Rynek staego miasta, na bruku dziecięcy wózek w stylu lat 50 tych. Pałąkowato wygięta rączka, siedzisko dla dziecka umieszczone bardzo nisko, nad samą ziemią. Dziewczynka w wózku może mieć najwyżej rok. Włoski bląd, kręcone loczki i wpięta w nie jasna kokarda z lewej strony główki. Z pozoru śliczny obrazek ze spaceru, ale tylko z pozoru... Bystry obserwator dostrzeże, że dziecko wcale nie jest zadowolone. Na buzi grymas niezadowolenia, czy lęku...Być może to wcale nie był zwykły spacer! Z boku wózka złowieszczy cień zbliża się do dziecka, które wyraźnie boi się i odwraca główkę... Może to ktoś porwał dziecko i zrobił fotografię, która miała posłużyć do szantażu? Im dłużej przyglądam się zdjęciu tym bardziej wydaje mi się to prawdopodobne. Hi hi, taki fajny dzieciak na pewno był dla kogoś dużo wart!

Rynek staego miasta, na bruku dziecięcy wózek w stylu lat 50 tych. Pałąkowato wygięta rączka, siedzisko dla dziecka umieszczone bardzo nisko, nad samą ziemią. Dziewczynka w wózku może mieć najwyżej rok. Włoski bląd, kręcone loczki i wpięta w nie jasna kokarda z lewej strony główki. Z pozoru śliczny obrazek ze spaceru, ale tylko z pozoru... Bystry obserwator dostrzeże, że...

Trzymam w dłoniach czarno-białą fotografię. Przedstawia babcię i dziadka, pięknych, młodych, roześmianych. Zdjęcie zostało zrobione około 50 lat temu, gdy jeszcze wszystko było przed nimi: dzieci, dom, wszelkie uciechy, ale i przykrości, które wpisane są w życie każdego. Fotografia była zrobiona zimą. Śnieg otoczył wszystko dookoła, przyprószył gałęzie drzew, a nawet oszronił wystające spod czapki włosy babci. To były czasy kiedy jeszcze zima była zimą, mróz piszczał pod butami - te też nie były jakieś luksusowe. Wręcz przeciwnie - proste, długie kozaki, grube płaszcze, ciepłe czapki i szaliki - tak też ubrani byli moi bliscy. Dziadkowie wracali z odwiedzin u przyjaciółki rodziny. Byli towarzyscy i gościnni. Pomimo wielu obowiązków - zawsze znajdowali czas dla bliskich. Realnie podtrzymywali więzi rodzinne. I to, co widać na fotografii potrafili cieszyć się chwilą, skupiali się na tych momentach, które aktualnie trwały. Ze zdjęcia bije ciepło, miłość i radość. Dziadkom nie straszny mróz, szli trzymając się za ręce, szczęśliwi z tego, że są RAZEM.
Dziś zostały już tylko zdjęcia.. I choć nie ma ich wśród nas, to jedno się nie zmieniło - wierzę w to, że gdzieś tam.. są cały czas RAZEM i czuwają nad nami każdego dnia.

Trzymam w dłoniach czarno-białą fotografię. Przedstawia babcię i dziadka, pięknych, młodych, roześmianych. Zdjęcie zostało zrobione około 50 lat temu, gdy jeszcze wszystko było przed nimi: dzieci, dom, wszelkie uciechy, ale i przykrości, które wpisane są w życie każdego. Fotografia była zrobiona zimą. Śnieg otoczył wszystko dookoła, przyprószył gałęzie drzew, a nawet...

