"W życiu piękne są tylko chwile..."
A ich nie da się zaplanować. One przychodzą same i niespodziewanie. Oczywiście, że można je uwiecznić na fotografii, lecz to co najbardziej pamiętamy i mile wspominamy na zawsze pozostanie w naszej pamięci.
Nie jest ważne to czy uwiecznimy na zdjęciu daną chwilę, ważne jest to czy przeżyjemy ją w taki sposób, że zawsze będziemy z radością w pamięci do niej wracać. Wspomnienia to coś więcej, niż zdjęcia. To uczucia, nostalgia,radości i smutki minionych chwil, które na zawsze pozostaną w naszej pamięci, której nikt nam nie odbierze...

"W życiu piękne są tylko chwile..."
A ich nie da się zaplanować. One przychodzą same i niespodziewanie. Oczywiście, że można je uwiecznić na fotografii, lecz to co najbardziej pamiętamy i mile wspominamy na zawsze pozostanie w naszej pamięci.
Nie jest ważne to czy uwiecznimy na zdjęciu daną chwilę, ważne jest to czy przeżyjemy ją w taki sposób, że zawsze będziemy z...

Swoje wspomnienia zachowuję w kolekcji pocztówek. Mam pocztówki z każdego miejsca, w którym byłam. W pudełku trzymam też pocztówki z całego świata, od rodziny i znajomych. Ich pozdrowienia i życzenia przypominają mi o wspólnych chwilach.

Swoje wspomnienia zachowuję w kolekcji pocztówek. Mam pocztówki z każdego miejsca, w którym byłam. W pudełku trzymam też pocztówki z całego świata, od rodziny i znajomych. Ich pozdrowienia i życzenia przypominają mi o wspólnych chwilach.

Zdecydowanie nie jestem ekspertem w dziedzinie fotografii, niemniej jednak amatorsko uwielbiam uwieczniać wszystkie chwile na zdjęciach. Jest to dla mnie ogromna przyjemność, ale przede wszystkim piękna pamiątka na przyszłe lata. Oczywiście robiąc tysiące zdjęć nie jestem w stanie wywoływać wszystkich i trzymać ich w albumach, ale z każdej okoliczności i z każdego dnia staram się mieć jakieś zdjęcie w albumach, bo jednak wersja papierowa, podobnie jak w książkach, jest dla mnie dużo bardziej wartościowa.
Stąd właśnie piętrzące się na półkach ilości zapełnionych po brzegi albumów, na których uwieczniony jest każdy dzień. Te specjalne dni, mają większe ilości zdjęć, jak chociażby dzień naszego ślubu, czy narodzin mojej ukochanej siostrzenicy!

Zdecydowanie nie jestem ekspertem w dziedzinie fotografii, niemniej jednak amatorsko uwielbiam uwieczniać wszystkie chwile na zdjęciach. Jest to dla mnie ogromna przyjemność, ale przede wszystkim piękna pamiątka na przyszłe lata. Oczywiście robiąc tysiące zdjęć nie jestem w stanie wywoływać wszystkich i trzymać ich w albumach, ale z każdej okoliczności i z każdego dnia...

Kolekcjonuję fotografie. Wkładam je w piękny album, by po kilku latach z uśmiechem na ustach móc wspominać wszystkie ważne dla mnie chwile. Uwielbiam wracać do dawnych lat, które wydają się tak odległe. Myślę, że fotografie to najmilsza mojemu sercu droga do wspomnień. Działają na wyobraźnię, bo pozwalają spojrzeć na to co było dawniej. Szczególnie bliskie są mi wspomnienia z dzieciństwa, gdyż był to okres, który już nigdy nie powróci. Z perspektywy czasu zaczęłam go bardziej doceniać. Dawniej chciałam być dorosła ,teraz marzę o powrocie do czasów, gdy wszystko było takie proste. Cieszę się, że mam dużo zdjęć z dzieciństwa, bo bardzo lubię patrzeć na siebie z tamtych lat. Obserwuję jak zmieniał się świat i przypominam sobie, że kiedyś wszystkiego było mniej a jednak ludzie byli bardziej szczęśliwi. Aktualnie żyje mi się dobrze, lecz lubię wracać myślami do moich ulubionych wspomnień z życia, a mam ich niemało.

Kolekcjonuję fotografie. Wkładam je w piękny album, by po kilku latach z uśmiechem na ustach móc wspominać wszystkie ważne dla mnie chwile. Uwielbiam wracać do dawnych lat, które wydają się tak odległe. Myślę, że fotografie to najmilsza mojemu sercu droga do wspomnień. Działają na wyobraźnię, bo pozwalają spojrzeć na to co było dawniej. Szczególnie bliskie są mi wspomnienia...

