Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od czasu pierwszej książki Anety Jadowskiej nie czytałem czegoś równie beznadziejnego. Autor w posłowiu pisze, że miało to być opowiadanie. Wówczas pozostałyby tylko smaczki w rodzaju rażących sztucznością postaci, ich mało wiarygodnych zachowań i niezręcznych dialogów. Jest natomiast szansa, że uniknęlibyśmy, jako czytelnicy, dłużących się niemiłosiernie pseudofilozoficznych i pseudoreligijnych wywodów autora. Straszliwa męka.

Od czasu pierwszej książki Anety Jadowskiej nie czytałem czegoś równie beznadziejnego. Autor w posłowiu pisze, że miało to być opowiadanie. Wówczas pozostałyby tylko smaczki w rodzaju rażących sztucznością postaci, ich mało wiarygodnych zachowań i niezręcznych dialogów. Jest natomiast szansa, że uniknęlibyśmy, jako czytelnicy, dłużących się niemiłosiernie...