"Jesteśmy tu ludzi tłum, a myśli dookoła... Nie wiem czy sam tego chcę, chyba jedź do domu... "

W mojej ukochanej bajce, czyli w Królu Lwie, Pumba mówi takie zdanie "tam twój dom, gdzie twój zadek", jednak twierdzę, że myślał trochę inaczej! Tam był jego dom, gdzie był dom Timona!

Idąc tym tropem stwierdzam, że jestem stąd, skąd chcę być! Jest tak, ponieważ swoim domem nazywam to miejsce, gdzie czuję się bezpiecznie i dobrze. Jestem więc z Łodzi, bo kocham to miasto! Dlaczego? Bo tu się wychowałem i z tym właśnie miejscem wiąże się większość moich szczęśliwych wspomnień.
Nie jest ważne gdzie teraz mieszkam, bo w tym nowym miejscu zamieszkania jestem stanowczo "nietutejszy" i odstaję od reszty kulturą, językiem i szaloną pasją czytania książek.

Więc chociaż teraz mieszkam tu - wśród krów, komarów i lasów, to wcale nie jestem stąd! Jestem stamtąd, z Łodzi, bo w Łodzi czeka na mnie rodzina, wspomnienia i ukochana, przy której zawsze będzie moje serce i mój dom!

"Jesteśmy tu ludzi tłum, a myśli dookoła... Nie wiem czy sam tego chcę, chyba jedź do domu... "

W mojej ukochanej bajce, czyli w Królu Lwie, Pumba mówi takie zdanie "tam twój dom, gdzie twój zadek", jednak twierdzę, że myślał trochę inaczej! Tam był jego dom, gdzie był dom Timona!

Idąc tym tropem stwierdzam, że jestem stąd, skąd chcę być! Jest tak, ponieważ swoim domem...

Moje "stąd" kończy się tam, gdzie kończą się wspomnienia z dzieciństwa.
W głębi serca czuję, że miejsca, do których w pełni przynależę, moje małe ojczyzny są tam, gdzie się wychowywałam. I tylko tam.

Moje "stąd" kończy się tam, gdzie kończą się wspomnienia z dzieciństwa.
W głębi serca czuję, że miejsca, do których w pełni przynależę, moje małe ojczyzny są tam, gdzie się wychowywałam. I tylko tam.

„Nic co ludzkie, nie jest mi obce.”
Przemykam ulicami niezauważony. Pojawiam się tam, gdzie tylko jestem potrzebny. Nie liczę na poklask, ani nawet na uwagę tłumów. Jestem cieniem wartości, które człowiek ukochał tak bardzo, a których nigdy nie doświadczył. Jestem myślą, żądzą zwycięstwa. Zrodzony z bólu i wszechogarniającego chaosu, żyję tutaj… gdzie wojna duchowa trwa w najlepsze. Nie jakaś tam wojenka. Chcę czuć ten bitewny żar, rozpalający serca wojowników, ujrzeć na nowo szlachetne idee, napawać się upadkiem naiwnych przekonań, blokujących dostęp do prawdy. Wciąż nie rozumiesz? To ja. Ten, który wędruję pod osłoną nocy, bezimienny włóczęga czyniący tam, gdzie potencjał ludzki jest nieoceniony, a strach już nie paraliżuje.
Jeżeli ktoś przyjmie ciężar, jaki postanowię na niego narzucić, udźwignie to brzemię i powstanie mężnie z popiołów i ruin zdewastowanej ziemi obiecanej, będzie w przyszłości w wielu miejscach żar podkładał . Bowiem niosę ze sobą ogień, choć spokój mą prawdziwą domeną jest. Tak przeciwstawny i krnąbrny żywioł opanuję tylko człowiek świadomy swojego celu oraz motywacji nim powodującej. A człowiek moim domem, moją jedyną nadzieją. Nie pytaj się więc, skąd jestem. Odpowiem: „jestem stąd, mieszkam tam, mieszkam również tam, o i byłbym zapomniał, mieszkam jeszcze tam”.

Fantomas

„Nic co ludzkie, nie jest mi obce.”
Przemykam ulicami niezauważony. Pojawiam się tam, gdzie tylko jestem potrzebny. Nie liczę na poklask, ani nawet na uwagę tłumów. Jestem cieniem wartości, które człowiek ukochał tak bardzo, a których nigdy nie doświadczył. Jestem myślą, żądzą zwycięstwa. Zrodzony z bólu i wszechogarniającego chaosu, żyję tutaj… gdzie wojna duchowa trwa w...

- Jestem z Poznania - napomykam w rozmowie na uczelni. To dobry sposób na krótką rozmowę: skąd jesteś, jak dojeżdżasz, gdzie mieszkasz. Nasze miasto jest bardziej zatłoczone, ach, a u nas na wsi mamy problem z kotami, a myśmy się niedawno przeprowadzili... Każdy lubi mówić o sobie, a częścią tego, kim jesteś, jest to, skąd jesteś.
- Pozdrowienia z Polski - podpisuję prywatną wiadomość, korespondując na międzynarodowej stronie z Izraelem, Stanami, Kanadą. I z radością wdaję się w dyskusję o zwyczajach i różnicach, to takie fascynujące, znaleźć kogoś o podobnych zainteresowaniach na drugim końcu świata. A czasem tej drugiej osobie moje pochodzenie wyda się takie egzotyczne, jak dla mnie egzotyczny jest Ekwador.
- Pochodzę z Shire/mieszkam w Nibylandii/uczę się w Hogwarcie - wspominam, gdy marzę. To miejsca, z których „jestem” tylko we własnych myślach, miejsca, z których chcę „pochodzić”, kiedy mi źle i potrzebuję pocieszenia.
- A u nas... - zaczynam mówić, gdy chcę się podzielić bagażem swoich doświadczeń i przyzwyczajeń wyniesionych z domu, szkoły, podwórka. Bo „skąd?” determinuje pośrednio nasze zachowanie i zwyczaje, przypina nam łatkę stereotypów i przywar, pośrednio kształtuje osobowość, tak że czasem nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy.

- Jestem z Poznania - napomykam w rozmowie na uczelni. To dobry sposób na krótką rozmowę: skąd jesteś, jak dojeżdżasz, gdzie mieszkasz. Nasze miasto jest bardziej zatłoczone, ach, a u nas na wsi mamy problem z kotami, a myśmy się niedawno przeprowadzili... Każdy lubi mówić o sobie, a częścią tego, kim jesteś, jest to, skąd jesteś.
- Pozdrowienia z Polski - podpisuję...

Dla mnie "stąd", dla każdego innego/obcego już "stamtąd". U mnie na wsi mówi się że jest się "od" i tu pada nazwisko - to generuje pochodzenie, nie miejsce, a rodzina. No chyba, że jest więcej takich samych nazwisk, wtedy dodaje się miejsce, mogą to być nawet okolice przekaźnika prądu.
Gdzie jest to "stad"? To miejsce gdzie narodziła się nasza - masło maślane - świadoma świadomość, pierwsze wrażenie istnienia jako człowieka rozumnego, uczestnika rzeczywistości. Jesteśmy właśnie stamtąd. Zobaczcie, jak śmiesznie to brzmi, opowiadając, czyli będąc poniekąd z boku, już nie ma "stąd", jest "stamtąd". Bo może w tym jednym specjalnym, wyjątkowym miejscu jesteśmy tylko przez chwilę...
Filozoficznie... a społecznie? Myślę np. o Romach, skąd oni są. Często myślimy o przynależności państwowej chcąc określić to "stąd", ten prapoczątek każdego człowieka. A Polacy pod zaborami? Skąd byli? Bo "tu" to nie tylko określenie miejsca, to przede wszystkim oznaczenie tożsamościowe, sentymentalne, niekoniecznie pozytywne. To więź, która w radosny bądź tragiczny sposób łączy nas z danym miejscem, gdzie postawiliśmy pierwsze kroki. Dla dziecka jest to dom, dla studenta rodzinne miasto, dla emigranta kraj. Każde z tych miejsce jest właśnie tym specjalnym miejscem ze względu na pamięć.

Dla mnie "stąd", dla każdego innego/obcego już "stamtąd". U mnie na wsi mówi się że jest się "od" i tu pada nazwisko - to generuje pochodzenie, nie miejsce, a rodzina. No chyba, że jest więcej takich samych nazwisk, wtedy dodaje się miejsce, mogą to być nawet okolice przekaźnika prądu.
Gdzie jest to "stad"? To miejsce gdzie narodziła się nasza - masło maślane - świadoma...

Chciałabym być ze słońca, jestem z Wenus. Chciałabym być z lata, jestem z zimy. Chciałabym być z minionej epoki, jestem z tej. Chciałabym być ze skały, jestem z prawie niczego. Czyżby wszystko było nie tak? Nie…
Jestem z miejsca (i w miejscu) o którym podświadomie marzyłam i ciągle marzę. Akurat tak się złożyło, że jestem z pięknego kraju (za którym tęskniłam bardzo mocno, będąc zagranicą), którego historia mniej lub bardziej – ale jednak – pozwala być z niego dumna. Jestem z całkiej sporej – dziś w każdym razie – wsi do której zawsze chętnie wracam, bo wracanie tam, to zawsze powrót do domu. Jestem z domu, w którym wychowano mnie tak, bym teraz mogła wspominać go z radością i tęsknić do dzieciństwa. W końcu trafiłam do sporego całkiem miasta i teraz… jestem stąd. Trochę tak czuję – że wrosłam w to miejsce i zapuszczam korzenie. Dlaczego? Bo poznałam kogoś, z kim już zawsze chcę „być stąd”. Bo tutaj jest mnóstwo naszych przemieszanych śladów, mnóstwo wspomnień wędrujących w czasoprzestrzeni, mnóstwo, mnóstwo miłości… Jestem więc stąd (i stamtąd) i oznacza to dla mnie być z tego miejsca o którym wspomnień nic i nikt nie zatrze. Do którego się tęskni. Wciąż wraca. I czuje, że to właśnie Twoje miejsce na Ziemi.

Chciałabym być ze słońca, jestem z Wenus. Chciałabym być z lata, jestem z zimy. Chciałabym być z minionej epoki, jestem z tej. Chciałabym być ze skały, jestem z prawie niczego. Czyżby wszystko było nie tak? Nie…
Jestem z miejsca (i w miejscu) o którym podświadomie marzyłam i ciągle marzę. Akurat tak się złożyło, że jestem z pięknego kraju (za którym tęskniłam bardzo mocno,...

Kiedyś mówiłam, że mój dom jest tam, gdzie położę swój plecak i buciki. I że nie ważne, skąd przyszłam w to miejsce. Ale po kilku przeprowadzkach z miejsca na miejsce zauważyłam, że jednak jestem skądś, bo różnię się od tych stąd i stamtąd też. Bo co innego mnie ukształtowało. Być skądś to znaczy czuć wyraźną więź (chcianą czy nie chcianą) z jakimś określonym w czasie i przestrzeni miejscem.

Kiedyś mówiłam, że mój dom jest tam, gdzie położę swój plecak i buciki. I że nie ważne, skąd przyszłam w to miejsce. Ale po kilku przeprowadzkach z miejsca na miejsce zauważyłam, że jednak jestem skądś, bo różnię się od tych stąd i stamtąd też. Bo co innego mnie ukształtowało. Być skądś to znaczy czuć wyraźną więź (chcianą czy nie chcianą) z jakimś określonym w czasie i...

"Jestem stąd" czyli jestem z miejsca gdzie jest nasze szczęście.

"Jestem stąd" czyli jestem z miejsca gdzie jest nasze szczęście.

Skąd jestem? Z Europy, z Polski, z miasta leżącego w jej centrum. To wszystko są suche fakty. A co mi mówi moje serce? A mówi mi to, że kilkadziesiąt lat dwa inne serca bijące w ciałach mojej babci i dziadka połączyły się na pięćdziesiąt lat. A razem z tymi sercami połączyły się dwa silne i wspaniałe rody. I właśnie stąd jestem. Z rodu ludzi silnych i zawziętych, którzy nigdy się nie poddają, czasami przegrywają, ale zawsze walczą do końca. Kochają i nienawidzą całym sercem, kiedy trzeba przebaczają.
I nawet kiedy los rzuci mnie na inny kontynent, do innego kraju czy miasta to ja przetrwam. Bo pochodzę właśnie stąd i właśnie dla nich nigdy się nie poddam i dzielnie zniosę to co los przyniesie.

Skąd jestem? Z Europy, z Polski, z miasta leżącego w jej centrum. To wszystko są suche fakty. A co mi mówi moje serce? A mówi mi to, że kilkadziesiąt lat dwa inne serca bijące w ciałach mojej babci i dziadka połączyły się na pięćdziesiąt lat. A razem z tymi sercami połączyły się dwa silne i wspaniałe rody. I właśnie stąd jestem. Z rodu ludzi silnych i zawziętych, którzy...