Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Melancholijna, piękna powieść o życiu codziennym bezbarwnego bohatera. Tsukuru Tazaki jest tak przeświadczony o swojej "bezbarwności" i "nijakości", że nie dostrzega, nie potrafi dostrzec, że inni wokół niego nie zgadzają się z jego postrzeganiem siebie. Murakami jak niewielu potrafi w poruszający sposób opisać rozterki bohatera oraz jego szare, pozornie nieciekawe życie oraz bez zbytniej pompatyczności ostrzec nas, byśmy pamiętali o przemijaniu czasu i szli przez życie świadomi siebie i swoich uczuć, nie dając się przekonać, że jesteśmy bezbarwni.

Melancholijna, piękna powieść o życiu codziennym bezbarwnego bohatera. Tsukuru Tazaki jest tak przeświadczony o swojej "bezbarwności" i "nijakości", że nie dostrzega, nie potrafi dostrzec, że inni wokół niego nie zgadzają się z jego postrzeganiem siebie. Murakami jak niewielu potrafi w poruszający sposób opisać rozterki bohatera oraz jego szare, pozornie nieciekawe życie...

Przyzwoita pozycja napisana przystępnym językiem. Trochę się zestarzała, ale czyta się ją przyjemnie. Niestety niczym szczególnym nie zachwyca, może poza trafnym opisem tego jak Państwa reagują na nadchodzące zagrożenie i jak się na nie szykują. I choć sama lektura należała do przyjemnych, to miesiąc po jej zakończeniu szczegóły książki już mi uciekają z pamięci, wyraźnie pozycja ta nie zostanie ze mną na dłużej.

Przyzwoita pozycja napisana przystępnym językiem. Trochę się zestarzała, ale czyta się ją przyjemnie. Niestety niczym szczególnym nie zachwyca, może poza trafnym opisem tego jak Państwa reagują na nadchodzące zagrożenie i jak się na nie szykują. I choć sama lektura należała do przyjemnych, to miesiąc po jej zakończeniu szczegóły książki już mi uciekają z pamięci, wyraźnie...

Książka lepsza od drugiej części, ale tak jak przy poprzednich tomach mam wrażenie, że byłoby solidne 9,5/10 gdyby nie kilka mankamentów. Do głównego z nich zaliczam fakt, że autor znów nie wie, jak skończyć książkę - przeciąga, dopisuje kolejne akapity które nic nie wprowadzają. Drugim największym dla mnie jest to, że choć interesują mnie teorie fizyczne, to nie oznacza to, że wszystkie trzeba tu na siłę wciskać. Pod koniec zrobiło się bzdurnie i zbędnie.

Jednak autor nadal pisze dobrym językiem i czyta się to lekko, a losy ludzkości są przejmujące i książkę wciągnąłem szybciutko. Żałuję, że nie poznajemy losów Trisolarian skoro 2,5 książki było o nich. Chciałbym wiedzieć więcej. Takie same odczucia mam w stosunku do historii ludzi którzy opuszczają nasz układ i żyją w kosmosie.

Książka lepsza od drugiej części, ale tak jak przy poprzednich tomach mam wrażenie, że byłoby solidne 9,5/10 gdyby nie kilka mankamentów. Do głównego z nich zaliczam fakt, że autor znów nie wie, jak skończyć książkę - przeciąga, dopisuje kolejne akapity które nic nie wprowadzają. Drugim największym dla mnie jest to, że choć interesują mnie teorie fizyczne, to nie oznacza...