Zemsta czy przebaczenie. Na pozór odpowiedź wydaje się oczywista. Najlepiej wybaczyć i to im prędzej, tym lepiej. Wybacza się tylko raz, a potem można powoli i mozolnie wracać do normalności. Zemsta, to zatruwanie swego organizmu jadem niepokoju i nienawiści dzień po dniu, chwila po chwili. Człowiek ogarnięty manią zemsty nie znajdzie spokoju ani nie jest w stanie zaoferować niczego dobrego swym najbliższym. Niszczy nie tylko swego wroga, ale i siebie oraz bliskie sobie osoby. Nie ma też gwarancji, że po spełnieniu swych zamysłów odczuje ulgę. To tak zdroworozsądkowo, tyle że od osoby, która ma za sobą traumatyczne przeżycia trudno wymagać, by zawsze kierowała się li i jedynie zdrowym rozsądkiem! To, moi drodzy optyka większości z nas, ludzi dla których brak pieniędzy na nowy samochód czy nieodwzajemnione uczucie urasta do rangi problemu nie do przeskoczenia. Wybaczcie, ale przeżycia ludzi, którzy przeżyli wojnę czy różnego typu obozy, to zupełnie inny, niewyobrażalny na szczęście dla większości z nas poziom. Dlatego też trudno mi jednoznacznie odpowiedzieć na zadane pytanie. Pewnie, że lepiej wybaczyć i zapomnieć, tylko czy po takim poziomie strachu, bólu, nienawiści jest to jeszcze możliwe...

Zemsta czy przebaczenie. Na pozór odpowiedź wydaje się oczywista. Najlepiej wybaczyć i to im prędzej, tym lepiej. Wybacza się tylko raz, a potem można powoli i mozolnie wracać do normalności. Zemsta, to zatruwanie swego organizmu jadem niepokoju i nienawiści dzień po dniu, chwila po chwili. Człowiek ogarnięty manią zemsty nie znajdzie spokoju ani nie jest w stanie...

Dziękujemy za konkursowe wypowiedzi. Laureatów ogłosimy w poniedziałek.

Dziękujemy za konkursowe wypowiedzi. Laureatów ogłosimy w poniedziałek.

Nie przekonuje mnie przebaczenie. Nie wiem, czy bym umiała, czy bym chciała. Jak głębokie byłyby to rany. Nie wiem, czy dałabym radę się zemścić. Tak silnie, jak bym chciała. Pewnie nie - z czystego egoizmu, poświęcać siebie, żeby ukarać innych - nie warto. Wierzę w zapominanie. Wierzę w czas. Wiem, że niektórzy nazwą to przebaczeniem. Nie zgodzę się z nimi. To nie to samo. Przebaczenie wymaga umiejętności. Łaski. Czas i zapominanie są od nas niezależne. I pewnie tylko dlatego czasami udaje im się wygrać z człowiekiem.

Nie przekonuje mnie przebaczenie. Nie wiem, czy bym umiała, czy bym chciała. Jak głębokie byłyby to rany. Nie wiem, czy dałabym radę się zemścić. Tak silnie, jak bym chciała. Pewnie nie - z czystego egoizmu, poświęcać siebie, żeby ukarać innych - nie warto. Wierzę w zapominanie. Wierzę w czas. Wiem, że niektórzy nazwą to przebaczeniem. Nie zgodzę się z nimi. To nie to samo....

