Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Gosia
Anna
nadziusia
kasiula
Pragmatyczna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Gosia
Anna
nadziusia
kasiula
Pragmatyczna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

- Cześć, modlisz się?
- Słucham?
- Pytam, czy się modlisz.
- Myślałam, że się przesłyszałam. Zazwyczaj pierwsze pytanie w takim miejscu, to: "Jak masz na imię", a Ty...
- To jak?
- No, zdarza mi się.
- Świetnie, bo ja się modlę. Bez tego nie zasnę. A tak w ogóle to ładnie pachniesz.
- Dziękuję.
- Ale dla jasności, nie chodzi mi o Twoje perfumy. Mówię o Twoim naturalnym zapachu. Masz dobre pH.
- Kim Ty w ogóle jesteś?
- Twoim przyszłym mężem.
- Skąd ta pewność?
- Widzę to w Twoich oczach. Wiesz, mam taki dar od Boga, że wystarczy mi chwila, by wiedzieć wszystko o człowieku. O! Uwielbiam tą piosenkę! Może zatańczymy? Potrafię tańczyć. Umiem też śpiewać. Najbardziej lubię "Dumkę na dwa serca", ale znam tylko partie Edyty. Zostaniesz moim Mietkiem?

Ewakuacja za 3... 2... 1...

- Cześć, modlisz się?
- Słucham?
- Pytam, czy się modlisz.
- Myślałam, że się przesłyszałam. Zazwyczaj pierwsze pytanie w takim miejscu, to: "Jak masz na imię", a Ty...
- To jak?
- No, zdarza mi się.
- Świetnie, bo ja się modlę. Bez tego nie zasnę. A tak w ogóle to ładnie pachniesz.
- Dziękuję.
- Ale dla jasności, nie chodzi mi o Twoje perfumy. Mówię o Twoim naturalnym...

W swoim życiu byłam na kilku dziwnych randkach. Jedna z nich odbyła się przy okazji osiemnastych urodzin mojej przyjaciółki. To ona zapoznała mnie z Rafałem. Niestety zamiast otumanić mnie męskimi perfumami, cały wieczór roztaczał wokół siebie woń potu. Mam bardzo wrażliwy nos, więc uciekałam przed nim gdzie się da, by zaczerpnąć świeżego powietrza. Na szczęście miał nadopiekuńczą mamę, która zarządziła jego powrót do domu punktualnie o 19, czyli jak na pełnoletniego chłopaka przystało :). Kilka dziwnych randek zaliczyłam także w szkole średniej z jednym chłopakiem, który z uwagi na to, że mieszkał kawałek od mojej miejscowości, lubił załatwiać wszystko w pakiecie. Naszym randkom zawsze towarzyszyli jego koledzy i błąkaliśmy się po ciemnych parkach, gdzie nawet nie widziałam z kim rozmawiam. Podczas jednego spotkania byłam już tak zziębnięta, że urwałam się na chwilę do sklepu i wstąpiłam do siostry, która mieszkała tuż obok. Zdążyłam zjeść ciasto, wypić herbatę i dopiero luby zadzwonił gdzie się podziewam. Kiedy cudem udało się nam spotkać tylko we dwoje, witał mnie hasłem jak w tajnej akcji: "mamy godzinę". To mama była jego szoferem i nasze spotkania kończyły się wraz z jej sprawunkami na mieście. O zakończeniu znajomości przesądziły pocałunki, od których zawsze miałam mokre futerko przy kapturze i do tej pory nie wiem jak on to robił, że kaptur wiecznie trzeba było prać.

W swoim życiu byłam na kilku dziwnych randkach. Jedna z nich odbyła się przy okazji osiemnastych urodzin mojej przyjaciółki. To ona zapoznała mnie z Rafałem. Niestety zamiast otumanić mnie męskimi perfumami, cały wieczór roztaczał wokół siebie woń potu. Mam bardzo wrażliwy nos, więc uciekałam przed nim gdzie się da, by zaczerpnąć świeżego powietrza. Na szczęście miał...

