Obozowi koncentracyjnemu w Stutthofie poświęcona jest zbeletryzowana relacja Wacława Zdrodowskiego "Żywi niechaj mówią", relacja napisana przez byłego więźnia tego obozu.

Zdrodowski był jednym z niewielu, którym udało się przeżyć obozowy koszmar; pracę ponad siły, poniewierkę, głód i bestialstwo. Wraz z niedobitkami więźniów Stutthofu wyruszył w ostatnią, najtragiczniejszą i najdłuższą drogę do wolności. Wolności, której nie zapowiadały żelazne barki płynące w nieznane.

W warunkach urągających wszelkim zasadom humanitarnym, stłoczeni do granic możliwości, chorzy i głodni dobili wreszcie do Zatoki Lubeckiej. U progu tej oczekiwanej wolności była znów śmierć. Tylko nieliczni doczekali wyzwolenia.