(...) Nietzsche był przekonany, że Tako rzecze Zaratustra będzie nowym „objawieniem” dla ludzkości, manifestem nietzscheańskiej wiary, ewangelicznym credo wszystkich zniechęconych do tradycyjnych religii. Bóg umarł, jak głosił, ale narodził się nowy: Nietzsche – Zaratustra albo właściwie – „nadczłowiek” spełniający rolę bóstwa. Wokół mnie – pisze w innym miejscu – stare potrzaskane tablice, zarówno jak i nowe na poły zapisane. Kiedyż godzina ma nadejdzie? W oczekiwaniu na „swoją godzinę” tworzył więc, ujawniając niepospolity talent literacki, swój poemat słowami nie filozofa lecz wieszcza, poety, proroka. Dlatego właśnie Tako rzecze Zaratustra przypomina bardziej traktat teologiczny niż filozoficzny, biblię nowej wiary, ewangelię buntu nie tylko przeciwko chrześcijaństwu, ale w ogóle przeciwko rzeczywistości. Smutnej, beznadziejnej, tragicznej, bezsilnej wobec nieuchronności cierpienia i śmierci.