Ah, mój mózg jest zdecydowanie niejednoznaczny - to wcale nie tak, że skłaniam się bardziej ku jednej z opcji, niestety nie. Rzekłabym, że to miszmasz.

Oto przykład: zakładam, że będę się uczyć na sesję systematycznie, w porządku. Uwielbiam wszelkiego rodzaju tabele, wykresy, listy itp... Normalnym jest więc, że najpierw opracowuję plan działania, podkreślam i wypisuję najważniejsze informacje w przystępniejszej formie, ozdabiam notatki... Po czym rzucam wszystko w kąt i zapominam o sprawie. No właśnie. I tym sposobem zaczyna się spontaniczne działanie. Całe moje planowanie poszło w diabły i wszystko jest ruchome, czasami nawet zakres materiału zwiększam sobie lub zmniejszam, w zależności od dnia.

Kolejna sytuacja: myślę sobie, wsiądę do pierwszego lepszego autobusu, zobaczymy, gdzie dojadę. Po czym analizuję wszystkie rozkłady i czekam na ten środek transportu, który najbardziej mi odpowiada.

Ah, mój mózg jest zdecydowanie niejednoznaczny - to wcale nie tak, że skłaniam się bardziej ku jednej z opcji, niestety nie. Rzekłabym, że to miszmasz.

Oto przykład: zakładam, że będę się uczyć na sesję systematycznie, w porządku. Uwielbiam wszelkiego rodzaju tabele, wykresy, listy itp... Normalnym jest więc, że najpierw opracowuję plan działania, podkreślam i wypisuję...

Kilkadziesiąt kalendarzy, notesów, bullet journali przeszło przez moje dłonie, a w nich nie brak takich tytułów jak "lista do zrobienia", "plany na wakacje", "rozpiska nauki do sesji egzaminacyjnej". Moje dzienniki, zeszyty, luźne kartki są pełne kwadracików oznaczających zadania do wypełnienia na dany dzień, zaczynając od tych najważniejszych, po najbardziej błahe, które tak naprawdę nie potrzebują zapisu. Niekiedy są całkowicie zamazane, niekiedy w połowie, ale niestety dużo ma w środku wielki X. Planowanie - moje błogosławieństwo i przekleństwo. Mam opanowane do perfekcji rozpisywanie sobie rzeczy, które muszę zrobić na dzień, tydzień, miesiąc, ale połowa z nich kończy się fiaskiem, bo nie umiem działać. W głowie mam mnóstwo marzeń i planów, które uwielbiam przelewać na papier. Najmniejsza wycieczka byłaby w punktach, podpunktach, ewentualności od A do Z. z oznaczeniem cen biletów, przesiadek z uwzględnieniem godzin, rzeczy do spakowania i wielu innych. Witam w moim świecie!

Kilkadziesiąt kalendarzy, notesów, bullet journali przeszło przez moje dłonie, a w nich nie brak takich tytułów jak "lista do zrobienia", "plany na wakacje", "rozpiska nauki do sesji egzaminacyjnej". Moje dzienniki, zeszyty, luźne kartki są pełne kwadracików oznaczających zadania do wypełnienia na dany dzień, zaczynając od tych najważniejszych, po najbardziej błahe, które...

Im dłużej się nad tym zastanawiam... Zdecydowanie wolę zaplanowane wycieczki. Głównie dlatego, że nie wyobrażam sobie - np. podczas urlopu - zastanawiania się dokąd tego dnia pójdziemy, co zwiedzimy, co będziemy robić. Toć to strata czasu! Takie rzeczy robi się przed wyjazdem: wynajduje, zapisuje, ustala: ceny, adresy, godziny wstępu itd. Również w ten sposób należy zaplanować powrót: kupić bilety, oszacować czas podróży, zaplanować postój na obiad i kawę. Mając plan można maksymalnie wykorzystać wyjazd i mieć pewność, że nie przebimbało się go na kanapie (kto jedzie na urlop, żeby plackiem leżeć?!). Mój mózg czuje się zdecydowanie bardziej komfortowo, jeśli zna kolejny punkt wycieczki. Choć nie odhaczam go w kalendarzu. Co ciekawe, mózg taki jak mój nie potrafi prowadzić kalendarza! Próbowałam kilka razy, ale ostatecznie kalendarz książkowy był po prostu duperelą, która zajmowała mi miejsce w torbie. Jak to się dzieje? Może w tym miejscu właśnie władzę próbuje objąć ta druga część mózgu: spontaniczna i szalona. Która kupuje bilet na samolot z dnia na dzień i leci... w siną dal. Zastanawiam się gdzie mnie to zaprowadzi. Im jestem starsza, tym - odnoszę wrażenie - coraz bardziej podoba mi się ten drugi mój mózg. Czy nie powinno być na odwrót?!

