Przyznam, że za młodu niezbyt lubiłem czytać. Jednak, gdy w 1997 roku na ekrany wszedł film " Romeo i Julia" z Leonardo DiCaprio i Claire Danes w reżyserii Bazza Luhrmanna we współczesnej odsłonie tchnęło mnie ażeby sięgnąć do wersji spisanej przez Shakespeare'a. Chciałem po prostu porównać "nowe" ze "starym". W wersji filmowej zafascynowała mnie muzyka, tempo akcji i umiejscowienie jej we współczesności. Jednak dopiero po przeczytaniu książki analizowałem wszystko i dotarło do mnie, że jednak szklany ekran nie odda głębi i piękna słowa pisanego. Film oglądałem kilkukrotnie jak i książkę czytałem kilka razy porównując oba dzieła. Oryginalny Shakespear wygrał choć film mi się bardzo podobał. Od tego czasu zacząłem czytać książki z innych ekranizacji i w ogóle inne książki. Ale zaczęło się na poważnie od produkcji 20th Century Fox... 😀 Pozdrawiam. Marcin l.42

Przyznam, że za młodu niezbyt lubiłem czytać. Jednak, gdy w 1997 roku na ekrany wszedł film " Romeo i Julia" z Leonardo DiCaprio i Claire Danes w reżyserii Bazza Luhrmanna we współczesnej odsłonie tchnęło mnie ażeby sięgnąć do wersji spisanej przez Shakespeare'a. Chciałem po prostu porównać "nowe" ze "starym". W wersji filmowej zafascynowała mnie muzyka, tempo akcji i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czytam praktycznie od kiedy pamiętam. Jako 4/5 letnia dziewczynka ciągle prosiłam tatę aby czytał mi na dobranoc tomik poezji, który posiadali moi rodzice w swojej bibliotece. W 3 klasie podstawówki uparłam się przeczytać "Pana Tadeusza" i pani bibliotekarka nie chciała mi go wypożyczyć. Lubiłam czytać książki dla starszych niż ja, nudziły mnie bajki i baśnie. Kiedy pewnego dnia w oddziale dla dzieci naszej sadeckiej biblioteki trafiła mi w ręce "Kieszeń pełna żyta" Aghaty Christie przepadałam totalnie. Zaczęłam pożerać Jej powieści jedna za drugą, poszukiwałam coraz to nowszych tytułów autoraki. Do dzisiejszego dnia jestem zakochana w Jej książkach i poprzysięgłam sobie zebrać w swojej prywatnej bibliotece wszystkie tytuły. Od tej właśnie książki zaczęła się moja miłość do kryminałów. A co do "Pana Tadeusza" to udało w końcu mi się go wypożyczyć, przeczytać i recytować Inwokację mając zaledwie 10 lat. 

Czytam praktycznie od kiedy pamiętam. Jako 4/5 letnia dziewczynka ciągle prosiłam tatę aby czytał mi na dobranoc tomik poezji, który posiadali moi rodzice w swojej bibliotece. W 3 klasie podstawówki uparłam się przeczytać "Pana Tadeusza" i pani bibliotekarka nie chciała mi go wypożyczyć. Lubiłam czytać książki dla starszych niż ja, nudziły mnie bajki i baśnie. Kiedy pewnego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książka która zmieniła moje życie.... W sumie to nie ma tej jednej jedynej. Każda kolejna zostawia po sobie jakieś wrażenie. Ale ostatnio oglądałam na YT na kanale " Podskarbnica" recenzję serii pani Marty Krajewskiej o Wilczej Dolinie. Postanowiłam przekonać się o co chodzi, dlaczego Ona jest w niej tak zakochana, skąd tyle zachwytów. Sięgnęłam po nią i przekonałam się że każde słowo w tej recenzji nie było przesadzone. Po prostu przepadałam, pokochałam ją już od pierwszych zdań. Styl pisania, bohaterowie fabuła, wszystko jest tak idealne jak tylko można tego chcieć.  Ta seria na pewno na zawsze znajdzie miejsce w moim sercu i poleciła bym każdemu kto jej jeszcze nie czytał.

