Tytułowe 24 godziny to czternasty lutego – walentynki. Chociaż każda z dwudziestu czterech miniatur przedstawia inną historię, łączą się one w zaskakujący sposób. Wdowa znajduje plik listów, które pachną jeszcze perfumami kochanki jej męża. Kobieta w podróży dowiaduje się o śmierci bratowej. Mąż opłakuje śmierć żony. Ktoś zmysłowo muska czyjąś dłoń w kawiarni na lotnisku. Ktoś spędza z kimś jedną noc. Jest tutaj miłość dojrzała, która znosiła tęsknotę, zdradę i rozczarowanie. Miłość, która nie ustaje mimo śmierci. Miłość odrzucona, ale też miłość spełniona. Miłość rodziców do dzieci i dzieci do rodziców. Wszystko dalekie od sztampy i trywialności. Nie obywa się też bez krzywdy. To wszystko w jeden dzień – dzień zakochanych.

„Na dziesiątą rocznicę ślubu dała mu w prezencie swoje zdjęcie, a na odwrocie napisała: „Dziękuję za miłość, dzięki której nie myślę o sobie. Dziękuję za miłość, dzięki której czuję się kimś wyjątkowym. Dziękuję za miłość, dzięki której wierzę w miłość na zawsze”. Dziwiła się, że tak kochała, a zarazem nie wyobrażała sobie kochać inaczej. Ideał? Nie, w żadnym wypadku. Po prostu… miłość”. (fragment opowiadania 12. „Na zawsze. LYON, godz. 7”).

Co ksiądz może wiedzieć o miłości między kobietą a mężczyzną? Ta książka dowodzi, że bardzo dużo. Jak pisał Roman Brandstaetter w prologu do „Pieśni o moim Chrystusie”: „doświadczenie nie jest poznaniem”. Już w wydanych wcześniej książkach „Rok taty” (W drodze, 2009) oraz „Oczko. Miniatury (anty)klerykalne” (W drodze, 2015) czytelnicy przekonali się, jak wnikliwie i celnie ojciec Krzysztof obserwuje rzeczywistość. Autor oszczędnym językiem tworzy zmysłowe i plastyczne portrety ludzi, którzy kochają i ze wszech miar starają się żyć najlepiej, jak potrafią. Jego bohaterowie nie są dobrzy ani źli – są po prostu prawdziwi. Żyją własnym, nieidealnym życiem w nowoczesnym świecie. Popławski zwraca uwagę na niuanse i małe gesty, które składają się na rzeczywistość.

Krzysztof Popławski OP w przeszłości był duszpasterzem młodzieży, prowincjałem Polskiej Prowincji Dominikanów, a także misjonarzem w Chinach i na Tajwanie. Obecnie mieszka w Rzymie, gdzie pełni funkcję socjusza generała zakonu dominikańskiego ds. Europy Środkowej i Wschodniej.

Książkę polecają: pisarka i reżyserka Anna Król, dziennikarka Anna Skiepko, aktor Krystian Wieczorek.

artykuł sponsorowany