Im dłużej się nad tym zastanawiam... Zdecydowanie wolę zaplanowane wycieczki. Głównie dlatego, że nie wyobrażam sobie - np. podczas urlopu - zastanawiania się dokąd tego dnia pójdziemy, co zwiedzimy, co będziemy robić. Toć to strata czasu! Takie rzeczy robi się przed wyjazdem: wynajduje, zapisuje, ustala: ceny, adresy, godziny wstępu itd. Również w ten sposób należy...

Ja staram się wykorzystywać obie części. Najpierw planuję, a potem działam. Nigdy na odwrót. Stwierdzenie, że jestem idealistą jest lekko przesadzone, aczkolwiek co złego jest w tym, że człowiek planuje sobie życie. Po prostu lubię mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. Nie zawsze człowiekowi to wychodzi, daje jednak poczucie, że mamy wpływ na swoje życie. Poczucie stabilności i opanowania jest ważne. Często zazdroszczę innym tej spontaniczności. Ona też się przydaje i dodaje pikanterii naszemu monotonnemu żywotowi. Jednak odkąd pamiętam byłem człowiekiem, który martwi się na zapas, za wszystko i wszystkich. Spodziewam się najgorszego. Nie powiem, że nie ale dzięki temu doznaję o wiele mniej rozczarowań. Potem może być już tylko lepiej ;)

Ja staram się wykorzystywać obie części. Najpierw planuję, a potem działam. Nigdy na odwrót. Stwierdzenie, że jestem idealistą jest lekko przesadzone, aczkolwiek co złego jest w tym, że człowiek planuje sobie życie. Po prostu lubię mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. Nie zawsze człowiekowi to wychodzi, daje jednak poczucie, że mamy wpływ na swoje życie. Poczucie...

Jestem osobą, która kocha planować. Listy ,postanowienia na nowy rok, bullet journale-to cala ja. Czy realizuje zapisane pieczołowicie na kartkach papieru czy w telefonie zadania ? Dla efektownego przesłania tego tekstu powinnam napisać ''oczywiście'' , ale uczciwość zmusza do odpowiedzi ''zależy'' .Jeśli jakieś postanowienia są dla mnie trudne zaczynam zwykle od realizacji tych mniej wymagających lub przyjemniejszych. Na te ''najgorsze'' wyzwania nie zawsze starcza czasu. Czy to znaczy ,że planowanie nie ma sensu? Zdecydowanie nie ! Mnie-mimo wszystko- łatwiej zmobilizować się do działania, gdy sformułuje cel , zapiszę go . A satysfakcja z ''odhaczania'' kolejnych zrealizowanych zadań jest niesamowita.

Jestem osobą, która kocha planować. Listy ,postanowienia na nowy rok, bullet journale-to cala ja. Czy realizuje zapisane pieczołowicie na kartkach papieru czy w telefonie zadania ? Dla efektownego przesłania tego tekstu powinnam napisać ''oczywiście'' , ale uczciwość zmusza do odpowiedzi ''zależy'' .Jeśli jakieś postanowienia są dla mnie trudne zaczynam zwykle od...

Zdecydowanie jestem mistrzem planowania. Przygotowuję się, szukam informacji, piszą skomplikowane scenariusze, plany rozpisane co do godziny, rysuję mapki. Czuję się, jakbym już była w tym miejscu zanim jeszcze ruszę się z domu. Zawsze powtarzam, że w ten sposób każdą wycieczkę przeżywam dwa razy - raz w głowie i raz w rzeczywistości.

Zdecydowanie jestem mistrzem planowania. Przygotowuję się, szukam informacji, piszą skomplikowane scenariusze, plany rozpisane co do godziny, rysuję mapki. Czuję się, jakbym już była w tym miejscu zanim jeszcze ruszę się z domu. Zawsze powtarzam, że w ten sposób każdą wycieczkę przeżywam dwa razy - raz w głowie i raz w rzeczywistości.

