Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uważam, że ,,Dziewczyny z Hex Hall Diable szkło " jest lepsze od pierwszej części. Książkę przeczytałam około dwa tygodnie temu. Ukazuje ona dalsze losy Sophie Mercer, która ma zamiar poddać się Redukcji, czyli postanawia przestać być demonem. Nie jest to jednak takie proste. Dziewczyna dowiaduje się jak może zakończyć się ten proces oraz jak bardzo jej moce są potrzebne światu. W tej części dziewczyna poznaje swojego ojca. Nie znała go całe życia, więc książka pokazuje stopniowe budowanie relacji między nimi. Sophie poznaje wiele nowych ludzi (również innych demonów). Dowiaduje się jak funkcjonuje Rada, której przewodniczy jej ojciec. Tak jak w pierwszej części dziewczyna ma problemy miłosne. Nie chodzi już tylko o to, że nie może przestać myśleć o Archerze Crossie, który powinien być jej największym wrogiem, ale również Cal, o którym w tej części jest znacznie więcej, przestaje być jej obojętny.Okazuje się nawet, że są zaręczeni...Sophie w dalszym ciągu uczy się panować nad swoimi potężnymi mocami, powoli dojrzewa. Zaczyna myśleć o swojej przyszłości. Jednak jej życie co raz bardziej się komplikuje. Kłóci się z Jenną - swoją najlepszą przyjaciółką, jest zaplątana w miłosny trójkąt, potajemnie spotyka się z wrogiem, i co najgorsze odkrywa straszną prawdę o Radzie... Książka jest bardzo wciągająca, a zakończenie powoduje, że każdy chce przeczytać kolejną cześć. Ja też czekam na nią z niecierpliwością.

Uważam, że ,,Dziewczyny z Hex Hall Diable szkło " jest lepsze od pierwszej części. Książkę przeczytałam około dwa tygodnie temu. Ukazuje ona dalsze losy Sophie Mercer, która ma zamiar poddać się Redukcji, czyli postanawia przestać być demonem. Nie jest to jednak takie proste. Dziewczyna dowiaduje się jak może zakończyć się ten proces oraz jak bardzo jej moce są potrzebne...

Książka bardzo mi się podobała ;) Nie mam zbyt wielkiego doświadczenia w czytaniu powieści dotyczących dawniejszych czasów, ale zaczynam czytać tego typu książki i jak na razie jestem pod wielkim wrażeniem. Zawsze, kiedy czytam jakąkolwiek powieść próbuje utożsamić się z jakimś bohaterem, któraś z postaci wydaje mi się szczególnie bliska. Bardzo często zdarza się że nie są to główni bohaterowie, ale w ,,Dumie i uprzedzeniu" na pewno jest nią Elizabeth Bennet ;) Ta postać ma coś w sobie. Jest szczera, mądra i bardzo błyskotliwa. Na pewno z wszystkich dzieci Bennetów wyróżnia się najbardziej i jest moim zdaniem bardzo wartościowa. Jane oczywiście też jest dobrym człowiekiem,ale o tym za chwile. Miłość Elizabeth i pana Darcie zrodziła się w bardzo nietypowy sposób. Przy pierwszym spotkaniu oboje nie przypadli sobie do gustu. Pan Darcy nawet mówił że ładniejsza od Elizabeth jest jej matka. Ale z czasem mężczyzna zaczął zauważać urodę panny Bennet oraz to jaka jest wewnątrz. Jej charakter, inteligentne i trafne wypowiedzi zaczęły robić na nim co raz większe wrażenie. I w końcu zakochał się w niej. Natomiast Elizabeth nie darzyła pana Darcego sympatią i o wiele dłużej zajęło jej poznanie prawdziwego oblicza młodzieńca. Wiele udziału w tym, że Elizabeth nie cierpiała i źle wypowiadała się o Darcy miał pan Wicham. Ten człowiek to uosobienie zła. Wiedział, że wrażenie na ludziach robią maniery, więc udawał jak to świetnie jest wychowany i miło uśmiechał się do wszystkich. Jednak tak naprawdę chciał poderwać jak najbogatszą pannę by spłaciła jego długi. Co do Jane Bennet, o której pisałam już wcześniej to uważam że to bardzo dobra i sympatyczna postać. Jane Austen pięknie opisała przyjaźń i miłość obu sióstr Bennet. Najstarsza siostra denerwowała mnie głównie swoją naiwnością i wiarą we wszystko co powiedzą jej ludzie. Przecież Elizabeth wiele razy jej mówiła że uważa Caroline Bingley za fałszywą osobę, która robi tylko dobre wrażenie, a ta i tak jej broniła. Starała się postrzegać wszystko przez ,,różowe okulary". Niestety świat nie jest idealny i nigdy nie będzie. Natomiast myślę, że Jane i pan Bingley świetnie się dobrali. On miły i uprzejmy optymista. Ona radosna i życzliwa dama. Świetna para.
Pan i pani Bennet to na pewno specyficzni ludzie. O ile ojciec dziewcząt wydał mi się dość zamkniętym w sobie i skrywającym uczucia, ale jednak dobrym człowiekiem to o pani Bennet moje zdanie jest całkiem inne. Jej celem w życiu było wydanie córek za mąż za jak najlepszego kawalera. Miała swoją ulubienice Lydię, którą faworyzowała mimo tego jak głupio i źle się zachowywała. Kochała obgadywać ludzi i chwalić się wszystkim. To bardzo próżna kobieta.
Ostatnią rzeczą, o której chce powiedzieć jest małżeństwo Lydii i Wichama. Nie mogłam znieść tego jak Lydia ośmieszyła swoją rodzinę i nie została za to w ogóle ukarana. Mało tego jej matka była z niej dumna. Lydia w żadnym stopniu nie czuła się winna za to że uciekła, zazwyczaj się z tego śmiała. Najbardziej pusta bohaterka z jaką ostatnio miałam do czynienia.

Książka bardzo mi się podobała ;) Nie mam zbyt wielkiego doświadczenia w czytaniu powieści dotyczących dawniejszych czasów, ale zaczynam czytać tego typu książki i jak na razie jestem pod wielkim wrażeniem. Zawsze, kiedy czytam jakąkolwiek powieść próbuje utożsamić się z jakimś bohaterem, któraś z postaci wydaje mi się szczególnie bliska. Bardzo często zdarza się że nie są...