Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek wiecznie karmiony kłamstwami prędzej czy później znienawidzi ich smak.

Człowiek wiecznie karmiony kłamstwami prędzej czy później znienawidzi ich smak.

-Dobrze! Ja pierwsza-mówi Karen.-Chyba widzę...coś...niebieskiego!-piszczy. Hardin śmieje się cicho. -Koszulę Kena-szepcze i wtula się we mnie jeszcze mocniej. -Ekaran nawigacji?- zgaduje London. -Nie. -Koszulę Kena?-pytam. -Tak! Tessa, teraz twoja kolej. Hardin szczypie mnie lekko, a ja koncentruję się na wielkim uśmiechu Karen. Za dobrze się bawi, grając w te głupie gry, ale jest dla mnie zbyt miła, żebym do niej nie dołączyła. -Okej, chyba widzę coś-zerkam na Hardina-czarnego. -Duszę Hardina!-woła Landon, a ja wybucham śmiechem. Hardin otwiera jedno oko i wystawia przyrodniemu bratu środkowy palec. -Zjadłeś!-krzyczę i się śmieje. -W takim razie wszyscy możecie się zamknąć, żebym mógł z moją czarną duszą się trochę przespać-mruczy Hardin z zamkniętymi oczami.

-Dobrze! Ja pierwsza-mówi Karen.-Chyba widzę...coś...niebieskiego!-piszczy. Hardin śmieje się cicho. -Koszulę Kena-szepcze i wtula się we mnie jeszcze mocniej. -Ekaran nawigacji?- zgaduje London. -Nie. -Koszulę Kena?-pytam. -Tak! Tessa, teraz twoja kolej. Hardin szczypie mnie lekko, a ja koncentruję się na wielkim uśmiechu Karen. Za dobrze się bawi, grając w te głupie gry, ale ...