Miałam dużo nie wypałów, jednak przedstawię ten ostatni, sprzed paru lat.
Przyjęłam się do nowego zakładu pracy, w którym pracowało dużo mężczyzn. Spodobał mi się jeden, choć wydawał się nie przystępny. Zastanawiałam się, czy czasem nie jest zajęty, skoro nawet na mnie nie spojrzał. Z czasem jednak zaczęliśmy dużo ze sobą rozmawiać, na prawdę super nam się rozmawiało, dobrze się rozumieliśmy. W końcu, że nie mogłam się doczekać na ruch z jego strony, aby mnie gdzieś zaprosił, sama wyszłam z inicjatywą, czy jest zajęty przez weekend. I tak od słowa, do słowa, umówiliśmy się na sobotę. Miał do mnie zadzwonić o której po mnie podjedzie. Wiedziałam, że miało to być jakoś niedługo po skończonej pracy, więc ładnie się ubrałam, pomalowałam i przyszykowałam do wyjścia. W świetnym nastroju słuchałam mojej ulubionej muzyki i czekałam na telefon. Czekałam, czekałam... i się nie doczekałam... W poniedziałek zapytałam go, dlaczego mnie olał, że przecież miał zadzwonić. A on na to "myślałem, że ty zadzwonisz". Odebrało mi mowę... więcej nie pytałam go o żadne spotkanie; on również się nie upominał.. chyba był gejem..

Miałam dużo nie wypałów, jednak przedstawię ten ostatni, sprzed paru lat.
Przyjęłam się do nowego zakładu pracy, w którym pracowało dużo mężczyzn. Spodobał mi się jeden, choć wydawał się nie przystępny. Zastanawiałam się, czy czasem nie jest zajęty, skoro nawet na mnie nie spojrzał. Z czasem jednak zaczęliśmy dużo ze sobą rozmawiać, na prawdę super nam się rozmawiało,...

Dopołudniowy wypad do kina. Tytułu filmu już nie pamiętam, ale pamiętam, że wynudziłam się za wszystkie czasy.
Po projekcji poszliśmy coś zjeść do... najbliższego centrum handlowego. "Niezwykle romantyczne" miejsce - "ogródek" na środku pasażu handlowego, w którym zjedliśmy pizzę (na szczęście była smaczna) w otoczeniu osób robiących zakupy.
Pech chciał, że lokale gastronomiczne były na piętrze, więc trzeba było wjechać i zjechać ruchomymi schodami.
Podczas zjeżdżania Panu Okropna Randka, który jechał za mną, schody wciągnęły i urwały sznurówkę.
U podnóża schodów stanął z miną nieszczęśliwego dziecka i pokazał mi but pozbawiony sznurówki.
Nie wiem na co liczył. Może miałam przytulić i pocacać po główce zapewniając, że to "nic strasznego"?
Zamiast tego zasugerowałam, że skoro jesteśmy w centrum handlowym, to w pierwszym z brzegu sklepie z obuwiem może kupić sznurówki i wymienić.
Uznał, że nie ma takiej potrzeby i szedł klapiąc spadającym z nogi butem, co doprowadzało mnie do szału.
Uznałam, że pora wracać do domu.
Jak się łatwo domyślić - nie zgodziłam się na kolejne spotkanie.
Co więcej - od tej pory jak ognia unikałam wszelkich randek ze znajomymi znajomych.

Dopołudniowy wypad do kina. Tytułu filmu już nie pamiętam, ale pamiętam, że wynudziłam się za wszystkie czasy.
Po projekcji poszliśmy coś zjeść do... najbliższego centrum handlowego. "Niezwykle romantyczne" miejsce - "ogródek" na środku pasażu handlowego, w którym zjedliśmy pizzę (na szczęście była smaczna) w otoczeniu osób robiących zakupy.
Pech chciał, że lokale...

Najbardziej nieudaną randkę zafundowałam ja sama swojej przyjaciółce.
Szykowałam się na własny ślub i wesele. Na moją druchnę postanowiłam wybrać moją współlokatorkę z akademika. Mąż wybrał natomiast swojego kyzyna. Zarówno moja przyjaciółka jak i kuzyn męża byli singlami. Stwierdziłam, że to świetna okazja żeby się lepiej poznali, a może coś z tego wyjdzie. Przyjaciółce poopowiadałam trochę o jej przyszłym partnerze i chyba narobiłam trochę nadziei.
Kuzyn nie staną kompletnie na wysokości zadania. Prawie się nie odezwał do mojej przyjaciółki, nie zatańczył z nią, nie przyszedł nawet wypić z nią kieliszka.
To była moja kompletna katastrofa i więcej się w swatanie znajomych nie bawię.

Najbardziej nieudaną randkę zafundowałam ja sama swojej przyjaciółce.
Szykowałam się na własny ślub i wesele. Na moją druchnę postanowiłam wybrać moją współlokatorkę z akademika. Mąż wybrał natomiast swojego kyzyna. Zarówno moja przyjaciółka jak i kuzyn męża byli singlami. Stwierdziłam, że to świetna okazja żeby się lepiej poznali, a może coś z tego wyjdzie. Przyjaciółce...

