Opisałabym historię mojej babci. Może dlatego, że każdy mówi iż jestem do niej podobna? A może dlatego, że zmarła, gdy byłam w gimnazjum i o tak wiele rzeczy nie zdążyłam ją zapytać? Wiem, że jako młoda dziewczyna trafiła na przymusowe roboty do Niemiec. Wiem, że pochodziła z ubogiej materialnie, ale bogatej w mądrość rodziny. Wiem, że uznali ją za starą pannę, a ona poznała dziadka, pokochała go i pomimo sprzeciwu jego rodziny związali się i razem gospodarzyli. Wiem, że zmarł jej najmłodszy syn. Wiem, że została młodą wdową, ale wychowała dwóch wspaniałych synów. Wiem, że aby móc wysłać mojego tatę na studia musiała sprzedać jedną z kilku krów, bo inaczej nie mogłaby go wyszykować. Nie miała w życiu lekko, ale była kobietą silną, odważną i przede wszystkim mądrą. Ludzie, którzy ją znają mówią o niej wiele ciepłych słów. Ale ja chciałabym moc poznać ją lepiej, poznać jej wersję wydarzeń. Żałuję, że odeszła, gdy byłam za młoda by docenić w pełni jej obecność. Ale dziś wiem, że gdy mówią iż przypominam babcię otrzymuję ogromny komplement.

Opisałabym historię mojej babci. Może dlatego, że każdy mówi iż jestem do niej podobna? A może dlatego, że zmarła, gdy byłam w gimnazjum i o tak wiele rzeczy nie zdążyłam ją zapytać? Wiem, że jako młoda dziewczyna trafiła na przymusowe roboty do Niemiec. Wiem, że pochodziła z ubogiej materialnie, ale bogatej w mądrość rodziny. Wiem, że uznali ją za starą pannę, a ona...

Biografie są poniekąd próbą zachowania pamięci. Dlatego jeśli miałabym napisać biografię, to była by to historia życia mojej ciotki. Obecnie jest schorowaną staruszką cierpiącą na Alzhaimera. Jednak zanim zachorowała jej umysł był całkowicie sprawny, opowiadała mi historie ze swojego życia. Jej pierwsze wspomnienia z dzieciństwa to widok wojny, potem lata młodzieńcze spędzone na arkadyjskiej wsi i niespełniona miłość do bogatego panicza, szybkie zamążpójście i pierwsze zagraniczne podróże. Oj tak, ciotka z pewnością miała fascynujące życie. I choć ona sama już o tym nie pamięta, to wciąż żyje garstka najbliższych jej osób, które mogły by podzielić się innym historiami lub dodać pewne szczegóły do tych zapamiętanych przez mnie. Ciotka jest dla mnie ważną postacią i chciałabym zachować pamięć o niej, chociażby dla moich dzieci.

Biografie są poniekąd próbą zachowania pamięci. Dlatego jeśli miałabym napisać biografię, to była by to historia życia mojej ciotki. Obecnie jest schorowaną staruszką cierpiącą na Alzhaimera. Jednak zanim zachorowała jej umysł był całkowicie sprawny, opowiadała mi historie ze swojego życia. Jej pierwsze wspomnienia z dzieciństwa to widok wojny, potem lata młodzieńcze...

Ja wybrałabym moją babcię, która ma 87 lat. To kobieta, która jako dziecko przeżyła wojnę, zmagała się z niezwykle trudnymi okresami w dziejach naszego kraju, a także nie miała łatwego życia osobistego.
Całe życie ciężko pracowała na roli, pierwsze dziecko - córeczka, które urodziła niestety zmarło trzy dni po porodzie. Do kolejnego porodu, w grudniu szła pieszo około 10 kilometrów, bo furmanką nie dałoby rady przejechać z uwagi na zbyt duży śnieg.
Następnie życie doświadczyło ją śmiercią jednego z trzech synów. Pomimo długiej walki został pokonany przez nowotwór.
Dwanaście lat później pochowała swego męża, którego kochała, niemniej jednak w życiu doświadczyła z jego strony wiele przykrości.
Sześć lat później zmarł jej drugi syn. Ta śmierć zdecydowanie już odbiła piętno na jej zdrowiu.
To wyjątkowa kobieta, z sercem na dłoni, która doczekała się jednej prawnuczki, i która z pewnością zasługuje na uwagę w mojej rodzinie!

Ja wybrałabym moją babcię, która ma 87 lat. To kobieta, która jako dziecko przeżyła wojnę, zmagała się z niezwykle trudnymi okresami w dziejach naszego kraju, a także nie miała łatwego życia osobistego.
Całe życie ciężko pracowała na roli, pierwsze dziecko - córeczka, które urodziła niestety zmarło trzy dni po porodzie. Do kolejnego porodu, w grudniu szła pieszo około 10...

