Podczas akcji gaszenia pożaru instalacji elektrycznej w klasztorze Ruac ujawniony zostaje ukryty pod tynkiem w bibliotece XIV-wieczny manuskrypt. Gdy specjaliście od renowacji starych książek, Hugonowi Pineau, udaje się rozkleić przemoczony pergamin, stwierdza ze zdumieniem, że książka jest napisana szyfrem, zawiera liczne kopie naskalnych rysunków zwierząt i roślin oraz schematyczną mapę, a z jedynego niezaszyfrowanego zdania wynika, że autorem manuskryptu jest mnich mający jakoby 220 lat. Pineau wtajemnicza przyjaciela, Simarda, i podekscytowani perspektywą odkrycia pierwszych naskalnych rysunków roślin, razem wyruszają do Ruac, gdzie odnajdują jaskinię wypełnioną malowidłami z okresu paleolitu. Jaskinia składa się z dziesięciu komór, a w ostatniej są właśnie rysunki roślin trzech gatunków, dzikiego zboża, trującego pnącza i krzewu owocowego. Profesor zawiadamia o odkryciu władze, uzyskuje fundusze, powołuje zespół specjalistów do zbadania jaskini. Wciąga do niego swoją byłą narzeczoną, Mallory. Kiedy trwają mozolne prace nad rozszyfrowaniem tekstu, ta para postanawia przygotować napar z owych trzech gatunków roślin według receptury zawartej w pierwszym ujawnionym fragmencie manuskryptu.