Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiem tyle: pierwsza książka była lepsza. Zdjęć było dziesięć razy więcej niż tekstu, jak dla mnie trochę za dużo. Najbardziej podobał mi się ten wywiad na końcu, może dlatego, że zdjęć było dużo mniej. I oczywiście błędy...
Ale jestem Directionerką i wszystko, co dotyczy moich chłopców i tak jest dla mnie wspaniałe. Kocham każde zdjęcie i każde słowo znajdujące się w tej książce.

Powiem tyle: pierwsza książka była lepsza. Zdjęć było dziesięć razy więcej niż tekstu, jak dla mnie trochę za dużo. Najbardziej podobał mi się ten wywiad na końcu, może dlatego, że zdjęć było dużo mniej. I oczywiście błędy...
Ale jestem Directionerką i wszystko, co dotyczy moich chłopców i tak jest dla mnie wspaniałe. Kocham każde zdjęcie i każde słowo znajdujące się w tej...

Jako lektura nie jest najgorsza, ale bardzo mi przeszkadzał język, którym była napisana. Trudny. Poza tym, to lektura, a ja nie lubię czytać książek z nastawieniem, że powinnam z niej jak najwięcej zapamiętać. To wtedy żadna przyjemność

Jako lektura nie jest najgorsza, ale bardzo mi przeszkadzał język, którym była napisana. Trudny. Poza tym, to lektura, a ja nie lubię czytać książek z nastawieniem, że powinnam z niej jak najwięcej zapamiętać. To wtedy żadna przyjemność

Jestem Directionerką i kocham tę książkę. Zresztą, nie tylko ja. Nawet moje siostry (13 i 2 lata) ją polubiły. Szczególnie młodsza z nich z zaciekawieniem oglądała zdjęcia chłopców z dzieciństwa.
Często wracam do tej książki, chociażby po to, żeby coś sobie przypomnieć, albo po prostu popatrzeć na jakieś zdjęcie

Jestem Directionerką i kocham tę książkę. Zresztą, nie tylko ja. Nawet moje siostry (13 i 2 lata) ją polubiły. Szczególnie młodsza z nich z zaciekawieniem oglądała zdjęcia chłopców z dzieciństwa.
Często wracam do tej książki, chociażby po to, żeby coś sobie przypomnieć, albo po prostu popatrzeć na jakieś zdjęcie