Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Określać znaczy ograniczać.

Określać znaczy ograniczać.

Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.

Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.

Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

Głębia spojrzenia oznacza, że ktoś przeżył więcej, niż miał ochotę.

Głębia spojrzenia oznacza, że ktoś przeżył więcej, niż miał ochotę.

przetrwają tylko prymitywniejsze, brutalniejsze formy życia

przetrwają tylko prymitywniejsze, brutalniejsze formy życia

Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

Ty głupia kuro, miałam ochotę krzyknąć, opowiedzieć ci o antysemickich czystkach, o strzelaniu do robotników, o stanie wojennym, o zamykaniu ludzi w więzieniach za poglądy, o cenzurze, prześladowaniach, wszechmocnej tajnej policji, śmierci księdza Popiełuszki, o radzieckich wojskach, o biedzie tak strasznej, że codziennie płakałam w drodze do sklepu i płakałam nad patelnią, smażąc dziecku piąty dzień makaron na oleju i słysząc, jak mnie zapewnia, że to jego ulubione danie. Unia Słowiańska, tradycja przodków i wiara ojców, dlaczego ten nieszczęsny naród się zawsze na to nabiera, co to za klątwa w ogóle jest, co za ziemia przeklęta?

Ty głupia kuro, miałam ochotę krzyknąć, opowiedzieć ci o antysemickich czystkach, o strzelaniu do robotników, o stanie wojennym, o zamykaniu ludzi w więzieniach za poglądy, o cenzurze, prześladowaniach, wszechmocnej tajnej policji, śmierci księdza Popiełuszki, o radzieckich wojskach, o biedzie tak strasznej, że codziennie płakałam w drodze do sklepu i płakałam nad patelnią, sma...

Nieprzyjaciel był niewidzialny. A raczej był w nich samych, przeżarł ich, zatruł, spustoszył. Dali się nabić w butelkę. Bezwolne ludziki, refleksy świata, który kpił z nich sobie. Zapadnięci po szyję w cieście, z którego dostaną tylko okruchy.

Nieprzyjaciel był niewidzialny. A raczej był w nich samych, przeżarł ich, zatruł, spustoszył. Dali się nabić w butelkę. Bezwolne ludziki, refleksy świata, który kpił z nich sobie. Zapadnięci po szyję w cieście, z którego dostaną tylko okruchy.