Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spojrzeliśmy na siebie szukając słów, które nie istniały...

Spojrzeliśmy na siebie szukając słów, które nie istniały...

I ja tam byłem, miód, piwo piłem, bo każda stara baśń tak się przecie kończyć powinna.

I ja tam byłem, miód, piwo piłem, bo każda stara baśń tak się przecie kończyć powinna.

Wspomnienia są gorsze niż kule. (Memories are worse than bullets.)

Wspomnienia są gorsze niż kule. (Memories are worse than bullets.)

Przed moimi oczy­ma roz­po­ście­ra­ło się morze śmier­ci. Nie jako kon­kret­na ciecz, kra­jo­braz, wspo­mnie­nie ani słowo — po pro­stu morze, przy­tła­cza­ją­ce swym ogro­mem. Nie było od niego uciecz­ki. Ani śladu wy­sep­ki, na któ­rej mo­gła­bym za­znać wy­tchnie­nia. Jak okiem się­gnąć, ze­wsząd na­pie­ra­ły tylko nie­koń­czą­ce się grzbie­ty czar­nych fal.

Przed moimi oczy­ma roz­po­ście­ra­ło się morze śmier­ci. Nie jako kon­kret­na ciecz, kra­jo­braz, wspo­mnie­nie ani słowo — po pro­stu morze, przy­tła­cza­ją­ce swym ogro­mem. Nie było od niego uciecz­ki. Ani śladu wy­sep­ki, na któ­rej mo­gła­bym za­znać wy­tchnie­nia. Jak okiem się­gnąć, ze­wsząd na­pie­ra­ły tylko nie­koń­czą­ce się grzbie­ty czar­nych fal.

Przed moimi oczyma rozpościerało się morze śmierci. Nie jako konkretna ciecz, krajobraz, wspomnienie ani słowo - po prostu morze, przytłaczające swym ogromem. Nie było od niego ucieczki. Ani śladu wysepki, na której mogłabym zaznać wytchnienia. Jak okiem sięgnąć, zewsząd napierały tylko niekończące się grzbiety czarnych fal.

Przed moimi oczyma rozpościerało się morze śmierci. Nie jako konkretna ciecz, krajobraz, wspomnienie ani słowo - po prostu morze, przytłaczające swym ogromem. Nie było od niego ucieczki. Ani śladu wysepki, na której mogłabym zaznać wytchnienia. Jak okiem sięgnąć, zewsząd napierały tylko niekończące się grzbiety czarnych fal.