Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Absurdalna książka, której autorka całe zło tego świata (narkomania, choroby itd.) zrzuca na odejście od tytułowego "kontinuum". Zakłada, że jej metoda wychowawcza jest jedyną słuszną i nie robiącą krzywdy dziecku, argumenty (niekiedy fałszywe - przykład z dziewczynką wychowaną przez wilki) dobiera tak, by pasowały do jej teorii. Zdecydowanie nie polecam.

Absurdalna książka, której autorka całe zło tego świata (narkomania, choroby itd.) zrzuca na odejście od tytułowego "kontinuum". Zakłada, że jej metoda wychowawcza jest jedyną słuszną i nie robiącą krzywdy dziecku, argumenty (niekiedy fałszywe - przykład z dziewczynką wychowaną przez wilki) dobiera tak, by pasowały do jej teorii. Zdecydowanie nie polecam.

Jedyne inteligentne postacie w tej książce to dzieci jednej z Natalii. Same Natalie są płytkie, aroganckie i, dla mnie, irytujące. Fabuła dość interesująca i przyjemna, ale dialogi i niekonsekwancja głównych bohaterek odebrały przyjemność z czytania książki.

Jedyne inteligentne postacie w tej książce to dzieci jednej z Natalii. Same Natalie są płytkie, aroganckie i, dla mnie, irytujące. Fabuła dość interesująca i przyjemna, ale dialogi i niekonsekwancja głównych bohaterek odebrały przyjemność z czytania książki.

Pan Bolesław pisząc to dzieło, zapełnił około 600 stron. O te 600 za dużo. Emocje jak na grzybobraniu. Łatwiej przebrnąć przez 12 potraw wigilijnych. Szkoda, że nie miał córki, która powstrzymałaby go przed wydaniem tego dzieła. W szkole by życia nie miała z takim dziedzictwem.

Pan Bolesław pisząc to dzieło, zapełnił około 600 stron. O te 600 za dużo. Emocje jak na grzybobraniu. Łatwiej przebrnąć przez 12 potraw wigilijnych. Szkoda, że nie miał córki, która powstrzymałaby go przed wydaniem tego dzieła. W szkole by życia nie miała z takim dziedzictwem.

Słysząc nazwisko autora, mam ochotę złapać za telefon i wysłać SMS o treści 'POMAGAM'. Nie rozumiem, dlaczego książka o tak niskiej wartości merytorycznej jeszcze nie została zekranizowana w magazynie 'Bravo', nie mniej jednak świetnie by tam pasowała. Konstrukcja bohaterów płytka jak talerz deserowy. I tak w ogóle, to określenie 'żal' świetnie tu pasuje. Najprzyjemniejszym momentem było zwrócenie jej do biblioteki.

Słysząc nazwisko autora, mam ochotę złapać za telefon i wysłać SMS o treści 'POMAGAM'. Nie rozumiem, dlaczego książka o tak niskiej wartości merytorycznej jeszcze nie została zekranizowana w magazynie 'Bravo', nie mniej jednak świetnie by tam pasowała. Konstrukcja bohaterów płytka jak talerz deserowy. I tak w ogóle, to określenie 'żal' świetnie tu pasuje. Najprzyjemniejszym...

Gdyby nie fakt, iż książka ta była na liście lektur na konkursie z języka polskiego, to nigdy bym jej nawet do ręki nie wzięła. Wady nie kończą się na niepoprawnym gramatycznie tytule, im dalej tym gorzej... Nie wiem, kto to wydał, ale biedne drzewa, z których zrobiono papier na tę książkę...

Gdyby nie fakt, iż książka ta była na liście lektur na konkursie z języka polskiego, to nigdy bym jej nawet do ręki nie wzięła. Wady nie kończą się na niepoprawnym gramatycznie tytule, im dalej tym gorzej... Nie wiem, kto to wydał, ale biedne drzewa, z których zrobiono papier na tę książkę...

Wybitne dzieło literackie, gdzie niejasno zaciera nam się granica między niekończącymi się opisami a szczątkową akcją, której można z kagańcem szukać. Książka kucharska trzyma w większym napięciu.

Wybitne dzieło literackie, gdzie niejasno zaciera nam się granica między niekończącymi się opisami a szczątkową akcją, której można z kagańcem szukać. Książka kucharska trzyma w większym napięciu.

Nie nadaje się do użytku publicznego.

Nie nadaje się do użytku publicznego.

Cytując kogoś z Nonsensopedii: "Chwyta za serce jak szczupak".

Cytując kogoś z Nonsensopedii: "Chwyta za serce jak szczupak".

Ta książka ma mniej zastosowań niż papier toaletowy.

Ta książka ma mniej zastosowań niż papier toaletowy.