Zdjęcie z lat 50-tych przedstawia moją ŚP.babcię,która stoi ubrana na czarno nad grobem dziecka. Szczupła,młoda dziewczyna z burzą loków,bardzo piękna i niezwykle smutna. Przyszła na grób 1,5 rocznego synka,który w żłobku się przeziębił,dostał zapalenia płuc i zmarł. Mój wujek,którego nigdy nie poznałam.Babcia opowiadała mi,że po wojnie przeprowadzili się z dziadkiem na ziemie odzyskane i musieli ciężko pracować aby jakoś przeżyć.Mały Zbyszek musiał iść do żłobka i skończyło się to tragicznie.Bardzo przejmujące zdjęcie.Gdy byłam dzieckiem,często chodziłam z babcią na grób Zbysia. Szkoda,że grób już nie istnieje,bo nadal bym go chętnie odwiedzała,tym bardziej,że babcia od kilku lat nie żyje,mama zmaga się z poważną chorobą a ja bym nadal przynosiła kwiaty na jego mały grobek

Zdjęcie z lat 50-tych przedstawia moją ŚP.babcię,która stoi ubrana na czarno nad grobem dziecka. Szczupła,młoda dziewczyna z burzą loków,bardzo piękna i niezwykle smutna. Przyszła na grób 1,5 rocznego synka,który w żłobku się przeziębił,dostał zapalenia płuc i zmarł. Mój wujek,którego nigdy nie poznałam.Babcia opowiadała mi,że po wojnie przeprowadzili się z dziadkiem na...

Fotografia ślubna Marii i Teo z 1955 roku. To był skromny ślub, zaledwie dziesięć osób, ale każda z nich to inna historia. Na drugim planie od lewej kuzyn pary Walerek Sobisiak, który po nieudanej próbie z harcerstwem tak jak przed wojną zaangażowanym religijnie zajął się działalnością naukową w dziedzinie kulturoznawstwa. Od prawej z kolei brat pani młodej, który dostał nakaz pracy w Warszawie w Komisji Planowania Rady Ministrów i szybko się dostosował do ówczesnych światopoglądowych standardów. Pośrodku siostra pani młodej, która jako jedyna żyje po dziś dzień. Jej pasją była logopedia i pomoc udzielana kilku pokoleniom dzieci. Na pierwszym planie para młoda z obydwiema mamami po bokach. Teo już wtedy działał jako radiotechnik biorąc się za naprawę nawet tak awangardowych urządzeń jak telewizory. Miał nawet własny warsztat jednak musiał przez komunę zmienić na etat. A później rozchorował się i przeszedł na rentę. Był też pasjonatem samochodów. Pierwszy miał kupić już niebawem. DKW(dzisiejsze Audi) z 1939. A niebawem Simca Aronde. Potem pracował w Berlinie Zachodnim, co umożliwiło mu zakup samochodu Humber, w którym podmienił silnik na Diesla. A dalej kupował Mercedesy, jedyny nowy Toyota Corolla i w końcu Ford Fiesta.

Fotografia ślubna Marii i Teo z 1955 roku. To był skromny ślub, zaledwie dziesięć osób, ale każda z nich to inna historia. Na drugim planie od lewej kuzyn pary Walerek Sobisiak, który po nieudanej próbie z harcerstwem tak jak przed wojną zaangażowanym religijnie zajął się działalnością naukową w dziedzinie kulturoznawstwa. Od prawej z kolei brat pani młodej, który dostał...

Z albumu wypada mała sepia, podnoszę ją z podłogi ostrożnie, bo papier już się prawie rozpada. Na zdjęciu pozuje moja nastoletnia babcia z przyjaciółką. Muszę przyznać, że ładna była z niej laska, szkoda że nie przekazała mi
trochę więcej dobrych genów.
Babcia mimo młodego wieku wygląda poważnie, dumnie i pięknie- jedno zdjęcie zdołało uchwycić całą jej młodość- pomiędzy nim a babcią, którą znam teraz jest jakieś 70 lat różnicy. To, co się wydarzyło pomiędzy błyskiem flesza, a chwilą, która jest teraz, pozostanie na zawsze jej sekretem, bo babcia bardzo starannie wybiera co chce mi powiedzieć, a co nie- zupełnie tak jak zdjęcia, które zostały zrobione przez te 70 lat. Na większości z nich jest osoba, której zupełnie nie znam, babcia 20- letnia, babcia w dniu ślubu, babcia z małymi dziećmi. Aż w końcu, na jednym z nich babcia trzymająca małą mnie na rękach, zasłaniająca się przed błyskiem lampy. Zawsze wydawało mi się, że babcia zawsze była babcią- siwowłosą starszą panią w czerwonym sweterku- po prostu nie mogła być kimś innym. A jednak, każde zdjęcie przedstawia zupełnie inne oblicze- dziecka, dziewczyny, kobiety- a wreszcie- mojej babci.

