Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A poza tym czy przyjaźń to większe uzależnienie niż związek z kobietą? Dlaczego wydaje się godna podziwu, kiedy ma się dwadzieścia siedem lat, a budzi zgorszenie u trzydziestosiedmiolatka? Dlaczego przyjaźni nie traktuje się na równi ze związkiem? A może jest lepsza? Dwoje ludzi pozostaje razem przez lata, a wiążą ich nie seks, nie atrakcyjność fizyczna, nie pieniądze, nie dzieci, nie własność, lecz wzajemna zgoda na bycie razem, wzajemne zobowiązanie wobec unii, która nie daje się skodyfikować. Przyjaźń oznacza bycie świadkiem dręczących nieszczęść przyjaciela, długich okresów nudy i rzadkich triumfów. To przywilej bycia przy drugiej osobie w jej najtrudniejszych chwilach i świadomość, że samemu też można się przy niej czuć podle.

A poza tym czy przyjaźń to większe uzależnienie niż związek z kobietą? Dlaczego wydaje się godna podziwu, kiedy ma się dwadzieścia siedem lat, a budzi zgorszenie u trzydziestosiedmiolatka? Dlaczego przyjaźni nie traktuje się na równi ze związkiem? A może jest lepsza? Dwoje ludzi pozostaje razem przez lata, a wiążą ich nie seks, nie atrakcyjność fizyczna, nie pieniądze, nie dzie...

Lepiej ufać czy być czujnym? Czy można mowić o prawdziwej przyjaźni, jeśli jakaś cześć ciebie stale spodziewa się zdrady?

Lepiej ufać czy być czujnym? Czy można mowić o prawdziwej przyjaźni, jeśli jakaś cześć ciebie stale spodziewa się zdrady?

Mógłbym powiedzieć ze ten incydent jest metafora życia w ogóle: przedmioty psują się i czasami są naprawiane, ale bez względu na to, co się zniszczyło, życie układa się na nowo aby zrekompensować nam stratę, niekiedy w sposób cudowny.

Mógłbym powiedzieć ze ten incydent jest metafora życia w ogóle: przedmioty psują się i czasami są naprawiane, ale bez względu na to, co się zniszczyło, życie układa się na nowo aby zrekompensować nam stratę, niekiedy w sposób cudowny.

-(...)uważaj tylko, żebyś nie uciekał przed samym sobą. -Nie, myślę, że nie. A dlaczego? -Ponieważ ten, który ucieka przed samym sobą, widzi zawsze, że drepce mu po piętach cień jego wroga, i nie może przestać uciekać, aż padnie z wycieńczenia.

-(...)uważaj tylko, żebyś nie uciekał przed samym sobą. -Nie, myślę, że nie. A dlaczego? -Ponieważ ten, który ucieka przed samym sobą, widzi zawsze, że drepce mu po piętach cień jego wroga, i nie może przestać uciekać, aż padnie z wycieńczenia.