Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wstydź się nawet przez chwilę robienia tego, co przynosi ci radość.

Nie wstydź się nawet przez chwilę robienia tego, co przynosi ci radość.

Niektórzy szukają mnie przez życie całe, lecz nigdy się nie spotykamy, Pocałunek zaś ofiarowuję tym, którzy nie depczą mnie swymi stopami. Niektórzy mówią, że łaskami swymi obdarzam mądrych i gładkich, Lecz me błogosławieństwo jest dla tych, którym nie brak odwagi. Zazwyczaj me działanie zdaje się wszystkim darem cudnym, Lecz wzgardzona staję się potworem do pokonania trudnym I chociaż każdy cios mój góry kruszyć by pozwolił, Gdy zabijam, robię to bardzo powoli...

Niektórzy szukają mnie przez życie całe, lecz nigdy się nie spotykamy, Pocałunek zaś ofiarowuję tym, którzy nie depczą mnie swymi stopami. N...

- Ciesz się swoim ludzkim sercem, Feyro. Żałuj tych, którzy nie czują już nic.

- Ciesz się swoim ludzkim sercem, Feyro. Żałuj tych, którzy nie czują już nic.

- Bywasz niemądry w wielu sprawach, Wylanie, ale nie jesteś głupi. A jeśli jeszcze raz usłyszę, jak nazywasz siebie kretynem, powiem Matthiasowi, że próbowałeś pocałować Ninę. Z języczkiem. Wylan wytarł nos w rękaw. - Nie uwierzy ci. - To powiem Ninie, że próbowałeś pocałować Matthiasa. Z języczkiem.

- Bywasz niemądry w wielu sprawach, Wylanie, ale nie jesteś głupi. A jeśli jeszcze raz usłyszę, jak nazywasz siebie kretynem, powiem Matthia...

-Jes? Czy kiedy rozmawiałeś z moim ojcem, mówiłeś serio? Że ze mną zostaniesz? Pomożesz mi? Jesper oparł się plecami i łokciami o wieko fortepianu. -Pomyślmy...Mieszkanie w luksusowym kupieckim dworku, ze służbą, w towarzystwie początkującego speca od materiałów wybuchowych, który od czasu do czasu rzępoli na flecie? Chyba dam radę. - Jego wzrok prześliznął się po Wylanie od koniuszków rudozłotych loków po czubki palców u stóp i z powrotem. -Ale moje towarzystwo kosztuje. Twarz Wylana przybrała cudny odcień różu. -Mam nadzieję, że medykus niedługo przyjdzie i poskłada mi żebra - ppowiedział, wycofując się do pokoju gościnnego. -Tak? -Tak. - Wylan obejrzał się przez ramię czerwony jak piwonia. -Bo chciałbym wpłacić zaliczkę.

-Jes? Czy kiedy rozmawiałeś z moim ojcem, mówiłeś serio? Że ze mną zostaniesz? Pomożesz mi? Jesper oparł się plecami i łokciami o wieko fort...