Mam za sobą kilka randek. Ale do najdziwniejszych mogę zaliczyć te, z których wyszły związki.

Dlaczego akurat te były najdziwniejsze? Bo wystarczyło kilka spojrzeń, trochę przegadanych godzin i trochę wymienionych uśmiechów, by zacząć się spotykać na poważnie. A potem twierdzić, że "to już to".

Oczywiście wszystkie plany wzięły w łeb, a ze związków pozostały mgliste wspomnienia. Ktoś mnie nauczył, że "to już to" powinno się mówić po dłuższym czasie, a nie po kilku spojrzeniach, kilku przegadanych godzinach i wymienionych uśmiechach w jeden lub dwa wieczory.

Warto się słuchać mądrzejszych.

Mam za sobą kilka randek. Ale do najdziwniejszych mogę zaliczyć te, z których wyszły związki.

Dlaczego akurat te były najdziwniejsze? Bo wystarczyło kilka spojrzeń, trochę przegadanych godzin i trochę wymienionych uśmiechów, by zacząć się spotykać na poważnie. A potem twierdzić, że "to już to".

Oczywiście wszystkie plany wzięły w łeb, a ze związków pozostały mgliste...

Moją najdziwniejszą randkę przeżyłam jeszcze na studiach, dzięki mojej zwariowanej współlokatorce z akademika. To było w Sylwestra, którego w tym roku miałyśmy spędzić z dala od naszych nudnych małych miasteczek rodzinnych. Sylwia od jakiegoś czasu pisała przez Internet z pewnym chłopakiem, no i tego dnia w końcu mieli się spotkać na żywo. Trochę się o nią martwiłam i nie chciałam, żeby poszła tam sama. Umówiłyśmy się zatem, że tajemniczy chłopak przyprowadzi jakiegoś kolegę i to będzie taka podwójna randka w ciemno.
Dla pewności spotkaliśmy się wszyscy w miejscu publicznym i po prostu poszliśmy na kawę. Z kolegą Szymona rozmowa w ogóle się nie kleiła i pewnie dlatego bardzo szybko się zmył pod pretekstem przygotowań do zabawy sylwestrowej. I w tym momencie zapewne czułabym się jak przysłowiowa "przyzwoitka", gdyby nie fakt, że po prostu nie mogliśmy się z Szymonem nagadać. Okazało się, że mamy sporo wspólnych tematów, nasi ojcowie się znają i on kiedyż mieszkał w moich rodzinnych stronach. Sylwia próbowała co prawda jakoś go zagadywać, ale słabo jej to wychodziło. A mnie bardzo dobrze się z nim rozmawiało i wtedy jeszcze nie widziałam w tym nic złego. Przy pożegnaniu spontanicznie zaprosiłyśmy Szymona do akademika na małą sylwestrową imprezkę we trójkę. Po fakcie zastanawiałam się czy my przypadkiem nie oszalałyśmy.
W akademiku schemat rozmów wyglądał zupełnie tak samo, z małym wyjątkiem, wypity alkohol trochę uderzał do głowy. A Sylwia trochę za dużo go wypiła i zaczęła pewne rzeczy dostrzegać. Chyba zrozumiała, że Szymon jest zainteresowany bardziej moją osobą niż nią.
W drodze na koncert na rynku miasta, w którym studiowałyśmy, zaczęła wygadywać różne dziwne rzeczy, żartowała, że rzuci się do rzeki. Miałam nadzieję, że dzięki świeżemu powietrzu alkohol trochę wywietrzeje jej z głowy.
Kiedy wybiła w końcu północ i wszyscy naokoło składali sobie życzenia, Szymon niespodziewanie mnie pocałował. Niestety zobaczyła to też Sylwia. Wpadła w szał i zginęła nam gdzieś w tłumie. Na szczęście udało nam się ją znaleźć, a Szymon pomógł mi odtransportować ją do akademika.
Potem długo jeszcze rozmawialiśmy przed akademikiem. Oboje byliśmy tym wszystkim zaskoczeni i nie wiedzieliśmy co z tym zrobić dalej.

Moją najdziwniejszą randkę przeżyłam jeszcze na studiach, dzięki mojej zwariowanej współlokatorce z akademika. To było w Sylwestra, którego w tym roku miałyśmy spędzić z dala od naszych nudnych małych miasteczek rodzinnych. Sylwia od jakiegoś czasu pisała przez Internet z pewnym chłopakiem, no i tego dnia w końcu mieli się spotkać na żywo. Trochę się o nią martwiłam i nie...