Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wieczór…. Nareszcie mogę wrócić do książki, która od wielu dni nie była przeze mnie otwierana. Teraz leży na półce przy łóżku. Książka - pięknie wydana… aż chce się ją wziąć do ręki…. Zupełnie przez przypadek wpadła w moje ręce. POEZJA, ale właśnie taka pisana dużymi literami. To niewiarygodne, że autorką jest piętnastoletnia dziewczyna, która już nigdy się nie zestarzeje, a która w swoich tekstach jest taka dorosła. Niedawno czytałem poezję naszej Wisławy Szymborskiej ale POEZJA Ewy Adamskiej również wywołuje we mnie wiele refleksji i zadumy. Lubię wieczorem po dniu pełnym wrażeń przeczytać dwa - trzy a czasami nawet cztery wiersze. To są niezwykłe chwile. Chwile w których ja – facet z krwi i kości, który przeżył już wiele ….. staje się czuły, bezbronny, drżący, ciekawy świata i ludzi. Jak zwykle książkę otwieram wyrywkowo. Co mi dzisiaj powie…. strona 106 – „Tak blisko, że aż nie sięgam” i zaraz obok „Kropla, jedna z tysięcy a wyjątkowa” . To dziwne, ile o MIŁOŚCI może wiedzieć piętnastoletnia dziewczyna. O miłości i o oczekiwaniu na NIĄ… i znowu nie zawiodłem się na Ewie…. i znowu powiedziała „coś” co powoduje, ze moje serce bije inaczej … Ciekawe co przeczytam jutro….

Wieczór…. Nareszcie mogę wrócić do książki, która od wielu dni nie była przeze mnie otwierana. Teraz leży na półce przy łóżku. Książka - pięknie wydana… aż chce się ją wziąć do ręki…. Zupełnie przez przypadek wpadła w moje ręce. POEZJA, ale właśnie taka pisana dużymi literami. To niewiarygodne, że autorką jest piętnastoletnia dziewczyna, która już nigdy się nie zestarzeje,...