Zofia jest kobietą inteligentną i dojrzałą – dobiega czterdziestki, ale duszę ma o wiele młodszą. Z zawodu zajmuje się profesjonalnym makijażem, pracuje jako wizażystka przy kręceniu filmów, reklam i teledysków. Jest dobrym i cenionym fachowcem, którego docenia środowisko artystyczne. A prywatnie jest kobietą zakochaną w Adamie. Nie budziłoby to kontrowersji, gdyby nie fakt, iż Adam jest biseksualny, a z partnerką dzieli go różnica 18 lat. Zdolny, choć kapryśny student ASP, malarz o niezwykle wrażliwej duszy i trudnym charakterze idealnym partnerem nie jest. Ich związek jest dość burzliwy, pełen namiętności i zauroczenia seksem, ale i sporej dawki emocji oraz kłótni. Rodzina Adama po poznaniu jego partnerki nie jest zachwycona kobietą, która na dobrą sprawę mogłaby być jego matką. Zofia nie przypada do gustu ani jego rodzicom, ani dziadkowi.
Mimo to para chce być nadal razem. Nagle na światło dzienne wychodzą tajemnice z przeszłości rodziny Zofii, które rzucają cień również na jej życie uczuciowe.

Wiele wątków łączy się ze sobą w misterną nić, tworząc skomplikowaną fabułę pełną niespodziewanych zwrotów i sensacji. Nie jest to proza łatwa. Sposób narracji i styl, jakim napisana jest książka wymusza maksimum skupienia czytelnika i nie pozwala na wyłączenie się z uważnego czytania. Długie zdania z wieloma znakami przestankowymi i brak tradycyjnych dialogów, tworzą niepowtarzalny klimat i atmosferę powieści.

Doskonałe połączenie powieści obyczajowej, historycznej i psychologicznej zasługuje na pochwałę i uznanie. Szalenie też podobało mi się przedstawienie polskiej prowincji – Mazur, krainy pełnej pięknej przyrody i tajemniczych ruin zamków, które kryją niejedną legendę oraz klimatu małej miejscowości z sanktuarium maryjnym i klasztorem zakonnic, które kiedyś opiekowały się matką Zofii. Wizyta bohaterki w tym oryginalnym miejscu to dla mnie najpiękniejsza część książki. A sama historia rodzicielki Zofii niesamowicie mnie porwała.

Postacie bohaterów są odmalowane niezwykle subtelnie i delikatnie, a autor prowadzi swoich Czytelników w najgłębsze zakamarki ich dusz, ukazując je bez ogródek, bez upiększeń.

Jeśli lubicie skomplikowane historie rodzinne, opowieści o miłości, ale nie rodem z lukrowanych romansów, to koniecznie powinniście sięgnąć po książkę Jarosława Kamińskiego. Na pewno nie będziecie się nudzić w trakcie lektury. I czekają Was spore czytelnicze emocje. Polecam!

Bernardeta Łagodzic-Mielnik