Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam jednym tchem, chociaż nie jest to łatwa historia: ani emocjonalnie, ani ze względu na duży rozrzut czasowy. Przeplatają się tutaj historie kobiety, która przed wojną opuściła Nowy Jork i osiadła w Rosji, oraz jej syna, Amerykanina, który współcześnie, już po śmierci matki, zgłębia w archiwach jej życie, próbując zrozumieć dlaczego zrobiła to co zrobiła. Układa się w przerażający obraz życia pod presją, która stawia człowieka przed najtrudniejszymi wyborami. A jednak jest w tej całej poruszającej opowieści wiara, że nawet w najtrudniejszych czasach człowiek może okazać dobroć, zachować hart ducha i moralny kręgosłup.

Przeczytałam jednym tchem, chociaż nie jest to łatwa historia: ani emocjonalnie, ani ze względu na duży rozrzut czasowy. Przeplatają się tutaj historie kobiety, która przed wojną opuściła Nowy Jork i osiadła w Rosji, oraz jej syna, Amerykanina, który współcześnie, już po śmierci matki, zgłębia w archiwach jej życie, próbując zrozumieć dlaczego zrobiła to co zrobiła. Układa...

Przeczytałam w trzy dni, co zważywszy na objętość książki jest chyba rekordem. I nie wiem, co mam napisać. Nie wiem, bo ta książka porusza tyle problemów! Jak teraz patrzę na ten tytuł „Małe życie” to chce mi się i śmiać i płakać. Bo tu jest poruszonych tyle kwestii, ale też uczuć, które najnormalniej w świecie przytłaczają. Siedzę oniemiała i płaczę. Płakałam przez trzy, no może nie trzy, ale dwa dni lektury. Bo książka się rozkręca do tak niemiłosiernej temperatury, że trudno wytrzymać. Ale trudno przestać czytać. Chciałam wiedzieć, co się przydarzyło Judowi, chciałam mu pomóc, ale jak się dowiedziałam, to nie wiedziałam, czy chce mu pomóc czy nie, bo może lepiej, żeby umarł. Ta książka stawia takie dylematy – co myśleć, jak się zachować, jak ktoś tak cierpi? Czuję, że muszę się tym z kimś podzielić, porozmawiać. Ale mąż dopiero czyta. I widzę ukradkiem, że też zaczyna płakać.

Przeczytałam w trzy dni, co zważywszy na objętość książki jest chyba rekordem. I nie wiem, co mam napisać. Nie wiem, bo ta książka porusza tyle problemów! Jak teraz patrzę na ten tytuł „Małe życie” to chce mi się i śmiać i płakać. Bo tu jest poruszonych tyle kwestii, ale też uczuć, które najnormalniej w świecie przytłaczają. Siedzę oniemiała i płaczę. Płakałam przez trzy,...