Wspomnienia pięknie i trwale zachowują się na zdjęciach. Bardzo lubię taką formę pamiątki, zdjęć mam dużo, zwłaszcza teraz kiedy mamy dwuletniego syna. To pamiątka nie tylko dla nas-rodziców, ale też w przyszłości będzie to fajna pamiątka dla syna. Z młodszą siostrą dorastałyśmy w latach 90. i rodzice wiele ciekawych chwil uwiecznili na kasetach VHS. Mamy ich z siostrą mnóstwo i lubimy oglądać te filmy, które teraz już są przegrane na płyty CD. Ile przy tym zawsze śmiechu! Teraz mój tata jako dumny dziadek czasami nagrywa też mojego syna. Jako dziecko zdarzyło mi się prowadzić pamiętnik, ale z obawy przed przeczytaniem go przez kogoś, zaniechałam pisania. Uważam jednak, że najlepiej wspomnienia zachowują się w głowie. Zwłaszcza te bardziej osobiste, których nie da się sfotografować, sfilmować czy nawet spisać. U mnie różne wspomnienia bardzo mocno uaktywniają się poprzez zapachy oraz piosenki. Dla mnie są to "nośniki wspomnień", które dają najmocniejsze bodźce mojej pamięci. Są one dla mnie powodem wielu wzruszeń, nieraz bardzo silnych i nie wyobrażam sobie życia bez tego rodzaju wspominania! Kiedy na starość pamięć mnie już zawiedzie to zapachy i piosenki zawsze ze mną pozostaną.

Wspomnienia pięknie i trwale zachowują się na zdjęciach. Bardzo lubię taką formę pamiątki, zdjęć mam dużo, zwłaszcza teraz kiedy mamy dwuletniego syna. To pamiątka nie tylko dla nas-rodziców, ale też w przyszłości będzie to fajna pamiątka dla syna. Z młodszą siostrą dorastałyśmy w latach 90. i rodzice wiele ciekawych chwil uwiecznili na kasetach VHS. Mamy ich z siostrą...

Moja metoda na miłe wspomnienia to twórczy zlepek labbooka i bullet journala. Powklejane zdjęcia, rachunki z restauracji, jakiś bilet wstępu, listek itp.
Dodatkowo gdzieniegdzie komentarz lub krótki opis z miejscem i datą. Co jakiś czas to przeglądam i uśmiecham się do wspomień. Robiąc na bieżąco tworzę, jakby pamiętnik wzbogacony o "małe skarby".

Moja metoda na miłe wspomnienia to twórczy zlepek labbooka i bullet journala. Powklejane zdjęcia, rachunki z restauracji, jakiś bilet wstępu, listek itp.
Dodatkowo gdzieniegdzie komentarz lub krótki opis z miejscem i datą. Co jakiś czas to przeglądam i uśmiecham się do wspomień. Robiąc na bieżąco tworzę, jakby pamiętnik wzbogacony o "małe skarby".

Teraz praktycznie każdy ma przy sobie aparat (nawet w telefonie). Mnóstwo osób dokumentuje wręcz całe swoje dni, a co dopiero wspomnienia. Oczywiście mam telefon, bo kto w tych czasach go nie ma, ale często wychodzę z domu bez niego, jak jednak go mam to nawet do głowy mi nie przychodzi, żeby go użyć. Wszystkie swoje wspomnienia staram się przeżywać w 100% i nie chcę rozpraszać się robieniem idealnego zdjęcia. Dlatego najważniejsze sytuacje zapisuję w swojej pamięci. Jednak jak wiadomo, pamięć bywa zawodna. Kiedy jakieś wydarzenie szczególnie na mnie wpłynie rysuję coś co będzie mi o nim przypominać. Nie są to zapiski fotograficzne wykonane moją ręką, tylko zapis uczuć, które wtedy mi towarzyszyły. Ktoś inny nie zrozumie moich „dzieł” dopóki nie pozna historii. Zapisuję wspomnienia kreską i plamą ołówka. Jest to dla mnie najlepszy i najbardziej angażujący sposób, dzięki temu jeszcze raz, jeszcze mocniej mogę przeżywać te chwile. Również oglądanie własnych prac wzbudza pewne emocje, a gdy na kolejnych kartkach szkicownika przewijają się wspomnienia mogę przeżywać je jeszcze raz (a mają prawie taką samą siłę jak wtedy). Szkicownik jest to obrazkowa historia mojego życia, zaczęłam to robić w gimnazjum, od tego czasu mam zapis od pierwszej miłości, przez rozstanie z klasą, aż do dzisiejszego dnia. Trafiają się również błahe sytuacje, jakieś piękne widoki, które widziałam i właśnie poczułam, że chcę to miejsce zapamiętać, ale na moich zasadach, nie tak jak zapisze to aparat.

