Nauczyciel to po rodzicach najważniejsza osoba, która ma istotny wpływ na ukształtowanie młodego człowieka.
W trakcie swojej edukacji miałem szczęście poznać człowieka, który oddziaływał na mój charakter, rozwój i pasje. Był to mój nauczyciel wfu- Pan Jarek.

Pan Jarek grał z nami siatkówkę, koszykówkę i piłkę nożną. Kiedy ktoś miał problem z jakąś zagrywką, zawsze cierpliwie i wyrozumiale tłumaczył błędy. Bezbłędne i zabawne były też jego riposty. Pan Jarek zauważył, że biegam z zacięciem i zaprosił mnie na trening. Od tamtego momentu chodziłem na dodatkowe zajęcia 5 razy w tygodniu. Moje wyniki były dobre na poziomie powiatowym, ale za słabe na poziom między-wojewódzki. Nie przeszkadzało to Panu Jarkowi mówić "zawsze dawaj z siebie wszystko","nie odpuszczaj", "trzymaj się go i nie puszczaj".
Pan Jarek serwował mi najlepsze lekcje życiowe jakie odrabiałem z przyjemnością. Razem jeździliśmy na obozy kadry wojewódzkiej. Dzięki jego indywidualnemu podejściu, zdyscyplinowaniu i uprzejmości stałem się odpornym na porażki, śmiałym i przebojowym człowiekiem.

Pan Jarek wpoił we mnie miłość do ciężkiej pracy i nie zrażaniem się porażkami. Do tej pory z zainteresowaniem śledzi moją karierę zawodową. Cieszę się, że miałem okazję być zawodnikiem takiego przyzwoitego człowieka i wszechstronnego sportowca. Powiedziałem mu, że cieszę się, że byłem jego zawodnikiem. Pan Jarek w odpowiedzi oznajmił, że jest ze mnie dumny. Myślę, że to książkowy przykład relacji uczeń-mistrz.

Nauczyciel to po rodzicach najważniejsza osoba, która ma istotny wpływ na ukształtowanie młodego człowieka.
W trakcie swojej edukacji miałem szczęście poznać człowieka, który oddziaływał na mój charakter, rozwój i pasje. Był to mój nauczyciel wfu- Pan Jarek.

Pan Jarek grał z nami siatkówkę, koszykówkę i piłkę nożną. Kiedy ktoś miał problem z jakąś zagrywką, zawsze...

Taką osobą był dla mnie nauczyciel historii z liceum. Był to tak inteligentny facet, że - przysięgam - nikt mu nie dorównał. Lekcje historii zawsze były opowiadane z taką pasją, że aż chciało się tego słuchać! Oprócz tradycyjnej historii Polski i świata opowiadał nam o ciekawostkach i chyba to było najlepsze. A co w nim było jeszcze bardziej wyjątkowego to popychał nas to ingerencji w historie. Dzięki niemu stworzyłam metrową budowlę Inków z gipsu! Nauczyłam się też tworzyć gazety metoda z czasów II wojny światowej! Żaden inny nauczyciel nie potrafił tak inspirować 😊

Taką osobą był dla mnie nauczyciel historii z liceum. Był to tak inteligentny facet, że - przysięgam - nikt mu nie dorównał. Lekcje historii zawsze były opowiadane z taką pasją, że aż chciało się tego słuchać! Oprócz tradycyjnej historii Polski i świata opowiadał nam o ciekawostkach i chyba to było najlepsze. A co w nim było jeszcze bardziej wyjątkowego to popychał nas to...

Lubi i szanuje uczniów. W każdym widzi coś pozytywnego, pięknego. Uczy historii i tego, że warto znać swoją wartość i warto o nią dbać. Gdy chce pokazać staropolską rzeczywistość- częstuje uczniów pajdą domowego chleba ze smalcem. Aby pokazać starożytny Rzym - przebiera się za Atenę, a uczniowie chętnie wtórują jej w inscenizując walki gladiatorów. Każdy kiedyś ma gorszy dzień, ale ona zmotywuje i podnosi na duchu, zachęca do pracy i chwali każdy wysiłek, każdy przebłysk dobrej woli i uczniowską inicjatywę. Nie liczy się tylko wysoka średnia, ale chęć do pracy i wiara we własne siły. A na efekty wystarczy poczekać... Tak mawia moja przyjaciółka nauczycielka. Inspirująca nauczycielka. Ja nie miałam takiej nauczycielki w szkole, a szkoda...