Do tej pory zawsze planowałam, ale ostatnio staram się być bardziej spontaniczna - z moich planów i tak często nic nie wychodzi. Należę do tych pechowców, którzy zaplanują wizytę u fryzjera, a potem akurat wtedy awaria prądu w salonie... Dlatego też nie robię już list i harmonogramów, bo po co się potem denerwować? Nie da się przewidzieć tego, jaki problem spotka mnie za godzinę. Pewnego dnia stwierdziłam, że koniec z wewnętrzną presją, bo jestem zestresowana, żyję przyszłością, a nie teraźniejszością.
Poza tym zrozumiałam, że ułożenie planu to dobry pomysł pod jednym warunkiem: trzeba mieć możliwość go zmienić. I nie trzymać się sztywno tego, co postanowiliśmy, gdyż to plan ma być podporządkowany nam, a nie my planowi. Planowanie powinno ułatwiać życie, a nie dodatkowo je utrudniać.

Do tej pory zawsze planowałam, ale ostatnio staram się być bardziej spontaniczna - z moich planów i tak często nic nie wychodzi. Należę do tych pechowców, którzy zaplanują wizytę u fryzjera, a potem akurat wtedy awaria prądu w salonie... Dlatego też nie robię już list i harmonogramów, bo po co się potem denerwować? Nie da się przewidzieć tego, jaki problem spotka mnie za...

Planowanie ważna rzecz. Warto mieć główne punkty zapisane gdzieś w głowie, trzeba jednak zachować przestrzeń na improwizację (tzw. działanie). Bez takiej przestrzeni według mnie nawet najdokładniejsze planowanie może paść na twarz w wyniku zdarzeń zewnętrznych i co gorsza może nas wpędzić w stan niewskazany czyli mało optymistyczny i odbierający chęć działania. Planujmy, ale z głową i z uśmiechem na "paszczy". Jeśli tym razem nie wyjdzie to uda się następnym, bo już pozyskamy jakieś doświadczenie, a doświadczenie jest jedną ze składowych sukcesu. Dajmy trochę luzu naszej "łepetyncę", niech trochę pokombinuję, nic nie da się przewidzieć w 100% procentach, czyli zaplanować w 100%.

Planowanie ważna rzecz. Warto mieć główne punkty zapisane gdzieś w głowie, trzeba jednak zachować przestrzeń na improwizację (tzw. działanie). Bez takiej przestrzeni według mnie nawet najdokładniejsze planowanie może paść na twarz w wyniku zdarzeń zewnętrznych i co gorsza może nas wpędzić w stan niewskazany czyli mało optymistyczny i odbierający chęć działania. Planujmy,...

Jak to mówią:" Chcesz rozśmieszyć Pana boga,to powiedz mu o swoich planach". U mnie to przysłowie sprawdziło się wielokrotnie,nauczyło pokory w stosunku do życia. Los często weryfikuje nasze plany,rzucając różne kłody pod nogi. Od jakiegoś czasu przestałam planować i działam bardziej spontanicznie.I często dobrze na tym wychodzę.Lepiej iść z prądem niż pod prąd,płynąć z nurtem życia.Czasami mam ochotę coś zaplanować,ale boję się,że zapeszę,że znowu nie wypali.Dlatego stawiam na działanie,a jeśli już planuję,to z dnia na dzień i krótkofalowo

Jak to mówią:" Chcesz rozśmieszyć Pana boga,to powiedz mu o swoich planach". U mnie to przysłowie sprawdziło się wielokrotnie,nauczyło pokory w stosunku do życia. Los często weryfikuje nasze plany,rzucając różne kłody pod nogi. Od jakiegoś czasu przestałam planować i działam bardziej spontanicznie.I często dobrze na tym wychodzę.Lepiej iść z prądem niż pod prąd,płynąć z...

Górny mózg, dolny mózg. Sprawdź w jaki sposób myślisz i naucz się robić to lepiej[bookLink]4874735|Górny mózg, dolny mózg. Sprawdź w jaki sposób myślisz i naucz się robić to lepiej[/bookLink]

Górny mózg, dolny mózg. Sprawdź w jaki sposób myślisz i naucz się robić to lepiej[bookLink]4874735|Górny mózg, dolny mózg. Sprawdź w jaki sposób myślisz i naucz się robić to lepiej[/bookLink]

 [bookCover]4874735|Górny mózg, dolny mózg. Sprawdź w jaki sposób myślisz i naucz się robić to lepiej[/bookCover]