Zmelanżowane nastroje liryczne. Tak raz w prawo, a raz w lewo. Co być nie może, a stało się morze. Lub w zasadzie wcale się nie stało w przestrzeniach.

***
„Melanżcholie” posiadają wiele twarzy. Sentencje, miniatury, prozę poetycką, fotografie wyjęte z Chaosu, myśli zapisane kredą. Credo. „Melanżcholie” to podróż po ziemi, po niebie, po sercu i po cienkiej nitce rozwieszonej nad miastem duszy.

***
"Na początku był chaos i prywatne trzęsienia ziemi. Kace, emocje i (nad)wrażliwość. Ból głowy, który rozpoczął się w świeżo malowanym sercu. Masochizm wspomnień o czasie gorączki i chłodzie czasu. Kosmos pocałunków i próżnia ciała. Rachunek milczenia i charakter odchodzenia. Ubywanie piwa i wódki, pustka po zapachu. Bo prawdziwe są tylko mandarynki na niebie. Szum słońca i zdmuchnięte chmury. Różowe słonie!
Minimalistyczna, aforystyczna, lingwistyczna. Psychologiczna. Po prostu Kaja!"
- Marek Czuku, poeta, krytyk literacki, publicysta