Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają.

Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają.

-Masz straszne blizny-rzekł cicho. Zabójczyni oparła dłoń na biodrze i podeszła do drzwi garderoby. -Wszyscy nosimy blizny, Dorian. Jedyna różnica polega na tym, że moje są bardziej widoczne od innych.

-Masz straszne blizny-rzekł cicho. Zabójczyni oparła dłoń na biodrze i podeszła do drzwi garderoby. -Wszyscy nosimy blizny, Dorian. Jedyna różnica polega na tym, że moje są bardziej widoczne od innych.

Tyle książek i ani jednego człowieka,który by po nie sięgnął!

Tyle książek i ani jednego człowieka,który by po nie sięgnął!

Powstaniemy. Czerwoni niczym świt.

Powstaniemy. Czerwoni niczym świt.

- Ciesz się swoim ludzkim sercem, Feyro. Żałuj tych, którzy nie czują już nic.

- Ciesz się swoim ludzkim sercem, Feyro. Żałuj tych, którzy nie czują już nic.

Dzięki Tobie chce mi się żyć, Rowan - rzekła cicho - Nie przetrwać czy istnieć. Żyć.

Dzięki Tobie chce mi się żyć, Rowan - rzekła cicho - Nie przetrwać czy istnieć. Żyć.

Nie będę się bać

Nie będę się bać

Słowa mogą kłamać.

Słowa mogą kłamać.

- Czy nie sypiasz nocami, aby przygotować sobie świeży zapas ciętych ripost na kolejny dzień?

- Czy nie sypiasz nocami, aby przygotować sobie świeży zapas ciętych ripost na kolejny dzień?

Wszystko, co kocham, zawsze w końcu tracę.

Wszystko, co kocham, zawsze w końcu tracę.

Wtedy pojawił się Rhysand. Uwolnił swoją magię, ukazując, kim naprawdę był. Jego moc wypełniała salę tronową, zamek, górę. Świat. Nie miała końca ani początku. Bez skrzydeł. Bez broni. Bez żadnego atrybuty wojownika. Elegancki i okrutny książę, za jakiego mieli go wszyscy inni. Dłonie trzymał w kieszeniach, a czarna tunika zdawała się pochłaniać światło. Na jego głowie spoczywała korona z gwiazd. Ani śladu mężczyzny, który pił na dachu. Ani śladu upadłego księcia klęczącego na swoim łóżku. Emanująca z niego siła groziła zmieceniem mnie pod ścianę. Oto był najpotężniejszy książę, jaki kiedykolwiek przyszedł na świat.

Wtedy pojawił się Rhysand. Uwolnił swoją magię, ukazując, kim naprawdę był. Jego moc wypełniała salę tronową, zamek, górę. Świat. Nie miała końca ani początku. Bez skrzydeł. Bez broni. Bez żadnego atrybuty wojownika. Elegancki i okrutny książę, za jakiego mieli go wszyscy inni. Dłonie trzymał w kieszeniach, a czarna tunika zdawała się pochłaniać światło. Na jego głowie spoczywa...

- Myślisz, że po śmierci zostaniemy ukarani za to, co zrobiliśmy za życia? -Myślę, że po śmierci, bogowie nie będą mieli pojęcia, co z nami począć- odparła.

- Myślisz, że po śmierci zostaniemy ukarani za to, co zrobiliśmy za życia? -Myślę, że po śmierci, bogowie nie będą mieli pojęcia, co z nami począć- odparła.

-Nazywam się Celaena Sardothien - szepneła. - I nie będę sie bać. " Nie będę sie bać".

-Nazywam się Celaena Sardothien - szepneła. - I nie będę sie bać. " Nie będę sie bać".

Minęło dziesięć lat, a oni znów usiedli przy jednym stole, już nie jako dzieci, ale władcy udzielnych państw. Minęło dziesięć lat, a oni byli przyjaciółmi, choć wrogie siły o mało ich nie zniszczyły.

Minęło dziesięć lat, a oni znów usiedli przy jednym stole, już nie jako dzieci, ale władcy udzielnych państw. Minęło dziesięć lat, a oni byli przyjaciółmi, choć wrogie siły o mało ich nie zniszczyły.