Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy do ciebie. [...] Będę cię kochał do ostatniego tchnienia. Każde uderzenie mojego serca jest twoje.[...].

Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy do ciebie. [...] Będę cię kochał do ostatniego tchnienia. Każde uderzenie mojego serca jest twoje.[...].

Były dwie siostry, bawić się poszły Czekać powrotu statków ojcowskich... A gdy dotarły nad morza skraje Starsza wepchnęła młodszą wprost w fale To się topiła, a to pływała Pod młyńskim kołem się ukazała A cóż uczynił z dziewczyny mostkiem? Wyrzeźbił z niego wiolę dość prostą A cóż uczynił z paluszków kośćmi? A z nich wyrzeźbił na struny kołki A cóż uczynił z dziewczyny noskiem? Do swojej wioli wyrzeźbił mostek A cóż uczynił z żył tak niebieskich? Do swojej wioli struny ukręcił A cóż uczynił z jasnymi oczy? Do wioli świtem zaraz przytroczył A cóż uczynił z szorstkim językiem? Zrobił sakiewkę i wypchał łykiem I wiolinowa struna tak mówi: O, tamże jest król, ojciec mój drogi A potem rzekła struna basowa: Tam moja matka, wielka królowa A potem rzekły wszystkie trzy struny: Tam moja siostra, źródło mej zguby.

Były dwie siostry, bawić się poszły Czekać powrotu statków ojcowskich... A gdy dotarły nad morza skraje Starsza wepchnęła młodszą wprost w fale To się topiła, a to pływała Pod młyńskim kołem się ukazała A cóż uczynił z dziewczyny mostkiem? Wyrzeźbił z niego wiolę dość prostą A cóż uczynił z paluszków kośćmi? A z nich wyrzeźbił na struny kołki A cóż uczynił z dziewczyny noskiem?...

Jesteśmy wystarczająco silne, by dźwigać świat gołymi rękami, a mimo to pozwalamy, by niedorzeczni chłopcy robili z nas idiotki.

Jesteśmy wystarczająco silne, by dźwigać świat gołymi rękami, a mimo to pozwalamy, by niedorzeczni chłopcy robili z nas idiotki.