Jesteśmy społecznością, która kocha książki

6,5/7 ⭐
Mona Kasten w sposób wartki wprowadziła nas w świat Akademii Everfall. Bardzo podobała mi się magia oparta na wierzeniach celtyckich i irlandzkich, chociaż miejscami miałam wrażenie, że stanowi ona tylko tło. Zaskoczona byłam wątkiem kryminalistycznym w tej książce. Dodał on jej smaku i pozwolił na dość szybkie związanie się z bohaterami. Dosyć schematycznie była przedstawiona nowa garstka przyjaciół Zoey. Jednak nie odebrało to książce charakteru. Przemiana Zoey była stopniowo pokazywana, co było dosyć wiarygodne. Odniosłam wrażenie, że ta książka to poradnik dobrej komunikacji, ponieważ główni bohaterowie dosyć szybko rozwiązywali swoje waśnie, dlatego nawet z mentorem-Dylanem dosyć szybko doszli do zawiązania nici porozumienia. Trochę mi wadził fakt, że główna bohaterka miała największe olśnienia w momentach największego niebezpieczeństwa, miało to na celu podbudowanie napięcia, ale ostatecznie trochę powiedziało nam, że dla Zoey nic nie jest niemożliwe. Klimat Akademii Everfall na początku był trzymany w sposób dosyć wyniosły, prestiżowy, jednak z czasem odniosłam wrażenie, że pewne sytuacje dzieją się tylko na korzyść Zoey, co dało zakończeniu książki mocno "disneyowski" wydźwięk. Gdzie każdy ma swój "happy end". Ostatni rozdział dał nadzieję na dobry początek kolejnego tomu serii. Podsumowując. Z przyjemnością sięgałam do książki, akcja miejscami nie pozwalała na oderwanie się od czytania. Książka jest napisana w sposób dosyć prosty i przejrzysty, trochę schematyczny. Chętnie sięgnę po kolejny tom.

6,5/7 ⭐
Mona Kasten w sposób wartki wprowadziła nas w świat Akademii Everfall. Bardzo podobała mi się magia oparta na wierzeniach celtyckich i irlandzkich, chociaż miejscami miałam wrażenie, że stanowi ona tylko tło. Zaskoczona byłam wątkiem kryminalistycznym w tej książce. Dodał on jej smaku i pozwolił na dość szybkie związanie się z bohaterami. Dosyć schematycznie była...

Bardzo odrzuciło mnie płytkie myślenie bohaterki, która myśli o "swoim ludzie" i jakie to poświęcenie zrobiła dla nich, ale przy każdej nadażonej okazji rozkładała nogi przed Adrianem. Kulminacyjne momenty spłycone do dialogu "Ja wiem", wprawiły mnie w niezłe rozbawienie. Z tej części nie wiele się dowiedzieliśmy zarówno o Isoldzie, jak i o Adrianie. Wszystkie osoby poboczne nie miały tutaj większego znaczenia dla autorki. Wątki rozpoczęte i zawieszone w odmętach nicości. Wiele scen prowadziła do nikąd i nie wprowadzała nic na plus do fabuły. Na pewno nie sięgnę po kolejne części tej serii.

Bardzo odrzuciło mnie płytkie myślenie bohaterki, która myśli o "swoim ludzie" i jakie to poświęcenie zrobiła dla nich, ale przy każdej nadażonej okazji rozkładała nogi przed Adrianem. Kulminacyjne momenty spłycone do dialogu "Ja wiem", wprawiły mnie w niezłe rozbawienie. Z tej części nie wiele się dowiedzieliśmy zarówno o Isoldzie, jak i o Adrianie. Wszystkie osoby...

Po opisie liczyłam na książkę pełną intryg i złożonego świata politycznego. Dostałam jednak zupełnie coś innego. Dotrwałam do 100 str., ale niestety nie miałam siły ciągnąć czegoś, gdzie każda kolejna strona robiła mniej sensu.

Po opisie liczyłam na książkę pełną intryg i złożonego świata politycznego. Dostałam jednak zupełnie coś innego. Dotrwałam do 100 str., ale niestety nie miałam siły ciągnąć czegoś, gdzie każda kolejna strona robiła mniej sensu.