Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W swojej poezji, Marcelina Kulikowska przemawia głosem wrażliwej, ale świadomej siebie kobiety. Za pomocą bezpośrednich lirycznych wyznań rysuje przed odbiorcą swoich utworów najskrytsze rozterki kobiecego serca. Stara się skonkretyzować subiektywne spojrzenie na otaczającą rzeczywistość. Te cechy, w połączeniu z odwagą prezentowania uczuć i doznań wyróżniają jej poezję spośród charakterystycznych dla Młodej Polski rozbudowanych poematów. Choć jeden z recenzentów prawie sto lat temu określił go jako „chwast literatury”, a Bolesław Leśmian otwarcie i bezlitośnie skrytykował jej poetyckie dokonania, niewątpliwym jest, że dorobek Marceliny Kulikowskiej zasługuje na zauważenie i wyciągnięcie z odmętów niepamięci. Choćby dlatego, że jest świadectwem drogi, jaką musi iść kobieta w swoim życiu. I odwagi, którą musi wykazać, by przetrwać.