Myślę, że odpowiedź na to pytanie najlepiej obrazuje sentencja Adolfa Nowaczyńskiego: „Najefektowniejszą zemstą ludzi wyjątkowych jest przebaczenie.”
Prawda jest taka, że pragnąc zemsty nie niszczymy tylko osoby, na której chcemy się zemścić, ale także siebie. Robimy sobie samym krzywdę, gdyż nie potrafimy pójść na przód. Cały czas żyjemy przeszłością, oglądamy się w tył na wyrządzone nam krzywdy. Szkodzimy sobie marnotrawiąc tak cenny dla nas czas na rzecz bezsensownego gniewu. W dodatku takie działania na ogół przynoszą tylko jeszcze więcej bólu.
Wybierając zemstę zachowujemy się jak dzieci w piaskownicy. On mi zabrał łopatkę, to ja mu zabiorę wiaderko, on w odwecie sypnął na mnie piaskiem, to ja mu sypnę dwa razy itp.
Po skończonej bitwie, może się wydawać, że mszcząc się, raz na zawsze rozprawiliśmy się z demonami przeszłości i w końcu możemy ruszyć dalej by żyć teraźniejszością. Zgadzam się, że po dokonaniu zemsty nic nam nie stoi na przeszkodzie, by żyć już chwilą obecną, ale jest jedno „ale”. Kim my się stajemy, jeśli zniżamy się do poziomu osoby, która nam wyrządziła krzywdę? Dlaczego mamy zamieniać się w kogoś kim gardziliśmy? Mszcząc się będziemy reprezentować sobą ten sam poziom, a w zasadzie jego brak. Ludzie „na poziomie” nie robią takich rzeczy.
Przebaczenie, to nie forma uległości czy słabości, jak jest często dzisiaj rozumiana. Przebaczenie to także uleczenie naszego serca choroby, którą jest gniew i uraza. Prawdą jest, ze niewielu ludzi naprawdę potrafi wybaczać, tak z głębi serca. To trudna sztuka, to prawda. Często nawet jak już przebaczymy, jeszcze długo mamy wątpliwości i żal, gdyż wydaje nam się, że w ten sposób przegraliśmy. Dopiero po czasie okazuje się, że to co zrobiliśmy, było słuszne. Wtedy rozumiemy już, iż wykazaliśmy się mądrością, oszczędziliśmy sobie nawzajem gniewu i smutku, tym samym sprawiając, że świat stał się odrobinę lepszy.

Myślę, że odpowiedź na to pytanie najlepiej obrazuje sentencja Adolfa Nowaczyńskiego: „Najefektowniejszą zemstą ludzi wyjątkowych jest przebaczenie.”
Prawda jest taka, że pragnąc zemsty nie niszczymy tylko osoby, na której chcemy się zemścić, ale także siebie. Robimy sobie samym krzywdę, gdyż nie potrafimy pójść na przód. Cały czas żyjemy przeszłością, oglądamy się w tył na...

Zemsta przychodzi łatwo, ale wybaczyć...? Nasze rozbudowane ego obmyśla tysiące wariantów krwawej zemsty, ale z drugiej strony istnieje przebaczenie. Kto choć raz przebaczył, choć jest to trudną sztuką będzie próbował znowu ze względu na to uczucie, które wtedy się pojawia. Zdobyłam się na to! Jestem wielka! Moje ego jest zadowolone zdobyło się na miłosierdzie.
Choć to trudne, ale przebaczać warto.

Zemsta przychodzi łatwo, ale wybaczyć...? Nasze rozbudowane ego obmyśla tysiące wariantów krwawej zemsty, ale z drugiej strony istnieje przebaczenie. Kto choć raz przebaczył, choć jest to trudną sztuką będzie próbował znowu ze względu na to uczucie, które wtedy się pojawia. Zdobyłam się na to! Jestem wielka! Moje ego jest zadowolone zdobyło się na miłosierdzie.
Choć to...

Zemsta przychodzi łatwo, ale wybaczyć...? Nasze rozbudowane ego obmyśla tysiące wariantów krwawej zemsty, ale z drugiej strony istnieje przebaczenie. Kto choć raz przebaczył, choć jest to trudną sztuką będzie próbował znowu ze względu na to uczucie, które wtedy się pojawia. Zdobyłam się na to! Jestem wielka! Moje ego jest zadowolone zdobyło się na miłosierdzie.
Choć to trudne, ale przebaczać warto.

Zemsta przychodzi łatwo, ale wybaczyć...? Nasze rozbudowane ego obmyśla tysiące wariantów krwawej zemsty, ale z drugiej strony istnieje przebaczenie. Kto choć raz przebaczył, choć jest to trudną sztuką będzie próbował znowu ze względu na to uczucie, które wtedy się pojawia. Zdobyłam się na to! Jestem wielka! Moje ego jest zadowolone zdobyło się na miłosierdzie.
Choć to...

