnie spędziłem czas z tą antologią. Znajdziemy w niej fantastyczne opowiadania z lat 50 i 60 XX wieku, autorstwa kilku mniej znanych (szerszym gronom czytelników),radzieckich pisarzy SF.
Czy współczesny SFan winien się więc z taką pozycją zaznajomić? Myślę, iż szat rozrywać nie będzie zmuszon, gdy on, no i ta pozycja, rozminą się w swojej wspólnej czasoprzestrzeni.
"Dziwna planeta" jest jednak wyborem opowieści gwarantujących nostalgiczny powrót do czasów optymistycznej i radosnej fantastyki naukowej, w dodatku w mniej znanym, bo rosyjskim wydaniu. To świetna lektura uzupełniająca! Wiele do Kanonu SF zapewne nie wnosząca, acz jako stare, fantastyczne czytadło - daje radę! 6/10.
Alfa Eridana Arkadij Strugacki
6,5
Gratka dla fanów gatunku. Pokazuje gdzie była radziecka sci-fi w latach 1950. Na pewno w okowach cenzury (rozbawiły mnie dywagacje co Lenin sądził o życiu pozaziemskim); część autorów bardzo się wysila by oddać paradoksy podróży podświetlnych, ale niestety nie wszyscy rozumieli fizykę (różne smaczki dla koneserów).
Poziom opowiadań nierówny. Fragmentami naiwność aż rażąca, że za kilkaset czy nawet kilka tysięcy (!) lat ludzie będą programować komputery na kartach perforowanych i samotnie sterować statkami kosmicznymi. Ale też dużo trafnych spostrzeżeń.