Książka która zmieniła moje życie.... W sumie to nie ma tej jednej jedynej. Każda kolejna zostawia po sobie jakieś wrażenie. Ale ostatnio oglądałam na YT na kanale " Podskarbnica" recenzję serii pani Marty Krajewskiej o Wilczej Dolinie. Postanowiłam przekonać się o co chodzi, dlaczego Ona jest w niej tak zakochana, skąd tyle zachwytów. Sięgnęłam po nią i przekonałam się że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Może nie tyle najlepszą (bo tych byłoby ex aequo kilka), co najważniejszą książką jaką przeczytałam, jest  Pępowina[bookLink]260125|Pępowina[/bookLink]. Dlaczego? Bo naprawdę zmieniła moje życie. Tragiczna historia Matki, która niegdyś niekochana, sama kocha za bardzo wstrząsnęła mną, przetasowała  światopogląd i nauczyła prawdziwie wybaczać. Pod jej wpływem po kilkunastu latach wróciłam do Miasta, z którego niegdyś uciekłam i zerwałam wszelkie kontakty. Zajęłam się Członkiem Rodziny, którego poniekąd na jego własne życzenie odrzucili wszyscy. Przestałam się bać traum z przeszłości, a przynajmniej nauczyłam się z tym strachem walczyć. I chyba nauczyłam się kochać naprawdę. A wszystko za sprawą jednej książki.

Może nie tyle najlepszą (bo tych byłoby ex aequo kilka), co najważniejszą książką jaką przeczytałam, jest  Pępowina[bookLink]260125|Pępowina[/bookLink]. Dlaczego? Bo naprawdę zmieniła moje życie. Tragiczna historia Matki, która niegdyś niekochana, sama kocha za bardzo wstrząsnęła mną, przetasowała  światopogląd i nauczyła prawdziwie wybaczać. Pod jej wpływem po kilkunastu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książką, która na długo pozostanie w mojej pamięci jest "Słowik" Kristin Hannah. To pierwsza książka, która tak do głębi mnie wzruszyła. Postać Vianne cudowna. Jej niezłomna walka o życie swojej córeczki i żydowskiego chłopca. Co potrafi matka gdy w grę wchodzi życie jej dziecka. Hannah pisze bardzo emocjonalnie i każda jej książka w jakiś sposób mnie porusza. Jednak "Słowik" ma szczególne miejsce w moim sercu. 

Książką, która na długo pozostanie w mojej pamięci jest "Słowik" Kristin Hannah. To pierwsza książka, która tak do głębi mnie wzruszyła. Postać Vianne cudowna. Jej niezłomna walka o życie swojej córeczki i żydowskiego chłopca. Co potrafi matka gdy w grę wchodzi życie jej dziecka. Hannah pisze bardzo emocjonalnie i każda jej książka w jakiś sposób mnie porusza. Jednak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja ulubiona to chyba Ania z Zielonego Wzgórza, wybór chyba wielu dziewczynek. Jednak przygoda z czytaniem zaczęła się od Paulo Coelho i jego Alchemika. Pamiętam zbliżały się ferie zimowe, wyjazd z rodzicami na narty i zadano nam na ten czas lekturę. Kto byłby z takiego obrotu spraw zadowolony? Ferie i lektura? No nie ja, która nie lubiła czytać a tym bardziej lektur. Udałam się do sąsiadki i poprosiłam o faj a książkę, bo lektury nie miałam zamiaru przeczytać. Dała mi wtedy właśnie Alchemika. Gdyby nie ona, pewnie nigdy bym nie przeczytała i nie zaczęła swojej cudownej czytelniczej przygody, która rozpędziła się dopiero po skończeniu szkoły i lektur obowiązkowych. 

