Taffy i Laird są twórcami utalentowanymi, ale nie wybitnymi. Ich prace nie mogą się równać z dziełami najzdolniejszego z tej trójki. Mały Billee w przeciwieństwie do kolegów nie wyróżnia się atrybutami fizycznymi, jednak nadrabia to talentem artystycznym i osobowością. Mimo swoich zdolności jest skromnym, niezwykle wrażliwym człowiekiem, a jego znajomość z pozostałą dwójką może służyć za wzór przyjaźni - autor porównuje tę trójkę do muszkieterów z powieści Dumasa (Taffy z racji swojej krzepy pełni jednocześnie rolę Portosa i Atosa).

Światek paryskiej bohemy dopełniają także inni mieszkańcy Dzielnicy Łacińskiej, a najważniejszą z nich jest Trilby. Pewna siebie, niezwykle prosta i uczynna dziewczyna natychmiastowo zaprzyjaźnia się z malarzami. Trilby posiada olbrzymi dar – niesamowity głos, którego jednak, z racji kompletnego braku zdolności muzycznych i słuchu nie potrafi wykorzystać. Jej talent i osobowość zwracają uwagę innego z mieszkańców Dzielnicy Łacińskiej – Żyda Svengaliego. Jest on niesamowicie barwną postacią. Zdolny muzyk i nauczyciel, a jednocześnie pozbawiony skrupułów, przewrażliwiony na swoim punkcie hipnotyzer. Jako jedyny zdaje sobie sprawę z potencjału Trilby i nie cofnie się przed niczym, by go wydobyć i wykorzystać dla własnych celów.

Dużym plusem powieści du Mauriera jest klimat bohemy artystycznej, umiejętnie oddany przez autora. Widoczne są więzy przyjaźni łączące młodych twórców, którym w byciu szczęśliwym nie potrzebne są pieniądze – wystarczy im obecność bliskich osób i sztuka. Pozytywnie na odbiór wpływają również liczne rysunki autorstwa du Mauriera oraz lekki humor i dygresje autora.

Jarosław Olejnik