Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy dokonuje określonych wyborów, a to, jak one wyglądają, zależy od zbiegów okoliczności. Jesteśmy w końcu istotami myślącymi. Decydujemy o sobie. Mamy pragnienia i emocje. Postępujemy zgodnie z własnym sumieniem, które ma zostać później osądzone.

Życie gra z nami w otwarte karty, ale najczęściej to przypadek decyduje o tym, co się z nami dzieje. Jedni dostają szansę, a drudzy nie. Tak już jest...

Zawsze uważałem, że mnisi to zakompleksione szumowiny żądne władzy, szukające w kościele jedynie uwielbienia u ogłupiałych wiernych.

Życie to licytacja, nieustanne targowanie się.

Ludzie bogaci, a zarazem zdesperowani i zdeterminowani do działania, mieli inny sposób myślenia. Charakteryzowali się znacznie większych okrucieństwem, umiejętnością zacierania śladów, planowaniem. W ich stylu byłoby zainscenizowanie dziwnych zdarzeń, które na pierwszy rzut oka wyglądałyby jak nieszczęśliwe zbiegi okoliczności.

Z drugiej strony natura ludzka potrafiła skrywać za maską codzienności wiele mrocznych sekretów. Wielokrotnie widziałem na własne oczy, albo dochodziły mnie słuchy o osobach, które popełniały wymyślne morderstwa, chociaż dotychczas nie skrzywdziłyby nawet muchy. Nie ufałem nikomu i miałem ku temu powody. Uważałem, że każdy jest w stanie wyzwolić w sobie emocje, które mogą go popchnąć na drogę zła.

Nienawidziłem ludzi słabych. To pluskwy tego świata, najbardziej nieprzydatne jednostki, zdolne do równoczesnego kochania i zdradzania.

Kiedyś było inaczej. Był tylko król, głupi albo mądry, ale zawsze jeden. Podejmował gorsze, lepsze decyzje, ale zawsze było wiadomo, jakie one są. Nie rozumiesz tego, bo nie jesteś w stanie wyobrazić sobie czasów, w których nie było wyboru. Ci ludzie też się buntowali, ponieważ nie wiedzieli, że proszą o jeszcze gorsze plugastwo. Teraz masz króla, burmistrza, Parlament, Ratusz Miejski. Każdy z prawem do własnego głosu, do sprzeciwu, wściubiania nosa, by tylko ugrać swoje.