„Hellcat” to horror komediowy, chociaż wydaje mi się, że określenie tej książki jako czarna komedia z elementami grozy jest trafniejsze. Tak jak w wielu czarnych komediach, tak i w „Hellcat” głównymi bohaterami są osoby, które nie do końca radzą sobie z życiem. Tacy zwyczajni, nieidealni (brzmi jak tekst jakiejś piosenki ;)). Ta nieporadność jest podstawowym elementem komediowym w powieści. Rozbawiły mnie też zakończenia kilku rozdziałów, gdzie autorka przedstawia opisy przyrody oraz warunków atmosferycznych w sposób, który wygląda dla mnie jak lekka parodia podobnych tekstów z powieści gotyckich. Coś w rodzaju: te złowieszcze drzewa, targane porywistym wiatrem, wyciągają szpetne gałęzie, niczym demony ramiona, chcąc pochwycić niewinną ofiarę w swe szpony. Książka jest napisana przyjemnym językiem i lekko ją się czyta, ale mimo wszystko prawie 400 stron to zdecydowanie za dużo, jak na taką historię. Podoba mi się hasło na okładce (pomysłowe i zabawne).

Książkę przeczytałem za darmo i legalnie dzięki Internet Archive.

„Hellcat” to horror komediowy, chociaż wydaje mi się, że określenie tej książki jako czarna komedia z elementami grozy jest trafniejsze. Tak jak w wielu czarnych komediach, tak i w „Hellcat” głównymi bohaterami są osoby, które nie do końca radzą sobie z życiem. Tacy zwyczajni, nieidealni (brzmi jak tekst jakiejś piosenki ;)). Ta nieporadność jest podstawowym elementem...