Teraz praktycznie każdy ma przy sobie aparat (nawet w telefonie). Mnóstwo osób dokumentuje wręcz całe swoje dni, a co dopiero wspomnienia. Oczywiście mam telefon, bo kto w tych czasach go nie ma, ale często wychodzę z domu bez niego, jak jednak go mam to nawet do głowy mi nie przychodzi, żeby go użyć. Wszystkie swoje wspomnienia staram się przeżywać w 100% i nie chcę...

W dzisiejszej dobie cyfryzacji o uwiecznieniu czegoś na zdjęciu nie trudno. Ale co kiedy wspominamy kogoś lub coś "sprzed"? Moim zadaniem najlepszym przekaźnikiem wspomnień, jest mówienie o nich. Mój tata zmarł wiele lat temu i fotografii mam naprawdę niewiele, ale z racji swojego wesołego charakteru zapisał się w fantastycznych wspomnieniach wielu osób, które często są przytaczane przy różnych okazjach. Zdjęcia nie oddadzą tych samych emocji, jak łezka w oku, czy zaraźliwy śmiech osoby opowiadającej.

W dzisiejszej dobie cyfryzacji o uwiecznieniu czegoś na zdjęciu nie trudno. Ale co kiedy wspominamy kogoś lub coś "sprzed"? Moim zadaniem najlepszym przekaźnikiem wspomnień, jest mówienie o nich. Mój tata zmarł wiele lat temu i fotografii mam naprawdę niewiele, ale z racji swojego wesołego charakteru zapisał się w fantastycznych wspomnieniach wielu osób, które często są...

Jest wiele sposobów na utrwalenie wspomnień. Nie ma niestety chyba takiego, który jest niezawodny. Fotografie, chociaż ukazują dożo z czasem mogą nie zniszczyć, wyblaknąć lub po prostu zgubić. Dzięki pamiętnikom można uchwycić swoje wspomnienia, przemyślenia, które przeczytane po paru latach zapewne mogą wydać się zabawne lub mało istotne - tak było i w moim przypadku. Po latach gdy zaglądnęłam w swój pamiętnik nie mogłam nadziwić się temu jakimi rzeczami się wtedy przejmowałam. Doszłam do wniosku, że z czasem wszystkie problemy mogą wydawać się błahe. Pamięć - to mój ulubiony sposób na utrwalanie wspomnień. Wiadomo, że pamięć czasem zawodzi, ale myślę, że to co naprawdę jest dla nas ważne zostaje z nami do końca życia,

Jest wiele sposobów na utrwalenie wspomnień. Nie ma niestety chyba takiego, który jest niezawodny. Fotografie, chociaż ukazują dożo z czasem mogą nie zniszczyć, wyblaknąć lub po prostu zgubić. Dzięki pamiętnikom można uchwycić swoje wspomnienia, przemyślenia, które przeczytane po paru latach zapewne mogą wydać się zabawne lub mało istotne - tak było i w moim przypadku. Po...

Kocham fotografować, to daje mi wspomnienie piękna minionej chwili. Pozwala zobaczyć twarze bliskich, których już nie ma. Pokazuje sytuacje, gdy dobrze się bawiłam i zaczynałam przywiązywać do ludzi wokół mnie. Pokazują, że wiele dzieje się w moim życiu i nie jestem sama.
Piszę w "pamiętniki" wklejam bilety i inne dodatki oraz robię krótkie notatki ważnych dla mnie wydarzeń. Pisząc więcej miejsca poświęcam jednak temu co mnie zabolało i zraniło. W ten sposób pozbywam się części bólu, porządkuje emocje i daje samej sobie świadectwo, że przetrwałam i wyszłam z tych smutnych chwil jeszcze silniejsza.
To dwa moje sposoby na kolekcjonowanie wspomnień. Gdybym miała wybrać tylko jeden z nich? To trudne, bo to dwie części, które składają się na całość jaką jestem, ale pewnie pisałabym... Bo ciężko robić zdjęcia w ciężkich chwilach...
Poza tym pielęgnuję wspomnienia w sobie. One mnie kształtują i dają mi radość i siłę. Gdybym straciła pamiętniki i fotografię - będę mieć pamięć. Jeśli stracę pamięć - będę mogła przeczytać o moim życiu! Wszystkie sposoby kolekcjonowania wspomnień są dla mnie równie ważne.

Kocham fotografować, to daje mi wspomnienie piękna minionej chwili. Pozwala zobaczyć twarze bliskich, których już nie ma. Pokazuje sytuacje, gdy dobrze się bawiłam i zaczynałam przywiązywać do ludzi wokół mnie. Pokazują, że wiele dzieje się w moim życiu i nie jestem sama.
Piszę w "pamiętniki" wklejam bilety i inne dodatki oraz robię krótkie notatki ważnych dla mnie...