Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Grecki pisarz, historyk Kościoła starożytnego, teolog, biskup Cyrrhus (Cyr, arab. Ḳūrus w Syrii) (od 423 roku),ojciec Kościoła, egzegeta i teolog oryginalny.
Występował przeciw różnym herezjom i poglądom religijno-historiozoficznym, takim jak millenaryzm czy monofizytyzm Eutychesa. Urodzony ok. 393 r. w Antiochii, zdobył tam wykształcenie wśród mnichów, wśród których był m.in. Nestoriusz. Sam został mnichem ok. 416. Kiedy w 430 Cyryl Aleksandryjski rozpoczął kampanię przeciw Nestoriuszowi, stanął w obronie swego nauczyciela. Konsekwentnie, w 431 na Soborze Efeskim, przeciwstawił się potępieniu nestorianizmu, choć nie podzielał bez zastrzeżeń poglądów. Ułożył pięć ksiąg Pentalogion przeciw decyzjom soboru i nauce Cyryla. W 447 napisał Eranistesa („Żebraka”),występując w obronie prawdy objawionej. Za tę postawę w sprawach wiary był prześladowany. Na „zbójeckim” synodzie w Efezie w 449 usunięto go ze stolicy biskupiej i zesłano do Apamei Syryjskiej. Dopiero po apelu papieża Leona Wielkiego oraz interwencji u nowego cesarza, Marcjana, wrócił do Cyru. W 451 Sobór Chalcedoński zrehabilitował go po potępieniu przez niego Nestoriusza. Sto lat później, w 553 r, w wyniku dysputy chrystologicznej nad właściwym ujęciem zjednoczenia dwóch natur w Chrystusie, jego dzieła zostały potępione na Soborze Konstantynopolitańskim II, jako jeden z tzw. Trzech rozdziałów. Uznano jego pisma za teologiczne zaplecze koncepcji nestoriańskich. Teodoret napisał wiele prac, ale najważniejsze są dwie: Eranistes („Żebrak”, dzieło teologiczne o podwójnej naturze Chrystusa) oraz Hellenikon therapeutike pathematon („Leczenie chorób hellenizmu”, dzieło apologetyczne rozprawiające się z różnymi kwestiami religijnymi ówczesnych czasów).