Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piłaś kiedyś tequilę? [...] nalał mi kiedyś kieliszek i była po prostu cholernie dobra. Gładka, żadnego szczypania. Chciało się wysączyć ją do ostatniej kropli. Moglabym wypić sama całą butelkę. Smakowała jak płynne złoto. [...] Ty smakujesz tak samo.

Piłaś kiedyś tequilę? [...] nalał mi kiedyś kieliszek i była po prostu cholernie dobra. Gładka, żadnego szczypania. Chciało się wysączyć ją do ostatniej kropli. Moglabym wypić sama całą butelkę. Smakowała jak płynne złoto. [...] Ty smakujesz tak samo.

... przychodzę jak do sąsiadów w zimowy wieczór, żeby się trochę ogrzać, trochę z ludźmi pobyć, mimo że mnie tam nie czekają ani miłują, bo zjeść nawet przy mnie nie ma jak, ale przyzwyczaiłem się jakoś i zachodzę wciąż w nadziei, że będą dzisiaj weselsi, a przyłączę się do ich radości, że pogrążonych zastanę w zgryzocie, a przyłączę się do ich zgryzoty, w bólu ich znajdę, więc do bólu się przysiądę, i może darują mi to najście, bo cóż mi pozostało prócz nadziei, że się gdzieś zdołam przyłączyć i jakoś czas zleci.

... przychodzę jak do sąsiadów w zimowy wieczór, żeby się trochę ogrzać, trochę z ludźmi pobyć, mimo że mnie tam nie czekają ani miłują, bo zjeść nawet przy mnie nie ma jak, ale przyzwyczaiłem się jakoś i zachodzę wciąż w nadziei, że będą dzisiaj weselsi, a przyłączę się do ich radości, że pogrążonych zastanę w zgryzocie, a przyłączę się do ich zgryzoty, w bólu ich znajdę, więc...

Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

Nigdy człowiek nie zajdzie tak wysoko, jak wtedy, kiedy nie wie, dokąd zmierza.

Nigdy człowiek nie zajdzie tak wysoko, jak wtedy, kiedy nie wie, dokąd zmierza.

Loup zbliżyła się do stołu i dostkęła jego policzka. Tylko skóra, tylko mięśnie. Jego ciało było puste.

Loup zbliżyła się do stołu i dostkęła jego policzka. Tylko skóra, tylko mięśnie. Jego ciało było puste.