Lubi i szanuje uczniów. W każdym widzi coś pozytywnego, pięknego. Uczy historii i tego, że warto znać swoją wartość i warto o nią dbać. Gdy chce pokazać staropolską rzeczywistość- częstuje uczniów pajdą domowego chleba ze smalcem. Aby pokazać starożytny Rzym - przebiera się za Atenę, a uczniowie chętnie wtórują jej w inscenizując walki gladiatorów. Każdy kiedyś ma gorszy...

Nie była to moja nauczycielka, jednak trenerka gimnastyki. To dzięki niej dołączyłam do grupy i ona jako jedyna dostrzegła mój talent i zaczęła rozwijać moje zdolności. Pamiętam, że nie pojawiłam się na pierwszych zajęciach, ponieważ z całej klasy wybrała tylko mnie. Mimo to ona przyszła do mnie i porozmawiała ze mną. Gdyby nie to- nie poszłabym na zajęcia. Nigdy jej tego nie zapomnę, jestem jej ogromnie wdzięczna. Dzięki niej wiele się nauczyłam- i potrafię do dziś- i dodaje mi to pewności siebie. A przede wszystkim- zdrowia. Dzięki niej miałam pewne osiągnięcia w dziedzinie gimnastyki, nawet dziś, po około dwudziestu latach, mimo odejścia z klubu, potrafię wszystko, czego mnie nauczyła. Dziękuję Pani.

Nie była to moja nauczycielka, jednak trenerka gimnastyki. To dzięki niej dołączyłam do grupy i ona jako jedyna dostrzegła mój talent i zaczęła rozwijać moje zdolności. Pamiętam, że nie pojawiłam się na pierwszych zajęciach, ponieważ z całej klasy wybrała tylko mnie. Mimo to ona przyszła do mnie i porozmawiała ze mną. Gdyby nie to- nie poszłabym na zajęcia. Nigdy jej tego...

Pamiętam jak bardzo nienawidziłam języka polskiego w podstawówce i gimnazjum. Uczyła mnie pewna Pani Grażyna, choć bardzo sympatyczna, uśmiechnięta, nijak nie umiała mnie zainteresować lekturami czy gramatyką.
Któregoś razu zimą bardzo niefortunnie upadła i miała ogromne problemy z biodrem. Nie było jej przez pół roku albo rok, już nie pamiętam. Ale za to doskonałe pamiętam Panią Zosię, która została specjalnie zatrudniona na zastępstwo. Kobieta na emeryturze, więc nie uczyła nas z przymusu, a pasji. I tą pasję było słychać w każdym słowie. Pano Zosia była zupełnie inna od poprzedniczki, wymagała ciszy i zaangażowania.
Najlepsze jest to, że ta cisza na jej lekcjach była niewymuszona - każdy chciał jej słuchać, zadawaliśmy całe mnóstwo pytań. Lektury? Czytał każdy, też dobrowolnie, by móc udzielać się w dyskusji.
To właśnie dzięki Pani Zosi tak bardzo polubiłam książki. Gramatyka nie jest problemem, wygrywałam konkursy ortograficzne.
Pasję czytania mam do dziś, mimo, że w liceum nauczyciel był bardziej pajacem niż belfrem. Znowu przestałam lubić język polski, całe szczęście na krótko, bo nauczyciel mi się zmienił. Na kogo? Na synową Pani Zosi!

Pamiętam jak bardzo nienawidziłam języka polskiego w podstawówce i gimnazjum. Uczyła mnie pewna Pani Grażyna, choć bardzo sympatyczna, uśmiechnięta, nijak nie umiała mnie zainteresować lekturami czy gramatyką.
Któregoś razu zimą bardzo niefortunnie upadła i miała ogromne problemy z biodrem. Nie było jej przez pół roku albo rok, już nie pamiętam. Ale za to doskonałe pamiętam...

To moja polonistka zauważyła moje zamiłowanie do książek i pisania. To ona polecała mi tytuły powieści, prowadziła dyskusje na temat przeczytanych lektur. Dziękuję jej za to niezmiernie.

To moja polonistka zauważyła moje zamiłowanie do książek i pisania. To ona polecała mi tytuły powieści, prowadziła dyskusje na temat przeczytanych lektur. Dziękuję jej za to niezmiernie.