Biografią, którą chętnie napisałabym byłaby biografia mojej mamy. Moja mama ma na imię Nadzieja. Urodziła się w ciężkich powojennych czasach jako drugie z siedmiorga dzieci swoich rodziców. Jako prawie najstarsza zawsze marzyła, by wyrwać się do miasta. Udało jej się to. Została pielęgniarką i wyjechała do O. Tutaj poznała mojego tatę i urodziła mnie. Zawsze imponowało mi, że mama jest taka pozytywna, sprytna i zaradna: wszystko ogarnie, dobrą radą służy, obiad ugotuje, skarpetę zaceruje, guzik przyszyje, szalik na drutach zrobi. Kiedy byłam mała, mama była poważnie chora - na szczęście z tego wyszła. Potem ja też potrzebowałam operacji, ale jakoś wyszliśmy na prostą. Dziś mama cieszy się życiem na emeryturze. Jestem dumna z tego, jak mnie wychowała, ile dla mnie poświęciła i czego mnie nauczyła. Dla mnie jest takim zwyczajnym niezwyczajnym człowiekiem, a zwykli ludzie też zasługują na biografię. Biografia nosiłaby tytuł: "Z Nadzieją przez życie":)

Biografią, którą chętnie napisałabym byłaby biografia mojej mamy. Moja mama ma na imię Nadzieja. Urodziła się w ciężkich powojennych czasach jako drugie z siedmiorga dzieci swoich rodziców. Jako prawie najstarsza zawsze marzyła, by wyrwać się do miasta. Udało jej się to. Została pielęgniarką i wyjechała do O. Tutaj poznała mojego tatę i urodziła mnie. Zawsze imponowało mi,...

Opowiedziałabym historię życia mojego dziadka na tle wydarzeń XX w., od II wojny światowej począwszy. Jako mały chłopiec musiał ciężko pracować na polach, które jeszcze do niedawna były własnością jego rodziny, w tamtym czasie przeszły jednak w posiadanie nazistów. Patrzył jak gestapo wykonuje egzekucję na jego najstarszym bracie, który współpracował z podziemiem, sabotując wszelkie działania okupanta. W ciemnościach nocy żegnał się z drugim bratem, który postanowił przedostać się do Warszawy, aby walczyć jako żołnierz AK. Ten sam brat zostanie po wojnie zamordowany w piwnicy więzienia SB. Doświadczył głodu, nędzy i prześladowań tylko dlatego, że był Polakiem i nie należał do nowej „rasy panów”. Pewnie gdyby urodził się w innych czasach i w innym miejscu zostałby znanym śpiewakiem-miał piękny głos i potrafił wyśpiewać każdą zasłyszaną melodię z pamięci. Okoliczności sprawiły jednak, że został stolarzem-artystą, który nigdy nie zapisał się do partii komunistycznej, ani nie zbrukał współpracą z jakimkolwiek reżimem. Honor był dla niego zawsze ważniejszy od korzyści materialnych. Opowiadał nam często o dawnych zwyczajach, śpiewał stare, zapomniane piosenki i uczył pracowitości, oszczędności i szacunku dla ludzi.

Opowiedziałabym historię życia mojego dziadka na tle wydarzeń XX w., od II wojny światowej począwszy. Jako mały chłopiec musiał ciężko pracować na polach, które jeszcze do niedawna były własnością jego rodziny, w tamtym czasie przeszły jednak w posiadanie nazistów. Patrzył jak gestapo wykonuje egzekucję na jego najstarszym bracie, który współpracował z podziemiem, sabotując...

Na bohatera biografii wybrałabym mojego tatę.
Już go niestety nie ma na tym świecie.
Z wyglądu bardzo surowy, nawet zły. Pierwsze wrażenie sprawiało że ludzie się go bali. Często pytali czy on jest zły a to był tylko taki wyraz twarzy. Mam to zresztą po nim. Muszę się uśmiechać mimo, że nie zawsze mam na to ochotę by ludzie nie sądzili iż jestem w złym humorze.
Tata więc na pierwszy rzut oka straszył ale już na drugi wzbudzał dużą sympatię.
Czemu uznałam go za swego bohatera?
Bo był bardzo dobrym człowiekiem.
Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora miejskiego ośrodka pomocy społecznej w dużym mieście.
Do dziś wspominany jest z łezka w oczach dawnych pracowników.
Mówią, że nigdy nikogo nie skrzywdził, a każdemu pomógł.
Często powtarzał, że dyrektorem się bywa a człowiekiem się jest. I nie były to tylko słowa...
Bardzo mi go brakuje.

