Mówi się, że piękno jest w oczach patrzącego. W końcu każdy postrzega nas na swój własny sposób, więc nie znajdziemy dwóch takich samych portretów, nawet jeśli będą przedstawiać jedną i tę samą osobę.
  Chyba właśnie dlatego zagłosowałam na "Cieszę się, że moja mama umarła". Debra McCurdy starała się przedstawić swoją córkę jako odzwierciedlenie swoich niespełnionych marzeń. Reżyserzy jako zawsze uśmiechniętą gwiazdę. Wielu widzów jako beztroskie, rozpuszczone dziecko. Część zazdrościła, inni krytykowali. Jednak żaden z tych portretów nie był tym, w którym Jennette mogłaby się przejrzeć jak w lustrze.
  To takie typowe, prawda? Chyba każda kobieta słyszy kim ma być, jak się zachować. To dlatego tak łatwo się utożsamiać z bohaterką i treścią książki, bo choć słowa są inne, to przekaz często ten sam. Ciągłe dążenie do doskonałości, która nie istnieje, a przez to potykanie się z każdym krokiem coraz bardziej. Kiedy mąż, dzieci? Schudłaś, przytyłaś, chłopczyca, cnotka, mądrala, blondynka, nie możesz, powinnaś, musisz.
  Jednak największego wrażenia nie wywarła na mnie jej przeszłość, a teraźniejszość. To jak była w stanie wziąć życie w swoje ręce i je całkiem odzyskać mimo wielu problemów, nie bojąc się też opowiedzieć o tym, jak ciężko było.
  W końcu ona namalowała już swój portret - autoportet silnej kobiety, autorki książki, o czym tak bardzo marzyła i osoby, która sama decyduje o swojej przyszłości.
  A ty, wzięłaś już do ręki swój pędzel?

  Mówi się, że piękno jest w oczach patrzącego. W końcu każdy postrzega nas na swój własny sposób, więc nie znajdziemy dwóch takich samych portretów, nawet jeśli będą przedstawiać jedną i tę samą osobę.
  Chyba właśnie dlatego zagłosowałam na "Cieszę się, że moja mama umarła". Debra McCurdy starała się przedstawić swoją córkę jako odzwierciedlenie swoich niespełnionych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zagłosowałam na książkę pod tytułem "Młody Mungo" i wybrałam ją ponieważ książka, jak i główny bohater zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Jest to może nietypowy wybór, gdyż główny bohater nie ma łatwego życia. Jego postać wręcz pokazuje jaki nadmiar złych rzeczy może dotknąć tak młodego człowieka. Problemy rodziny alkoholowej, brak ojca, oczekiwania jakie nakłada na niego środowisko, problemy z własną tożsamością seksualną oraz bieda, to tylko kilka problemów z pośród wszystkich, z jakimi boryka się Młody Mungo. I właśnie niezłomność głównego bohatera zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Sama podczas czytania tej powieści kilka razy miałam ochotę się poddać, bo nie wiem czy potrafiłabym poradzić sobie w takich sytuacjach, w jakich znajdował się Młody Mungo. Powieść jednak kończy się w sposób, który daje możliwość własnego wyobrażenia jak dalej mogły potoczyć się losy bohatera, co daje nadzieje, że wreszcie mógł uwolnić się z tego pasma nieszczęść jakim w tamtym momencie było jego życie. Dla mnie jest to również pokazanie tego, że czasami każdy z nas znajduje się w takim momencie życia, że nie ma pojęcia co będzie dalej i jak to życie się potoczy. Jednak tak jak Młody Mungo musimy po prostu żyć z dnia na dzień pomimo przeciwności losu i trudnych przeżyć, bo nigdy nie można się poddawać i we wszystkim należy szukać namiastki szczęścia. Młody Mungo to trudna powieść i trudne życie głównego bohatera, ale to właśnie przeciwstawianie się, tak traumatycznym przeżyciom zrobiło na mnie największe wrażenie. 

