Kiedy wszyscy zbierają zamarznięte śnieżynki to znak, że zbliża się przesilenie zimowe. Każda z nich zostanie przemieniona w szkło i zawiśnie na jednym z drzew. A gdy skończy się krótki dzień i nadejdzie długa noc, księżyc wzejdzie na czarnym niebie i rzuci srebrny blask na korony drzew. Bujające się, szklane śnieżynki zaczną lśnić, tworząc przepiękne rozbłyski. Ciemność zastąpi blask. Wszyscy będą świętować. Wyjdą na zewnątrz by tańczyć wokół drzew i składać sobie życzenia. Wesoły tupot stóp pozrzuca szereg gwiazd z nieba, których świetliste smugi przeszyją nocne niebo. Tej nocy spełni się kilka życzeń, a nowy dzień rozpocznie się w blasku gwiazd, których pył wciąż będzie krążył w powietrzu. A srebrny księżycowy szron otuli wszystkie szklane śnieżynki, które zaczną spadać z drzew i kruszyć o zamarznięta glebę.

Kiedy wszyscy zbierają zamarznięte śnieżynki to znak, że zbliża się przesilenie zimowe. Każda z nich zostanie przemieniona w szkło i zawiśnie na jednym z drzew. A gdy skończy się krótki dzień i nadejdzie długa noc, księżyc wzejdzie na czarnym niebie i rzuci srebrny blask na korony drzew. Bujające się, szklane śnieżynki zaczną lśnić, tworząc przepiękne rozbłyski. Ciemność...

Pijąc irlandzki koniak na przemian z greckim winem półsłodkim
podmiot liryczny myślał co napisać i nic nie wymyślił.
Ale skoro postanowił to jakiś wpis poczynił.
Mówią - "piłeś - nie pisz".
Podmiot liryczny mając jeszcze alkohol nic sobie z tej przestrogi nie czynił i bez sensu pisał... - cokolwiek.

Amen.

Pijąc irlandzki koniak na przemian z greckim winem półsłodkim
podmiot liryczny myślał co napisać i nic nie wymyślił.
Ale skoro postanowił to jakiś wpis poczynił.
Mówią - "piłeś - nie pisz".
Podmiot liryczny mając jeszcze alkohol nic sobie z tej przestrogi nie czynił i bez sensu pisał... - cokolwiek.

Amen.

Opierałam się o marmurową balustradę. Moje oczy z ciekawością badały gwiaździste niebo, każda gwiazda wydała mi się piękniejsza od poprzedniej. Z cichym westchnięciem podparłam swoją głowę na dłoni, przyglądając się zaśnieżonym górom. Przymknęłam oczy, delektując się ciepłym powiewem wiatru, który muskał moją twarz figlarnie.
- Tak myślałam, że Cię tu znajdę. - Głos Feyry wyrwał mnie z zadumy, zakłócając magiczną ciszę.
- Wciąż, nie mogę uwierzyć, że to miejsce jest takie piękne. Słyszałam tak wiele złego o tym dworze...a tak naprawdę to najpiękniejsze miejsce.
- Rozumiem Cię, też to czułam kiedy po raz pierwszy trafiłam na Dwór Nocy. - Feyra posłała mi uśmiech, tym samym złapała moją dłoń,od razu ciągnąć w stronę komnaty.
- Jesteś nam potrzebna w dekorowaniu.
Mijałyśmy po drodze kilka komnat, które były oświetlone niewypalającymi się świeczkami, wszędzie dominował kolor szafirowo-srebrzysty. Podłoga była ciepła, mimo że były na boso. Po kilkunastu minutach, w końcu dotarły do serca dworu.
Wszyscy już czekali, był: Rhys, Kasjan, Azriel,Mor, Amrena, Elaina, Nesta i Lucien. Było wiele też innych znajomych twarzy, ale niebyła w stanie ich wszystkich zapamiętać - była tu dopiero od miesiąca.
Komnata była okrągła, wystrojem nie różniąca się od pozostałych. Podłoga była wyścielona srebrzystym, puchowym dywanem, przy ścianach były stoły, na których znajdowały się przeróżne pyszności.
Feyra ponownie mnie pociągnęła, kierując się oczywiście w stronę swojego towarzysza.
- Już prawie północ. - Odezwał się Rhysard, posyłając mi uśmiech.
- Zaraz kulminacyjny czas Przesilenia Zimowego. - Powiedziała rozradowana Mor, klaszcząc w dłonie.
- To prawda...Chcielibyśmy, żebyś to ty wysłała światło. - Odezwała się Feyra spoglądając na mnie.
Spojrzałam na nich zaskoczona. Mój wzrok przebiegł, po ich rozradowanych twarzach.
- Jesteście pewni?
- Cóż to za durne pytanie, oczywiście, że nie. - Odezwał się zirytowany Azriel - tylko pośpiesz się, bo zaraz przegapisz okazję.
Jeszcze raz objęłam ich wszystkich wzrokiem, po czym z uśmiechem stanęłam w wyznaczonym miejscu (na samym środku komnaty).
Wyciągnęłam swoją dłoń i zamknęłam oczy. Skupiłam swoje myśli, starając się przypomnieć wszystkie wspaniałe chwilę, których doświadczyłam odkąd ich spotkałam.
Poczułam ciepło na dłoni. Udało się!!! Otworzyłam oczy i zobaczyłam, błękitno-srebrzystą kulę. Uniosłam dłoń najwyżej jak się dało, a już po chwili patrzyliśmy jak unosi się do góry.
W miejscu gdzie powinien znajdować się dach, była pustka, dzięki czemu mieliśmy idealny widok na gwiaździste niebo.
Moja świetlista kula brnęła wyżej i wyżej, jak gdyby chciała dosięgnąć gwiazd. W końcu się zatrzymała. Przez chwilę nic się nie działo, jednak po kilku sekundach wszystkie gwiazdy z prędkością światła powędrowały w stronę kuli. Zrobiło się ciemno, a jedynym światłem była kula - mieniąca się teraz kolorami tęczy. W chwilę potem oglądaliśmy deszcz spadających gwiazd. Wszyscy zaczęli krzyczeć i klaskać w zachwycie.
Gdy już wszystkie gwiazdy spadły, po chwili podziwiali ich powrót na granatowe niebo.
- Przesilenie Zimowe, jest jeszcze piękniejsze od tego co opowiadałaś! - Powiedziałam z zachwytem do Feyry.

Opierałam się o marmurową balustradę. Moje oczy z ciekawością badały gwiaździste niebo, każda gwiazda wydała mi się piękniejsza od poprzedniej. Z cichym westchnięciem podparłam swoją głowę na dłoni, przyglądając się zaśnieżonym górom. Przymknęłam oczy, delektując się ciepłym powiewem wiatru, który muskał moją twarz figlarnie.
- Tak myślałam, że Cię tu znajdę. - Głos Feyry...

Jam jest Brutus,przybywam do Was z krainy o której istnieniu nikt nie wie. Zostałem wezwany na dwór "Cierni i Roż" przez samego Boga, i to on mianował mnie jego władcą.
Moim zadaniem jest pogodzić ze sobą wszystkie zwaśnione organizmy ważne dla feyry,i pomóc w odbudowie waszego miasta,które uległo zniszczeniom podczas wojny.Jak zauważył jeden z moich poddanych zbliża si najkrótszy dzień w roku-"Przesilenie Zimowe" na który to dzień wprowadzam zasadę,że każdy spędzą go tak jak chce idąc za głosem serca.

Ja z uwagi na to,że to najkrótszy dzień w roku poświęcił bym go na odpoczynek oddając się swojej pasji czyli pisaniu i czytaniu.A wszystko po to by nabrać sił do dalszej pracy związanej z odbudową miasta.Myśląc przy tym o świątecznej atmosferze ponieważ nie długo na całym świecie święta ,w tym i na naszym dworze-zadbałem o wprowadzenie świątecznej atmosfery.Aby ta atmosfera była dobra wystarczy aby zagoiły się wszystkie rany,które zadaliście jeden drugiemu chcący albo i nie chcąc tego uczynić.Ja jako Wasz władca chciałbym wiedzieć co piszczy w naszym grodzie.To tak na początek,a teraz moi poddani udaje się na spoczynek,a wy decydujcie sami o sobie ,i o tym co robicie w dniu przesilenia.W razie czego jestem u siebie.

Jam jest Brutus,przybywam do Was z krainy o której istnieniu nikt nie wie. Zostałem wezwany na dwór "Cierni i Roż" przez samego Boga, i to on mianował mnie jego władcą.
Moim zadaniem jest pogodzić ze sobą wszystkie zwaśnione organizmy ważne dla feyry,i pomóc w odbudowie waszego miasta,które uległo zniszczeniom podczas wojny.Jak zauważył jeden z moich poddanych zbliża si...

Dwór szronu i blasku gwiazd[bookLink]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookLink]

Dwór szronu i blasku gwiazd[bookLink]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookLink]

 [bookCover]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookCover]