Współcześnie podział kompetencji lekarzy, farmaceutów i innych zawodów medycznych jest ściśle określony. Jednak aż do XIII w. ten podział wcale nie był tak ostry. W 1241 r. Fryderyk II Hohenstauf — cesarz rzymski, książę Szwabii, król Jerozolimy
i Sycylii — opublikował edykt (Magna Charta), regulujący ówczesny system medyczny (tzw. Konstytucje Sycylijskie). Dokument ten zakazywał dzielenia kompetencji zawodowych aptekarzom i lekarzom. Poza tym regulował ceny leków prostych (simplicium), koszty produkcji środków leczniczych, a także zarządzał organizację urzędników, którzy mieli oceniać jakość usług oferowanych w Officina sanitatis, oraz czy oferowane leki są odpowiedniej jakości.
Edykt opisywał miejsce Apotheca, czyli magazyny do przechowywania gotowych leków. Farmaceuci wykonujący leki byli nazywani Confectionarii,
a sprzedający je — Stationariii W związku z tym apteka, w znaczeniu miejsca do sprzedaży medykamentów, została nazwana Stationes. Obie grupy pracowników aptek musieli być licencjonowani przez Szkołę Medyczną
w Salerno. Na końcu wygłaszali oni przysięgę, która mówiła, że będą oni wykonywać leki zgodne z Antydotarium Szkoły w Salerno. Podobnie, aby określać siebie „lekarzem” trzeba było ukończyć powyższą uczelnię. Apteki mogły być otwierane tylko w głównych miastach; w każdym z nich miało być dwóch „inspektorów aptekarskich”, którzy koordynowali ich pracę
i wykonywanie niektórych leków, jak powidełek (Electuaria) i syropów (Syrupi). Jeżeli powyższe środki były wykonywane niezgodnie z zasadami sztuki, należało je konfiskować. Jeżeli władze wykryły, że „nadaptekarz” jest
w zmowie z nierzetelnym pracownikiem apteki i pozwala na fałszowanie leków, był skazywany na śmierć.
Celem praktyki lekarskiej miała być odtąd diagnoza, leczenie chorych
i udzielanie pacjentom informacji na temat farmakoterapii i leczenia. Farmaceuci zaś, mieli wykonywać i sprzedawać leki.
Popularne tagi cytatów
Inne cytaty z tagiem miłość
Miłść jest chorobą, z której nikt nie pragnie się wyleczyć. Ten, kogo dotknęła, nie chce wrócić do zdrowia, kto cierpi z jej powodu, nie szuka lekarza.
Rozłąka jest dla miłości tym, czym wiatr dla ognia - małą gasi a wielką roznieca.
Tego, co czuje się do jednego człowieka, nie można czuć do innego. Miłość ma różne oblicza- powiedziała cicho. -Czasami jest burzliwa i daje zarazem szczęście, jak i ból, a czasami jest spokojna i łagodna jak letni poranek. Cóż za kwiecisty język! O mało nie zaczęła śmiać się z samej siebie(...) Może głupio to zabrzmi, ale wierzę, że ludzie, których spotykamy na swej drodze, po...
RozwińInne cytaty z tagiem ludzie
Gdybym miał wskazać dwie cechy, które trafnie i optymistycznie podsumowują gatunek ludzki, postawiłbym na wyobraźnię i niespokojnego ducha (198).
Życie było niczym obracające się koło, na którym żaden człowiek nie potrafił się długo utrzymać. I koniec końców, po kolejnym pełnym obrocie, powracało do punktu wyjścia.
Kwiaty rosną niewzruszone i pewne siebie. (…) Delikatność i kruchość to cechy ludzi.
Inne cytaty z tagiem pieniądze
Nie pan nigdy nie przyjmuje odznaczeń, którym nie towarzyszy odpowiednia kwota na czeku. Korzysta na nich tylko ten, kto je przyznaje.
Kto będzie miał dużo pieniędzy, będzie latał wysoko jak kondor, kto mało - nie o wiele prześcignie wróbla, a kto nic - będzie chodził po ziemi jak gęś domowa (...)
Posłuchaj Ezza! Nie roztrząsajmy kwalifikacji moralnych tego Anglika, ale to przecież cudowny przykład ilustrujący moje teorie. On ma miliony w bankowych schowkach, a ja płótno w kieszeni. Mimo to nie możesz, nie ośmielisz się twierdzić, że jest on mędrszy, dzielniejszy, energiczniejszy niż ja. Nie jest wcale mądry: oczy ma jak niebieskie emaliowane guziki. Nie jest energiczny:...
Rozwiń