Zagłosowałam na książkę pod tytułem "Młody Mungo" i wybrałam ją ponieważ książka, jak i główny bohater zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Jest to może nietypowy wybór, gdyż główny bohater nie ma łatwego życia. Jego postać wręcz pokazuje jaki nadmiar złych rzeczy może dotknąć tak młodego człowieka. Problemy rodziny alkoholowej, brak ojca, oczekiwania jakie nakłada na niego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oj wywarła wrażenie i to ogromne! Jest nieustannie  obecna w mojej pamięci i jeszcze na długo pozostanie - Klara Tyszkowska , bohaterka książki pt. Cena wolności autorstwa pani Barbary Wysoczańskiej. 
Tytułowa cena wolności  dla Klary była  ogromna , przyszło jej słono zapłacić za swoją niezależność, miłość, chęć niesienia pomocy przyjacielowi oraz za walkę o prawa kobiet. Wszystko to w tle z okrucieństwem dokonywanym przez żołnierzy rosyjskich w imię cara. Tak samo jak  utkwiła  mi w pamięci postać Klary, tak samo , niestety, zapamiętałam  drastycznego  i aroganckiego Aleksandra Kirsanowa. 
Klara zaimponowała mi swoją  determinacją oraz ogromnym zaangażowaniem, którymi wykazywała się chcąc ratować dziecko i przyjaciela. Bardzo jej kibicowałam przez całą  lekturę, ale też razem z nią płakałam gdy doświadczał  ją okrutny los. 
Gdy przeczytałam  ostatnią stronę i zamknęłam książkę, żyłam  nią nadal, przez moje myśli przelatywało  mnóstwo pytań. Zastanawiałam  się jakbym sama zachowała się w tamtych okolicznościach? Czy miałabym  tyle  siły  i determinacji co Klara? Jaką  osobą  byłaby  Klara, gdyby przyszło  jej  żyć w obecnym czasie? 
Wracam  myślami  do moich  ulubionych  bohaterów  literackich. Z Klarą to tak naprawdę  nie rozstałam się od momentu przeczytania  książki.  Jest KIMŚ, KTO nieustannie  żyje  w  moich  myślach- a to chyba  najlepszy dowód na to, jak ogromne  wrażenie wywarła  na mnie ta  młoda  dziewczyna. 

Oj wywarła wrażenie i to ogromne! Jest nieustannie  obecna w mojej pamięci i jeszcze na długo pozostanie - Klara Tyszkowska , bohaterka książki pt. Cena wolności autorstwa pani Barbary Wysoczańskiej. 
Tytułowa cena wolności  dla Klary była  ogromna , przyszło jej słono zapłacić za swoją niezależność, miłość, chęć niesienia pomocy przyjacielowi oraz za walkę o prawa kobiet....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bohaterka z książki Wisławy Szymborskiej "Portret kobiecy" wywarła na mnie głębokie wrażenie ze względu na jej niezwykłą siłę, delikatność i złożoność charakteru. W opisie Wisławy Szymborskiej, bohaterka ta emanuje tajemniczym blaskiem, który przyciąga uwagę i budzi ciekawość. Jej postać jest jak wielowarstwowy obraz, na którym każda linia i barwa mają swoje znaczenie. To nie tylko zewnętrzne piękno, ale przede wszystkim bogactwo wewnętrznego świata, którego tajemnice skrywają się głęboko pod powierzchnią. Bohaterka Szymborskiej zdaje się być kobietą, która zna siebie i swoje pragnienia, ale jednocześnie nie przestaje zadziwiać siebie i innych swoją niezwykłą otwartością na świat. Jej spojrzenie wciąga czytelnika w głąb własnych emocji i refleksji, pobudzając do poszukiwania sensu życia i piękna w codzienności. To nie tylko portret kobiety, ale również głęboka medytacja nad naturą ludzkiej egzystencji, która nieustannie zmierza ku światłu i ciemności, nadziei i rozczarowaniu, miłości i bólowi. Bohaterka ta ukazuje nam, że życie jest pełne sprzeczności, ale to właśnie one czynią je tak fascynującym i pełnym znaczenia. Wrażenie, jakie wywarła na mnie bohaterka "Portretu kobiecego", to nie tylko efekt pięknych słów i metafor, ale przede wszystkim głębokie zrozumienie ludzkiej duszy i tęsknoty za czymś większym, za czymś, co trudno uchwycić słowami, ale co istnieje w naszym sercu jako najgłębsza prawda. 

Bohaterka z książki Wisławy Szymborskiej "Portret kobiecy" wywarła na mnie głębokie wrażenie ze względu na jej niezwykłą siłę, delikatność i złożoność charakteru. W opisie Wisławy Szymborskiej, bohaterka ta emanuje tajemniczym blaskiem, który przyciąga uwagę i budzi ciekawość. Jej postać jest jak wielowarstwowy obraz, na którym każda linia i barwa mają swoje znaczenie. To...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja bohaterka to bohaterka zbiorowa. Chłopka. Kobieta krucha jak niewypalona glina. Ugniatają ją spojrzenia zza płotu i domowe wypychanie odśrodkowe. Gdy odstoi już swoje i ogorzeje słońcem - z kruchości nie zostanie nawet okruch. Udźwignie, mimo, że ciągle (jej) ujmują.
Chłopka jest bohaterką (szkatułkowego) reportażu - każde z jej żyć mieni się refleksem poprzednich pokoleń.

