Michał Jan Lutostański

Przyznam szczerze, że temat bardzo wdzięczny został potraktowany upraszczająco. Nie spodobało mi się. Mam kilka zarzutów, Próba zniesienia subkultur do jednego medium jakim jest muzyka, losowość w wyborze subkultur. Próba umatematycznienia zależności, stwarzanie tych zależności. Sądzę, ze jako praca socjologiczna, dla innych socjologów, bądź osób w znających metody jest dosyć strawna i poprawna, ale z punktu widzenia masowego odbiorcy, za jakiego się uważam, to nie siadło. Nie uważam, że muzyka jest wyznacznikiem przynależności do subkultury, uważam, że są subkultury, które nie mają wiodącego gatunku muzycznego, a ostatecznie - książka wydana w 2015 roku. Czy w 2015 roku ktoś widział jeszcze skina? Czy punki jeszcze chodzą po ulicach? To jest margines. Podobnie z hip-hopowcami i metalami, owszem są osoby słuchające tej muzyki, ale bardzo często jest to uwielbienie dla gatunku muzycznego, a nie wyznawanie specyficznych wartości, czy podążanie za ideologiami, które uległy zmianie od lat 80. czy nawet 90. Nie polecam.