Pan od poezji to reporterska biografia Zbigniewa Herberta – odkrywcza, żywa, bez podniosłych tonów. Kopalnia nieznanych materiałów – niepublikowanych zdjęć (Herbert ministrant), cymeliów (wpis do pamiętnika koleżanki z sowieckiej dziesięciolatki) – oraz wiadomości o mniej znanych wcieleniach poety: „siostrzyczki urszulanki”, kierownika biura gdańskiego oddziału Związku Literatów, „mesje Erberta” z emigranckiej dzielnicy Paryża – Belleville. To biografia przekraczająca jednowymiarowy stereotyp widzenia Herberta; więcej tu człowieka niż polityki. Nie skrywająca jego ran – mrocznych, bolesnych, kluczowych dla rocznika 1924: wczesnego kalectwa („prawa noga Pana Cogito”), tylko „marzeń o karabinie”. Dręczony poczuciem winy, niepokojem, alkoholem, cierpieniem i chorobą, wiecznie w podróży, odkupuje swe nieuczestnictwo w walce i konspiracji wiernością poległym i wartościom, o które walczyli.
Pasjonująca lektura – w pomnikach najbardziej poruszają nas rysy i pęknięcia; w biografiach twórców – ludzki kontekst sztuki.

Książka nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2003.
Książka nominowana do nagrody im. Józefa Mackiewicza.
Książka została ogłoszona Książką Maja 2002 Warszawskiej Premiery Literackiej.
Książka została wybrana Książką Roku 2002 w plebiscycie czytelników, bibliotekarzy i księgarzy.