Moja bohaterka to bohaterka zbiorowa. Chłopka. Kobieta krucha jak niewypalona glina. Ugniatają ją spojrzenia zza płotu i domowe wypychanie odśrodkowe. Gdy odstoi już swoje i ogorzeje słońcem - z kruchości nie zostanie nawet okruch. Udźwignie, mimo, że ciągle (jej) ujmują.
Chłopka jest bohaterką (szkatułkowego) reportażu - każde z jej żyć mieni się refleksem poprzednich pokoleń.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim wyborem w Plebiscycie na książkę roku jest Amelie z książki B.A. Paris pod tytułem "Uwięziona". Wybrałam tę bohaterkę, ponieważ nie ma w życiu nic trudniejszego niż zacząć od nowa, nawet jeśli mówi się, że w życiu stałą jest jedynie zmiana. Bardzo łatwo jest machnąć ręką, mówiąc, że pewne to są tylko podatki, śmierć i zmiany. Gorzej nam jednak przychodzi wszystkim odnajdywanie się w tych jakże oczywistych zmianach. Dlatego na uznanie zasługuje Amelie - bohaterka książki B.A. Paris. Osierocona najpierw przez matkę, a następnie przez ojca, doświadczona życiowo dziewczyna postanawia zacząć od nowa i wejść ,,z buta" w nowe życie, w nowym miejscu. I w tym miejscu życie nabiera rozpędu. W dodatku, Amelie jest bohaterką, która nie wszystkim czytelnikom przypada do gustu, co według mnie jest kolejnym atutem jeśli chodzi o ,,Portret Kobiety". W końcu żadna z nas nie jest zupą pomidorową, żeby ją wszyscy lubili. A zresztą... nawet zupy pomidorowej nie wszyscy lubią. Bohaterowie których się albo kocha, albo nienawidzi to na litość boską bardzo realne postacie, a tak w literaturze powinno być. Bo my, spragnieni czytelnicy przez kartkę chcemy musnąć naskórka ulubionej postaci, czuć że to moglibyśmy być my, lub ta osoba mogłaby być naszym... nawet i sąsiadem mogłaby być. Za to odpowiada spójność bohatera, a Amelie taka jest.  :) 

Moim wyborem w Plebiscycie na książkę roku jest Amelie z książki B.A. Paris pod tytułem "Uwięziona". Wybrałam tę bohaterkę, ponieważ nie ma w życiu nic trudniejszego niż zacząć od nowa, nawet jeśli mówi się, że w życiu stałą jest jedynie zmiana. Bardzo łatwo jest machnąć ręką, mówiąc, że pewne to są tylko podatki, śmierć i zmiany. Gorzej nam jednak przychodzi wszystkim...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O kobietach napisano już wiele, być może niektórzy powiedzieliby, że już wszystko... ale na szczęście mamy twórców i twórczynie, którzy nadal chcą je odkrywać na nowo i opowiadać ich herstorie! W minionym roku jednym z najsilniejszych głosów kobiecych były herstorie naszych babć, stryjenek i pociotek, które wszyscy dobrze znamy z rodzinnych wspomnień, a które w końcu obok miejsca w wigilijnej opowieści, zajmują prawowite miejsce w literaturze polskiej, co też udowadnia autorka "Chłopek". Cieszę się, że żyję w czasach, kiedy bohaterkami książek są bliskie mi kobiety, a nie tylko księżniczki z zamków za siedmioma górami... 

