Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo, bardzo dobre fantasy. Jestem fanką RPG i niemal każdy rozdział tej książki to materiał na scenariusz przygody, w którą grałabym bez zastanowienia. Świetne, świeże pomysły, skomplikowane historie, które jednak łączą się ze sobą w zadziwiającej logice.

Bardzo, bardzo dobre fantasy. Jestem fanką RPG i niemal każdy rozdział tej książki to materiał na scenariusz przygody, w którą grałabym bez zastanowienia. Świetne, świeże pomysły, skomplikowane historie, które jednak łączą się ze sobą w zadziwiającej logice.

"Wschód - Zachód" podobnie jak "Północ - Południe" jest pełna zaskakujących i świeżych opowieści, które wciągają i sycą głodnych solidnego fantasy czytelników. Bohaterowie książki, którzy są także bohaterami w innym tego słowa znaczeniu, budzą sympatię lub podziw, czasem są trochę zbyt wybieleni, ale mają tę odrobinę swojskości, która neutralizuje posmak brązu.
Jedyne, co psuło mi lekturę to te ciągłe przeskoki narracyjne w drugiej części. Rozumiem zamysł i doceniam, że wszystkie elementy zaczynają wskakiwać na swoje miejsca (choć nadal mnóstwo jest niewiadomych), ale zmęczyło mnie tych ostatnie kilkadziesiąt stron okrutnie.

"Wschód - Zachód" podobnie jak "Północ - Południe" jest pełna zaskakujących i świeżych opowieści, które wciągają i sycą głodnych solidnego fantasy czytelników. Bohaterowie książki, którzy są także bohaterami w innym tego słowa znaczeniu, budzą sympatię lub podziw, czasem są trochę zbyt wybieleni, ale mają tę odrobinę swojskości, która neutralizuje posmak brązu.
Jedyne, co...

To, co smakuje mi w "Powtórce" to przede wszystkim język. Autor bawi się metaforą, tworzy bohaterów, którzy nie tylko przeżywają przygody, ale przeżywają również siebie, przez to są nam bliscy z ich dylematami, blaskami i cieniami, normalnością. Jak każdy, kto żyje mieszczą w sobie dobro i zło w różnych proporcjach. Ogromnym atutem "Powtórki" jest też zakorzenienie jej w prawdziwym mieście. Bohaterowie nie skręcają w bliżej nieokreśloną boczną uliczkę, ale można śledzić ich kroki na mapie miasta, miejsca, w których bywają oglądać na zdjęciach w Internecie, czy nawet wybrać się do nich osobiście. Wielokrotnie czytając miałam pokusę, żeby kolejne strony książki zabierać w te wszystkie toruńskie zakamarki i tam nimi się delektować. Tego realizmu postaci i miejsce dopełnia drobiazg, ale jaki niezwykły! Oto można zadzwonić na numer z okładki, a tam...no przecież nie będę zdradzać. Wysmakowana lektura.

To, co smakuje mi w "Powtórce" to przede wszystkim język. Autor bawi się metaforą, tworzy bohaterów, którzy nie tylko przeżywają przygody, ale przeżywają również siebie, przez to są nam bliscy z ich dylematami, blaskami i cieniami, normalnością. Jak każdy, kto żyje mieszczą w sobie dobro i zło w różnych proporcjach. Ogromnym atutem "Powtórki" jest też zakorzenienie jej w...