Jen Bricker

Inspirująca, pełna wiary i nadziei książka dla każdego kto zmaga się z trudnościami lub po prostu poszukuje swojej drogi życia. To historia dziewczynki adoptowanej przez amerykańskie małżeństwo od jej narodzin przez dzieciństwo, karierę sportową, po dorosłość. Książka pełna jest motywujących zdań połączonych z ogromną determinacją i wewnętrznym optymizmem. Zawiera krótkie wypowiedzi osób ważnych dla Jen. Bez wątpienia ogromną rolę w życiu autorki odegrali jej przybrani rodzice oraz trójka starszych braci, a także najbliżsi przyjaciele, których miała dość sporo, co świadczy o jej otwartości i niesamowitej zdolności zjednywania sobie ludzi. To dzięki nim, ogromnej wierze w Boga oraz swojej naturalnej wewnętrznej ambicji i optymizmowi Jen nie tylko bierze udział w olimpiadzie, zostaje członkiem zespołu akrobatycznego objeżdżającego cały świat ze znaną piosenkarką, ale wyrasta na pewną siebie i spełnioną kobietę. Nie uważa się za niepełnosprawną osobę i za taką nie chcę być uważana. Potrafi zrobić wszystko tak samo sprawnie jak ludzie z nogami, a ich nie powoduje, że rezygnuje ze spełnienia marzeń i próbowania nowych rzeczy, jak chociażby nurkowanie z butlą w oceanie, jazda na wrotkach na rękach, skoki na trampolinie i tak dalej. Książkę polecam wszystkim tym którzy czują się ograniczeni bądź potrzebują motywacji w codziennym życiu. Czyta się ją bardzo szybko jest lekka i przyjemna, a jednocześnie na głębokich myśli. Potrafi miejscami wzruszyć, ale i rozśmieszyć. Oto kilka ciekawych i motywujących cytatów: Doceniaj drobne zwycięstwa. Czy jesteś wdzięczny za małe rzeczy, które osiągnąłeś na drodze do większego celu? Kiedy ostatni raz zatrzymałeś się i podziękowałeś za to, jak daleko zaszedłeś, zamiast narzekać na to, jak długa droga jeszcze przed tobą? Moi rodzice pokładali ufność zarówno w Bogu, jak i we mnie. Przeciwstawiali się odruchowi, żeby ciągle mnie ratować. Pozwalali, abym sama dochodziła do własnych wniosków. Pomagali mi znaleźć odwagę i mądrość. Pozwolili mi upaść na pupę. Rób to, co kochasz robić, razem z ludźmi, których kochasz, i bądź świadoma, jak bardzo wiele otrzymałaś. Wielu moich przyjaciół słyszało zawsze w domu, że "zasady to zasady" i nie należy kwestionować autorytetu tych, którzy je ustanowili. Moi rodzice wychowali nie jednak inaczej. Nauczyli mnie, abym walczyła godnie, abym toczyła bój w słusznej sprawie – w sposób szlachetny i z głębokim oddaniem. Ambicja to dobra rzecz – rodzi pasję i pozwala dostrzegać cel. Jest jednak wszystkim. Ważne abyśmy poświęcali czas na przypominanie sobie wszystkich dobrych rzeczy, który już zaistniały w naszym życiu kropka można zapisać je sobie w dzienniku albo wypowiedzieć na modlitwie. Można komuś opowiedzieć o nich albo opisać wiadomości kiedy to zrobisz, twoje życie natychmiast nabierze barw, zmieni się też Twój sposób myślenia. Nauczyłam się też świadomie używać swoich zmysłów. Oznacza to, że staram się zwracać uwagę na to jakie docierają do mnie zapachy, smaki i dźwięki, co czuję i co widzę. Oddychaj spokojnie i skup się na tym, co w danej chwili robi twoje ciało. Wczuj się w to, jak bije twoje serce i jak powietrze najpierw napełnia, a potem opuszcza twoje płuca. Bądź obecny w chwili, którą przeżywasz, pozwól sobie doświadczyć tego, gdzie jesteś i co robisz. Wiem, że kiedy ja to robię, przychodzą mi do głowy najbardziej niezwykłe rzeczy. Nigdy nie myślimy się równie dobrze, jak w tych chwilach umysłowej jasności.