Pierwsza myśl to mój nauczyciel fizyki w liceum! Przygotowywał tak trudne sprawdziany, że mógł w ich trakcie wychodzić z klasy, bo i tak nie mieliśmy z czego ściągać, a kiedy pisał coś na tablicy, to drugą ręką od razu to ścierał. Kiedy chciał narysować na tablicy prostą kreskę, łapał za najbliższe krzesło i po prostu odrysowywał ją od jego nogi. Lat miał już tyle, że wisiał Mojżeszowi 5 złotych, a na emeryturę jakoś wciąż nie odchodził. Mój fizyk potrafił przepytać w ciągu lekcji całą klasę - szło mu tak szybko, bo każdy z nas dostawał jedynkę po pierwszym pytaniu, co nie przeszkadzało belfrowi zacząć drugiej rundki odpytywania, bo "to przecież szansa na poprawę złej oceny"... brzmi traumatycznie? Może i tak faktycznie było, ale tylko na samym początku. Później zrozumieliśmy, że tak naprawdę to był wspaniały nauczyciel - nauczył nas szacunku, którego teraz wszędzie brakuje, logicznego myślenia zamiast bezmyślnego zakuwania (które wciąż się najlepiej sprawdza w szkole, jednak w prawdziwym życiu już kompletnie wcale), uczciwości i tego, że liczy się wiedza a nie oceny w dzienniku. Najpierw płakaliśmy przed jego lekcjami, a potem płakaliśmy, że to już koniec...

Pierwsza myśl to mój nauczyciel fizyki w liceum! Przygotowywał tak trudne sprawdziany, że mógł w ich trakcie wychodzić z klasy, bo i tak nie mieliśmy z czego ściągać, a kiedy pisał coś na tablicy, to drugą ręką od razu to ścierał. Kiedy chciał narysować na tablicy prostą kreskę, łapał za najbliższe krzesło i po prostu odrysowywał ją od jego nogi. Lat miał już tyle, że...

Dopiero na studiach poznałam wspaniałą Panią profesor, na którą było warto czekać tyle lat. Prowadzeniem wykładów potrafiła zaczarować całą grupę, stare baby (czyli my) nie mogły pozbierać szczenek z podłogi :) robiła nam teatrzyki, tworzyła dla nas fabrykę świętego miikołaja a z nam robiła test na dobrego elfa.... Magię jaką potrafiła stworzyć zapamiętam do końca życia, nie mówiąc, o tym, że sprawiła, iż na chwilę znowu byłyśmy dziećmi.

Dopiero na studiach poznałam wspaniałą Panią profesor, na którą było warto czekać tyle lat. Prowadzeniem wykładów potrafiła zaczarować całą grupę, stare baby (czyli my) nie mogły pozbierać szczenek z podłogi :) robiła nam teatrzyki, tworzyła dla nas fabrykę świętego miikołaja a z nam robiła test na dobrego elfa.... Magię jaką potrafiła stworzyć zapamiętam do końca życia,...

A ja spotkałam naprawdę inspirującego nauczyciela!
Nauczyciel angielskiego, do którego początkowo byłam naprawdę sceptycznie nastawiona, bo miał niespotykany sposób nauczania. Ale po czasie zrozumiałam, że rozwija w nas kreatywność i pomaga nam rozwinąć to, w czym naprawdę jesteśmy dobrzy. Ja jak i kilka innych dziewczyn uwielbiamy pić różnorakie rodzaje herbat i kochamy Anglię- nauczyciel zorganizował w szkole dzień herbaty a my mogłyśmy pracować w ,,londyńskiej kawiarence'', co jest naszym małym marzeniem w przyszłości. Jeden z chłopców uwielbia rysować komiksy- ten właśnie nauczyciel jego komiksy umieścił w szkolnej bibliotece do wypożyczania przez uczniów, a chłopak nabrał pewności siebie i rysunki wykonuje jeszcze staranniej i nie boi się pokazywać ich innym. Jedna z dziewczyn uwielbia angielski- na dodatkowych zajęciach specjalnie dla niej (dołączyło się kilka innych osób) oglądają seriale po angielsku, czytają angielskie strony internetowe, rozmawiają po angielsku i czytają ciekawostki o języku angielskim. Jest jeszcze kilka takich sytuacji, których już rozwijać nie będę.
Wydaje mi się, że taki nauczyciel to skarb i dzięki temu uczniowie mogą w szkole robić to, czym naprawdę się interesują.

A ja spotkałam naprawdę inspirującego nauczyciela!
Nauczyciel angielskiego, do którego początkowo byłam naprawdę sceptycznie nastawiona, bo miał niespotykany sposób nauczania. Ale po czasie zrozumiałam, że rozwija w nas kreatywność i pomaga nam rozwinąć to, w czym naprawdę jesteśmy dobrzy. Ja jak i kilka innych dziewczyn uwielbiamy pić różnorakie rodzaje herbat i kochamy...