Jako chrześcijanka powinnam bez wahania odpowiedzieć "wybaczyć", lecz z doświadczenia wiem, że to nie takie łatwe. Można próbować, lecz nie zawsze wychodzi i nawet jeśli zewnętrznie nie będziemy okazywać już złości czy nienawiści do tej drugiej osoby, to wewnętrznie może być zupełnie na odwrót. Ale z drugiej strony zemsta też nie jest tak do końca idealnym pomysłem. Ponieważ pomimo tego, że uda nam się dokonać odwetu na naszym wrogu to w tym wypadku nasze sumienie nie będzie się z nami do końca zgadzało. Możemy mieć wyrzuty sumienia do końca życia a wtedy może nam być jeszcze ciężej. Dlatego uważam, że żadna z tych decyzji nie jest najlepszym wyborem, powinniśmy próbować jakoś pogodzić te dwa zachowania, aby pozostać w zgodzie z samym sobą. Ale jeśli musiałabym wybrać uważam przebaczenie za dużo bardziej ludzką i odpowiednią decyzje.

Jako chrześcijanka powinnam bez wahania odpowiedzieć "wybaczyć", lecz z doświadczenia wiem, że to nie takie łatwe. Można próbować, lecz nie zawsze wychodzi i nawet jeśli zewnętrznie nie będziemy okazywać już złości czy nienawiści do tej drugiej osoby, to wewnętrznie może być zupełnie na odwrót. Ale z drugiej strony zemsta też nie jest tak do końca idealnym pomysłem....

Zemsta jak i wybaczenie wymagają od nas siły. Według mnie jednak wybaczenie i nadstawienie drugiego policzka tak często lansowane na kartach Biblii należy traktować w kategoriach czysto teoretycznych i nie mających odniesienia do rzeczywistość.
Zemsta natomiast jest zdecydowanie bardziej realna. Chyba każdy z nas wyobrażał sobie osobę, która nas skrzywdziła w takich czy innych męczarniach i zapewne był to widok przyjemny. Uważam nawet, że zemsta jest potrzebna ponieważ wysyła wiadomość do innych, że nie warto nas krzywdzić. Przynosi swego rodzaju oczyszczenie.
Jednak nie należy ślepo dążyć do zemsty ponieważ może to nas jeszcze bardziej zranić.

Zemsta jak i wybaczenie wymagają od nas siły. Według mnie jednak wybaczenie i nadstawienie drugiego policzka tak często lansowane na kartach Biblii należy traktować w kategoriach czysto teoretycznych i nie mających odniesienia do rzeczywistość.
Zemsta natomiast jest zdecydowanie bardziej realna. Chyba każdy z nas wyobrażał sobie osobę, która nas skrzywdziła w takich czy...

Zemsta jak i wybaczenie wymagają od nas siły. Według mnie jednak wybaczenie i nadstawienie drugiego policzka tak często lansowane na kartach Biblii należy traktować w kategoriach czysto teoretycznych i nie mających odniesienia do rzeczywistość.
Zemsta natomiast jest zdecydowanie bardziej realna. Chyba każdy z nas wyobrażał sobie osobę, która nas skrzywdziła w takich czy innych męczarniach i zapewne był to widok przyjemny. Uważam nawet, że zemsta jest potrzebna ponieważ wysyła wiadomość do innych, że nie warto nas krzywdzić. Przynosi swego rodzaju oczyszczenie.
Jednak nie należy ślepo dążyć do zemsty ponieważ może to nas jeszcze bardziej zranić.

Zemsta jak i wybaczenie wymagają od nas siły. Według mnie jednak wybaczenie i nadstawienie drugiego policzka tak często lansowane na kartach Biblii należy traktować w kategoriach czysto teoretycznych i nie mających odniesienia do rzeczywistość.
Zemsta natomiast jest zdecydowanie bardziej realna. Chyba każdy z nas wyobrażał sobie osobę, która nas skrzywdziła w takich czy...