Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odważna, szczera i terapeutyczna. Nie mam zamiaru oceniać tej książki w liczbach, ani gwiazdkach.

Odważna, szczera i terapeutyczna. Nie mam zamiaru oceniać tej książki w liczbach, ani gwiazdkach.

Bardzo dziękuję Torrey Peters za wpuszczenie mnie na chwilę do świata osób trans, a zwłaszcza za nietraktowanie mnie przy tym jak turystki.

Czytanie "Trans i pół, bejbi" sprawia duży dyskomfort. Feministka we mnie regularnie dostawała szału. Kilka razy musiałam uciszać w sobie jakiś dziaderski głos, który rościł sobie prawo do wyrażania opinii o tym, kto powinien decydować się na dziecko, a kto lepiej, by tego nie robił. Na koniec wyłonił się ze mnie nawet pro-liferski podszept, o który bym się nie podejrzewała.

Pociesza mnie myśl, że nie jestem w tym dyskomforcie odosobniona, bo towarzyszył on również głównym bohaterkom powieści - nie tylko początkującej w queerowej rzeczywistości Katrinie, bluźnierczej Amy, ale nawet świetnie politycznie i moralnie uświadomionej Reese, ktora wiele potrafiła zrozumieć, ale nie umiała znaleźć w sobie empatii dla decyzji swojej byłej o detranzycji i wyraźnie nią pogardzała.

Podejrzewam, że dyskomfort i liczne obawy towarzyszyły także autorce, która tworząc postać Reese, wystawiła się na pożarcie feministkom oraz sprowokowała oskarżenia o mizoginię, zarzuty bycia "facetem w przebraniu, koniem trojańskim w ździrowatej bieliźnie usiłującym pod płaszczykiem kobiecości wskrzesić wszystkie przemocowe tropy" i wie, że za to "zostanie sobie z boczku i będzie zbierać łomot, a każdy cios stanie się małą ilustracją jej miejsca w świecie, który bez względu na etykietkę i tak dzieli płci po staremu".

Czytanie tej książki to dobre ćwiczenie z powstrzymywania w sobie chęci ferowania szybkich wyroków.

Czuję, że postaci Reese, Amy i Amesa zostaną ze mną na dłużej.

Bardzo dziękuję Torrey Peters za wpuszczenie mnie na chwilę do świata osób trans, a zwłaszcza za nietraktowanie mnie przy tym jak turystki.

Czytanie "Trans i pół, bejbi" sprawia duży dyskomfort. Feministka we mnie regularnie dostawała szału. Kilka razy musiałam uciszać w sobie jakiś dziaderski głos, który rościł sobie prawo do wyrażania opinii o tym, kto powinien decydować...

"Może to i dobrze, kiedy nie wszystko się rozumie, może wystarczy widzieć i przyjmować pewne rzeczy takimi, jakie są."

"Może to i dobrze, kiedy nie wszystko się rozumie, może wystarczy widzieć i przyjmować pewne rzeczy takimi, jakie są."