Na bohatera biografii wybrałabym mojego tatę.
Już go niestety nie ma na tym świecie.
Z wyglądu bardzo surowy, nawet zły. Pierwsze wrażenie sprawiało że ludzie się go bali. Często pytali czy on jest zły a to był tylko taki wyraz twarzy. Mam to zresztą po nim. Muszę się uśmiechać mimo, że nie zawsze mam na to ochotę by ludzie nie sądzili iż jestem w złym humorze.
Tata więc na...

W historii mojej rodziny spotkały się losy zarówno tragiczne jak i radosne, pisane przez historyczne wydarzenia jak i codzienne zwykłe życie. Trudno jest mi wybrać konkretną i jedną osobę, ponieważ chętnie opisałabym życie osób, których nie dane mi było poznać osobiście. Znam ich wyłącznie z opowiadań bliskich oraz z książek o tragicznej, wojennej historii Polski... 🤔🤔🤔

Pierwszą osobą, której chciałabym poświęcić uwagę jest mój pradziadek Bronisław, urodzony w 1899 roku. Był jedynym z trójki rodzeństwa, który skończył szkołę gimnazjalną,jeszcze w zaborze rosyjskim, uzyskał małą maturę. Po wybuchu I wojny światowej musiał razem z rodziną uciekać na Ukrainę, gdzie uczestniczył w budowie kolei żelaznej. Następnie wstąpił do formujących się Legionów Piłsudskiego, gdzie uzyskał stopień pułkownika sztabowego, uczestniczył w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 roku i bitwie warszawskiej gdzie został ranny i uzyskał odznaczenie Krzyż Walecznych oraz nadział ziemi na Kresach Wschodnich. Był funkcjonariuszem Korpusu ochrony pogranicza. We wrześniu 1939 roku bronił Lublina. W czasie okupacji został wyrzucony ze swojego domu, który zarekwirował Wermacht na swoją siedzibę. W czasie okupacji niemieckiej działał w konspiracji, gdy weszli Rosjanie widząc niemieckie koce w oknach chaty pradziadka wycelowali działem czołgu i strzelili w dom, wywołując pożar całej osady,po wojnie pomagał leśnym oddziałom AK jako woźnica. Nigdy nie brał pieniędzy ze Zbowidu, ponieważ nie walczył o Polskę komunistyczną. Niestety nie doczekał wolnej Polski,zmarł w wyniku ataku serca na wieść o wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 roku.

Drugą osobą, której życie chciałabym poznać z autopsji jest ojciec mojego taty,dziadek Kazik. Urodził się z jedną krótszą nogą i z tego powodu był zawsze wytykany palcami. Jednakże mimo tej ułomności fizycznej, z fotografii spoziera na mnie przystojny, wysoki mężczyzna o intensywnym spojrzeniu orzechowych oczu, które ponoć po nim odziedziczyłam. Był z pokolenia Kolumbów, chciał uczestniczyć w akcjach małego sabotażu. Jego wojna i okupacja niemiecka,doświadczyła łapanką i wywózką na roboty przymusowe do Niemiec do kopalni w Zagłębiu Ruhry. Wrócił po 2 i pół roku ciężkiej pracy z gruźlicą, która powoli wyniszczyła jego organizm. Zmarł w wieku 40 lat kiedy mój tata miał zaledwie 5 lat. Zachowały się po nim fotografie, niemiecka kenkarta i dokumenty medyczne. Niestety polski sąd nie uznał roszczeń co do odszkodowania wojennego złożonego przez moją babcię, która została sama z trójką niepełnoletnich dzieci.

Trzecią osobą jest żona stryjka mojego taty, ciocia Wandzia. Jej historia również łączy się z wielką wojną światową. Ojciec cioci Wandzi był policjantem z Łomży i został w 1939 roku w wyniku sowieckiej napaści internowany najpierw w obozie przejściowym, a następnie wywieziony na wschód, gdzie najprawdopodobniej został zamordowany w Miednoje w 1940 roku. Jego rodzina w postaci żony i trzech córek została wywieziona bydlęcym wagonem na wschód, do Kazachstanu i wsi Orłowka. Mieszkali tam w ziemiance, a mama i starsza córka pracowały przymusowo w kołchozie, przeżyły dzięki dobroci ludzi dzielących podobny los wygnańców jak i maszynie do szycia, którą z jakiegoś powodu mama cioci Wandzie zabrała ze sobą by móc robić swetry dla żon żołnierzy radzieckich. Stryjenka Wandzia opowiadała mojemu tacie o strasznym głodzie, o tym że kradła zboże z pół, niby-zupie, która była dla niej najsmaczniejszą przekąską. Wróciła do Polski dopiero po 7 latach i dopiero wtedy dowiedziała się o losie swojego ojca. Mimo,że jego nazwisko znajdowało się na liście katyńskiej, jej matka czekała na jego powrót do końca życia. Wszystkie siostry szczęśliwie powychodziły za mąż, miały dzieci i dobre życie. Gorzej było z ich karierami, bo ówczesne komunistyczne władze blokowały im drogę do edukacji i samospełniania przez przeszłość ojca, międzywojennego policjanta. Jednakże nigdy się nie poddawały i teraz kolejne pokolenie dowiaduje się o ich życiu.

Mogę śmiało powiedzieć, że w historii mojej rodziny spotkała się historia narodu polskiego. Jednakże mnie bardziej od beznamiętnych faktów interesuje hart ducha moich bliskich przodków, którzy mimo olbrzymich tragedii jakich dostąpili nie dali się złamać i kroczyli śmiało przed siebie. Chciałabym wiedzieć jacy byli jako ludzie, jakie mieli marzenia, troski, plany? Wiem, że pradziadek Bronek lubił czytać książki i miał dość pokaźną bibliotekę, która spłonęła wraz z domem w 1944 roku. Wiem, że dziadek Kazik lubił grać na harmonijce i pogwizdywać przy pracy w polu. W końcu wiem, że ciocia Wandzia z nabożnością traktowała jedzenie i chętnie dzieliła się nim z potrzebującymi sąsiadami. Takimi pamiętają ich dzieci, wnuki oraz prawnuki. I myślę, że ja tę wiedzę również przekażę dalszym pokoleniom. 🙂🙂🙂

W historii mojej rodziny spotkały się losy zarówno tragiczne jak i radosne, pisane przez historyczne wydarzenia jak i codzienne zwykłe życie. Trudno jest mi wybrać konkretną i jedną osobę, ponieważ chętnie opisałabym życie osób, których nie dane mi było poznać osobiście. Znam ich wyłącznie z opowiadań bliskich oraz z książek o tragicznej, wojennej historii Polski... 🤔🤔🤔

...

Myślę, że ciekawa byłaby biografia zbiorowa, w której kilku członków rodziny odpowiadałoby o sobie i o tym jak ich losy się ze sobą splatają. Jeżeli jednak miałabym wybrać jedną osobę, której biografie chciałabym przeczytać byłaby to moja babcia od strony taty.
Los tak chciał, że niestety nie miałam okazji jej poznać. Zginęła dość młodo w wypadku samochodowym, gdy mój tata miał zaledwie kilka lat i od tego czasu wychowywał go mój dziadek i jego starsi bracia. Z tego co udało mi się dowiedzieć, była to osoba bardzo ciepła i życzliwa, która oddałaby Ci ostatnia kromkę chleba. Życie czasem jest okrutne i zabiera dobrych ludzi, podczas gdy Ci naprawdę źli do szpiku kości dożywają setki. Taki los. Mój tata nie rozmawia na ten temat. Mimo, że minęło ponad 40 lat od tego wypadku dalej tak na prawdę nic nie wiem o mojej babci, dlatego jej biografia byłaby czymś wyczekiwanym, co przeczytałabym na jednym wdechu.

Myślę, że ciekawa byłaby biografia zbiorowa, w której kilku członków rodziny odpowiadałoby o sobie i o tym jak ich losy się ze sobą splatają. Jeżeli jednak miałabym wybrać jedną osobę, której biografie chciałabym przeczytać byłaby to moja babcia od strony taty.
Los tak chciał, że niestety nie miałam okazji jej poznać. Zginęła dość młodo w wypadku samochodowym, gdy mój tata...

Do biografii wybrałabym moja babcie, która miała 6 lat w momencie wybuchu 2 wojny światowej. Przeżyła piekło, ukrywała się w piwnicy podczas bombardowań, glodowala. Matkę straciła zaraz po porodzie, wychowywała ja macocha, która ja wykorzystywała. Była czarna owca rodziny. Nie cieszyła się długim i szczęśliwym małżeństwem, gdyz jej pierwszy mąż zmarł parę lat po ślubie. Sama wychowywała dzieci i pracowała na gospodarce. Jej drugi mąż odszedł 3 lata po ślubie. Od tamtego czasu jest sama i sama własnymi rękami zapracowała na wszystko. Sama dbała o zwierzeta, sama sadzila i zbierała plony, i uprawiała ziemię. Zazdroszczę jej wytrwałości i siły.

Do biografii wybrałabym moja babcie, która miała 6 lat w momencie wybuchu 2 wojny światowej. Przeżyła piekło, ukrywała się w piwnicy podczas bombardowań, glodowala. Matkę straciła zaraz po porodzie, wychowywała ja macocha, która ja wykorzystywała. Była czarna owca rodziny. Nie cieszyła się długim i szczęśliwym małżeństwem, gdyz jej pierwszy mąż zmarł parę lat po ślubie....