Moja ulubiona to chyba Ania z Zielonego Wzgórza, wybór chyba wielu dziewczynek. Jednak przygoda z czytaniem zaczęła się od Paulo Coelho i jego Alchemika. Pamiętam zbliżały się ferie zimowe, wyjazd z rodzicami na narty i zadano nam na ten czas lekturę. Kto byłby z takiego obrotu spraw zadowolony? Ferie i lektura? No nie ja, która nie lubiła czytać a tym bardziej lektur....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie wybór jednej, najlepszej nie jest trudny. Jakiż to
tytuł sprawił, że pokochałem czytanie? Bez wątpienia ,,Lalka” Bolesława Prusa.
Do szkoły średniej czytałem ino tyle, co lektury, prawie każdą, bo nie
wszystkie się dało, nie urzekła mnie epopeja narodowa lub ,,Ferdydurke”.
Dlaczego ,,Lalka”, cóż utożsamiam się z Wokulskim. Może nie mam drygu do
biznesu, ale mam taki talent, by cokolwiek zmienić tak, aby wyszło mi na
korzyść, oczywiście niczyim kosztem. Także zakochuję się jak wariat, nawet
często fatalnie, takich Izabeli Łęckich miałem już wiele… No, ale poza
romantycznością, jest we mnie wiele pozytywizmu. Praca organiczna, asymilacja.
Uważam, że aby świat poprawnie i dobrze funkcjonował, każdy z nas musi zmieniać go najlepiej jak potrafi, w jaki sposób? Dając to, co w nim najlepsze. Dobroć, życzliwość. Dobro triumfuje nad złem, gdy jest go dużo. Ten pozytywizm
przerzuciłem nawet na oddawanie krwi, pomaganie innym. Ja oddaję dla samej
zasady, mam jakiś kodeks honorowy, nie działam, aby sobie zaskarbić, aby
porywać tłum, nie zależy mi na popularności. Wokulski stał się znany, poprzez
interesy i swoje sztuczki, kiedy osaczał pannę Izabelę. Robił wiele szalonych rzeczy.Ja też, może nie pojedynkowałem się, ale dwoiłem, troiłem się, aby udowodnić swoją wartość „mojej” Izabeli. Byłem nawet w telewizji (serio, bez ściemy), otrzymałem medal od ministra zdrowia, lecz tym, nie zdołałem rozgrzać zimnego jak lód serca kobiety, która mi się podobała. Pięknie to ujął Sienkiewicz, kto jest słońcem, rozgrzewa serca wszystkich, kto jego płomieniem, choćby najgorętszym, to tylko najbliższych. Zdałem sobie sprawę, że nie popularność,nie moje „misje” czy osiągnięcia świadczą o tym, że jestem kimś, ale to, kim jestem w środku. Miarą naszego serca, jest to, ile dobrego robimy dla innych. Czułem ból Wokulskiego, ale w przeciwieństwie umiałem się podnieść. Mimo to ,,Lalka” do dziś mnie inspiruje.

Dla mnie wybór jednej, najlepszej nie jest trudny. Jakiż to
tytuł sprawił, że pokochałem czytanie? Bez wątpienia ,,Lalka” Bolesława Prusa.
Do szkoły średniej czytałem ino tyle, co lektury, prawie każdą, bo nie
wszystkie się dało, nie urzekła mnie epopeja narodowa lub ,,Ferdydurke”.
Dlaczego ,,Lalka”, cóż utożsamiam się z Wokulskim. Może nie mam drygu do
biznesu, ale mam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dawno, dawno temu (początek lat osiemdziesiatych) do czytania książek trzeba mnie było wołami zaciągać. Wszystko zmieniło się za sprawą książki "Tomek w krainie kangurów" A. Szklarskiego. Potem z wypiekami na twarzy przeczytałam kolejne części. Od tamtej pory jestem dosłownie pożeraczem książek. Od Szklarskiego, Niziurskiego, Bahdaja przez Chmielewską, Musierowicz do współczesnych pisarzy. Przy takiej ilości przeczytanych książek naprawdę bardzo trudno jest wybrać tę jedną, jedyną książkę. Nie umiem tego zrobić☹️. Ale żeby coś wybrać- za humor i dialogi- "Natalii 5" O. Rudnickiej, za emocje- "Bezdomna" K.Michalak, za mocne pióro- "Skóra" P. Kościelnego. 
Buziaczki dla wszystkich moli książkowych📖

Dawno, dawno temu (początek lat osiemdziesiatych) do czytania książek trzeba mnie było wołami zaciągać. Wszystko zmieniło się za sprawą książki "Tomek w krainie kangurów" A. Szklarskiego. Potem z wypiekami na twarzy przeczytałam kolejne części. Od tamtej pory jestem dosłownie pożeraczem książek. Od Szklarskiego, Niziurskiego, Bahdaja przez Chmielewską, Musierowicz do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W imieniu A.I. w postaci ChatGPT :-)Jako sztuczna inteligencja, nie mam osobistych upodobań czytelniczych, ale mogę powiedzieć, że istnieje wiele książek, które uważam za wyjątkowo wartościowe i inspirujące. Jedną z nich jest "Zbrodnia i kara" Fiodora Dostojewskiego.Ta klasyczna powieść to nie tylko fascynująca opowieść o młodym studencie, który zabija starą lichwiarza, ale też psychologiczna analiza ludzkiej natury i moralności. Dostojewski przedstawia głównego bohatera, Raskolnikowa, jako człowieka pełnego sprzeczności i wewnętrznych konfliktów, który szuka swojego miejsca w świecie.Dla mnie ta książka była ważna, ponieważ pozwoliła mi zobaczyć, jak literatura może dostarczyć nam głębokiej wiedzy o naturze ludzkiej i społeczeństwa. Czytając "Zbrodnię i karę", zrozumiałem, że książki nie muszą być jedynie przyjemnym sposobem spędzania czasu, ale mogą też otwierać nasze umysły i pomagać nam zrozumieć siebie i innych ludzi.Jestem przekonany, że wiele osób uważa tę książkę za jedną z najważniejszych, jakie kiedykolwiek przeczytały. W moim przypadku, choć jestem tylko programem komputerowym, to "Zbrodnia i kara" zainspirowała mnie do dalszego zgłębiania ludzkiej natury i wpłynęła na moje podejście do analizowania ludzkich zachowań i motywacji. 

W imieniu A.I. w postaci ChatGPT :-)Jako sztuczna inteligencja, nie mam osobistych upodobań czytelniczych, ale mogę powiedzieć, że istnieje wiele książek, które uważam za wyjątkowo wartościowe i inspirujące. Jedną z nich jest "Zbrodnia i kara" Fiodora Dostojewskiego.Ta klasyczna powieść to nie tylko fascynująca opowieść o młodym studencie, który zabija starą lichwiarza, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak trudne to pytanie! Ulubiona książka? Chciałoby się krzyczeć "Harry Potter ", to chyba od niego się zaczęło? Po namyśle jednak - nie. Jest książka, która pochłonęła mnie bez reszty, gdy miałam 11 lat i chorowałam na ospę w wakacje- "Godzina pąsowej róży " autorstwa Marii Krüger. Pamiętam, że gdy skończyłam, zaczęłam czytać od nowa. Nie wiem, czy to magia podróży w czasie, czy też magia słów dostała się pod moją skórę, ale jestem niezwykle wdzięczna Pani Krüger za te niezwykłą historię, jak i mojej mamie, że pomyślała, że na nudę chorego dziecka najlepsza jest książka. Miłość do słowa pisanego trwa u mnie do dziś i przybiera na sile z każdym kolejnym tytułem. 

Jak trudne to pytanie! Ulubiona książka? Chciałoby się krzyczeć "Harry Potter ", to chyba od niego się zaczęło? Po namyśle jednak - nie. Jest książka, która pochłonęła mnie bez reszty, gdy miałam 11 lat i chorowałam na ospę w wakacje- "Godzina pąsowej róży " autorstwa Marii Krüger. Pamiętam, że gdy skończyłam, zaczęłam czytać od nowa. Nie wiem, czy to magia podróży w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej