Wypowiedź rozbijam na dwa kapity w pierwszym zastrzeżenie co do jednego z punktów, w drugim zaś parę słów o ubraniach z dawnych czasów i podejściu do nich.

Co do piątego punktu, fundamentalnie się z nim nie zgadzam, jedną z miar wartości i wielkości człowieka jest zdolność do bycia jak ten "głaz bodzący morze" do przeciwstawiania się duchowi dziejów, epoki czy środowiska to nie jest proste zdanie i ta zdolność nie jest dana raz na zawsze. Podobnie jest z ubraniami, moda to jedno, a elegancja(dobry smak) to coś innego i radziłbym aby wszyscy kierowali się tym drugim czynnikiem, a nie zważali na to, że Y powiedziała, że jakiś tam sławny X uważa, że trzeba ubierać się tak lub tak; że na wystawach sklepowych króluje to lub to.

"Smart people" tj. nobilitowani i ludzie aspirujący do smart tj. burżuazja( w ujęciu marksistowskim) i wyższa klasa średnia nie chodzili po sklepach. Mężczyźni szyli garnitury u krawców, buty robili u szewców, kapelusze u kapeluszników a po galanterię szli do kuśnierzy czy kaletników. Z resztą podobnie było u pań miały swoje krawcowe, które szyły im suknie itp. Jedynymi rzeczami, które ludzie na poziomie mogli kupować w sklepach to części garderoby, których nie było widać najczęściej była to bielizna np. majtki, skarpety, pończochy, halki, koszule gorsetowe i zwykłe koszule (tak panowie, wg najlepszych zasad koszula to część bielizny więc nie powinno się jej nosić bez czegoś dodatkowego). To przedstawiciele klas średnich i proletariatu kupowali odzież konfekcyjną bo nie było ich stać na krawiectwo miarowe i/lub nie mieli na nie czasu. Oczywiście wraz z upadkiem starych czasów gdy arystokracja upadła, klasyczna burżuazja się spauperyzowała na rzecz międzynarodowej finansjery, a dzięki technice proletariat przemienił się w klasę średnią notabene proletaryzując ją (bo za zmianą statusu materialnego nie poszła zmiana statusu intelektualnego i kulturalnego) rozpowszechnił się trend aby ubrania kupować i to najlepiej od znanych, "topowych" projektantów, tak żeby wszyscy wiedzieli od kogo jest ten "ciuch". Jak mniemam wynika to z faktu, że przedstawiciele proletariatu i tych zwykłych klas średnich aby się wyróżnić i pokazać innym swój stan materialny musieli stawiać na takie powiedzmy ostentacyjne sposoby jak "szpanowanie" pieniędzmi(a trudno szpanować ubraniami uszytymi na miarę bo stanowią coś dość osobistego i raczej konkretny garnitur nie będzie przedmiotem pożądania milionów bo jest stworzony dla jednego człowieka, dodatkowo aby docenić bespoke trzeba posiadać elementarne obycie i wiedzę, a o to w klasach niższych trudno) i tak to się utrwaliło w XX wieku. Bogacze nie musieli epatować pieniędzmi, mieli bowiem ich dużo i zaznaczenie swego statusu społecznego odbywało się nieco subtelniej, a wystawne życie było czymś normalnym przynależnym ludziom na pewnym poziomie; jest to jedną z przyczyn dlaczego etykieta -twór klas zamożnych- zabrania rozmowy o pieniądzach przy stole lub w towarzystwie. Oczywiście bliżej mi do czasów już minionych pod względem estetyki wydają się bardziej eleganckie i godniejsze, ale cóż c'est la vie. Zachęcam zatem panów aby uszyli choć jeden garnitur u krawca, a panie aby u krawcowej uszyły bluzkę, spódniczkę, płaszcz. Może warto przywrócić choć część starych tradycji, które są wygodniejsze i praktyczniejsze niż dzisiejsze mody?

Wypowiedź rozbijam na dwa kapity w pierwszym zastrzeżenie co do jednego z punktów, w drugim zaś parę słów o ubraniach z dawnych czasów i podejściu do nich.

Co do piątego punktu, fundamentalnie się z nim nie zgadzam, jedną z miar wartości i wielkości człowieka jest zdolność do bycia jak ten "głaz bodzący morze" do przeciwstawiania się duchowi dziejów, epoki czy środowiska...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jakość nie ilość - zgadzam się w 100 % (nie tylko w kwestii ubrań:))

Jakość nie ilość - zgadzam się w 100 % (nie tylko w kwestii ubrań:))

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post