Z albumu wypada mała sepia, podnoszę ją z podłogi ostrożnie, bo papier już się prawie rozpada. Na zdjęciu pozuje moja nastoletnia babcia z przyjaciółką. Muszę przyznać, że ładna była z niej laska, szkoda że nie przekazała mi
trochę więcej dobrych genów.
Babcia mimo młodego wieku wygląda poważnie, dumnie i pięknie- jedno zdjęcie zdołało uchwycić całą jej młodość- pomiędzy...

Wraz z nadejściem wiosny postanowiłam zabrać się ochoczo do porządków,zaczynając pracę tym razem w systemie wertykalnym tj. sprzątając dom od góry do dołu.Na pierwszy rzut poszedł dawno nie odgruzowywany strych.W wielkim kufrze,ze staromodnymi okuciami znalazłam obraz, w zasadzie portret ślubny dwóch osób.Rozpoznałam niewątpliwie na nim prababcię Marię i pradziadka Leona.Jeden tylko szczegół nie dawał mi spokoju.Na uwiecznionym wizerunku to babcia była zdecydowanie starsza od dziadka,co zupełnie nie pokrywało się z ich datami urodzenia, w efekcie więc było zupełnie odwrotnie.Zapytałam o to babcię Alę,której z resztą to byli rodzice.Co się okazało,oryginał portretu ślubnego spłonął w kominie kaflowym, do którego z resztą z rozpaczą włożyła go prababcia Maria,kiedy dowiedziała się o zdradzie swojego męża.Kochanką i zdrajczynią była jej własna rodzona siostra.Po kilku poważniejszych awanturach,pradziadkowie doszli w końcu do porozumienia.Ale co było począć ze spalonym obrazem?Z racji tego,że wszystkie fotografie weselne spłonęły w domowym ognisku,a jedynie ocalało zdjęcie do dowodu dziadka z lat młodości,to i babcia mimo upływu lat musiała sobie takową fotografię wykonać.Na podstawie tych wizerunków malarz namalował nowy portret ślubny,z nastoletnim Leonem i mocno dojrzałą Marią.Lekcja jaką wyniosłam z tej historii jest prosta-kiedyś ludzie walczyli o rodzinę,o miłość,związek,teraz nadeszła moda szybkiej zamiany na nowszy model w razie jakichkolwiek trudności,czy problemów.

Wraz z nadejściem wiosny postanowiłam zabrać się ochoczo do porządków,zaczynając pracę tym razem w systemie wertykalnym tj. sprzątając dom od góry do dołu.Na pierwszy rzut poszedł dawno nie odgruzowywany strych.W wielkim kufrze,ze staromodnymi okuciami znalazłam obraz, w zasadzie portret ślubny dwóch osób.Rozpoznałam niewątpliwie na nim prababcię Marię i pradziadka...

Kobiety z ulicy Grodzkiej. Emilia[bookLink]4861749|Kobiety z ulicy Grodzkiej. Emilia[/bookLink]

Kobiety z ulicy Grodzkiej. Emilia[bookLink]4861749|Kobiety z ulicy Grodzkiej. Emilia[/bookLink]

 [bookCover]4861749|Kobiety z ulicy Grodzkiej. Emilia[/bookCover]