O kobietach napisano już wiele, być może niektórzy powiedzieliby, że już wszystko... ale na szczęście mamy twórców i twórczynie, którzy nadal chcą je odkrywać na nowo i opowiadać ich herstorie! W minionym roku jednym z najsilniejszych głosów kobiecych były herstorie naszych babć, stryjenek i pociotek, które wszyscy dobrze znamy z rodzinnych wspomnień, a które w końcu obok...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zaimponował mi Moses Akinyemi z powieści 'Szpital Filomeny' (na którą zagłosowałam, ponieważ porwała mnie do wstrząsającego, osobliwego, enigmatycznego uniwersum skonstruowanego z opuszczonego budynku szpitalnego, korespondującego pod odzieniem fantastyki z brutalną, bezwzględną rzeczywistością, spiętrzając w mym umyśle kaskadę refleksji i emocji)- emerytowany lekarz z Wojskowego Korpusu Medycznego w Afganistanie. Jego oddanie i zaangażowanie w niesienie ratunku nie wygasło w dniu przejścia na emeryturę. W świecie napędzanym wojną, egoizmem, zakłamaniem autor wykreował Mosesa jako desygnat empatii, altruizmu i bohaterstwa.
Mimo że doktor był ateistą, potrafił odrzucić fenomenologiczne podejście poznawcze i przyjąć do wiadomości istnienie bytów niematerialnych, zjawisk nadprzyrodzonych. To świadczyło o jego otwartości i tolerancji wobec wierzeń. W trakcie misji w Afganistanie był świadkiem nieustannej tragedii, śmierci, cierpienia. Na jego barkach ciążyła presja, by w trudach uratować życie rannych żołnierzy. Doświadczenia trwale wyryły się w jego pamięci, a on musiał stopniowo nauczyć się z nimi egzystować. Moses uświadomił mi, że doznanie traumy nie przekreśla normalnego życia, bowiem można się pogodzić z przeszłością, wyciągając z niej maksimum dobra w formie, np. odporności psychicznej, lepszego zrozumienia innych, poczucia wdzięczności za rodzinę, doceniania każdej minuty istnienia i sposobności zmieniania czasu na radość własną i bliskich.
 Moses do końca swych dni był wierny złożonej przysiędze, co znalazło odzwierciedlenie w scenie finalnej. Pozostał lekarzem pacjentów na zawsze - z moralną odpowiedzialnością i szczerym pragnieniem uwolnienia ich od bólu. Wewnętrzna wielkość doktora to stawienie czoła lękom i świadomy wybór zgodny z aspiracją i współczuciem dla cierpiących, do jakiego odnoszę się z respektem i podziwem. 

Zaimponował mi Moses Akinyemi z powieści 'Szpital Filomeny' (na którą zagłosowałam, ponieważ porwała mnie do wstrząsającego, osobliwego, enigmatycznego uniwersum skonstruowanego z opuszczonego budynku szpitalnego, korespondującego pod odzieniem fantastyki z brutalną, bezwzględną rzeczywistością, spiętrzając w mym umyśle kaskadę refleksji i emocji)- emerytowany lekarz z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bohaterka, która wywarła na mnie wrażenie.

Przyszła na świat w biednej rodzinie, gdzie nikt o nią nie dba, w kulturze,
w której nie posiada wielu praw. Imperatyw ciężkiej pracy i
podporządkowania się. „Z pokorą i kapeluszem w ręku przejdziesz
cały świat”.

Ona jednak walczy o siebie. Pokonuje kilometry zasp, aby dotrzeć do
szkoły. Wyjeżdża do nieznanego miasta do pracy. Decyduje, kogo chce poślubić.
Jedzie za granicę. Prenumeruje książki i czasopisma. Zapisuje
się na kurs. Wprowadza innowacje w gospodarstwie. „Słaba, ale
udźwignie”.

Chłopka, zbiorowa bohaterka książki, na którą zagłosowałam.

Bohaterka, która wywarła na mnie wrażenie.

Przyszła na świat w biednej rodzinie, gdzie nikt o nią nie dba, w kulturze,
w której nie posiada wielu praw. Imperatyw ciężkiej pracy i
podporządkowania się. „Z pokorą i kapeluszem w ręku przejdziesz
cały świat”.

Ona jednak walczy o siebie. Pokonuje kilometry zasp, aby dotrzeć do
szkoły. Wyjeżdża do nieznanego miasta do pracy....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W kategorii Powieść historyczna wybrałam Zbroję światła Kena Folletta choć rozważałam również Sydonię Cherezińskiej. Ujęły mnie barwnie opisane czasy rewolucji przemysłowej i wojen napoleońskich. W powieści przewija się korowód wyrazistych postaci, ale na szczególne uznanie zasługują najpełniej opisane dzieje przędzarki Sal Clitheroe. Ken Follet, jak nikt inny potrafi snuć opowieści - o tym każdy wie - jednak sposób zaprezentowania, z niezwykłą czułością, tak barwnej postaci jaką jest Sal Clitheroe  ujął mnie do głębi.

W kategorii Powieść historyczna wybrałam Zbroję światła Kena Folletta choć rozważałam również Sydonię Cherezińskiej. Ujęły mnie barwnie opisane czasy rewolucji przemysłowej i wojen napoleońskich. W powieści przewija się korowód wyrazistych postaci, ale na szczególne uznanie zasługują najpełniej opisane dzieje przędzarki Sal Clitheroe. Ken Follet, jak nikt inny potrafi snuć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej