Od momentu gdy skończyłam cztery lata, wyjeżdżałam wraz z babcią do naszego letniskowego domku na wieś. Glinica Jest to malutką miejscowością w której wszyscy się znają. Uwielbiałam spędzać tam wakacje, a później każdy wolny weekend. Dorastałam na tej wsi, zdobyłam przyjaźnie, które trwają już blisko 30 lat. Przeżywałam pierwsze miłości, imprezy i zawody. Był śmiech i płacz i cała masa wspomnień. I mimo iż babci już nie ma od wielu lat, nadal lubię tam jeździć, tym razem do rodziców, którzy tak jak jak kochają to miejsce i wszystkie letnie miesiące spędzają własnie tam. To mój mały raj na ziemi. To mój klaser najlepszych wspomnień.

Od momentu gdy skończyłam cztery lata, wyjeżdżałam wraz z babcią do naszego letniskowego domku na wieś. Glinica Jest to malutką miejscowością w której wszyscy się znają. Uwielbiałam spędzać tam wakacje, a później każdy wolny weekend. Dorastałam na tej wsi, zdobyłam przyjaźnie, które trwają już blisko 30 lat. Przeżywałam pierwsze miłości, imprezy i zawody. Był śmiech i płacz...

Miasto, z którym jestem uczuciowo związana jest zarazem miejscem, w którym się urodziłam i wychowałam. Przez kilkanaście ostatnich lat na co dzień mogłam oglądać jego rozwój - pojawienie się stoku narciarskiego, galerii, rozbudowę wielu ulic. Teraz, niestety, będzie mi dane obserwowanie mojego ukochanego Międzyrzeca Podlaskiego jedynie z perspektywy krótkich weekendów spędzanych w domu.
Przeniosłam się do miasta większego, dającego więcej perspektyw rozwoju. Dzięki któremu będę mogła ukończyć dobrą szkołę, znaleźć pracę, rozwinąć się, a także więcej i dalej podróżować. I, być może, ta miejscowość również zagości w moim sercu, jednak z całą pewnością nie będzie już MOIM Międzyrzecem.
Może bez rozwiniętej sieci komunikacji, bez prywatności, wszak wszyscy mieszkańcy w jakiś sposób się znają, ale to tam zawsze będę wracać z radością i utęsknieniem. Do domu, do rodziców i do wielu fantastycznych wspomnień.

Miasto, z którym jestem uczuciowo związana jest zarazem miejscem, w którym się urodziłam i wychowałam. Przez kilkanaście ostatnich lat na co dzień mogłam oglądać jego rozwój - pojawienie się stoku narciarskiego, galerii, rozbudowę wielu ulic. Teraz, niestety, będzie mi dane obserwowanie mojego ukochanego Międzyrzeca Podlaskiego jedynie z perspektywy krótkich weekendów...

ja mile wspominam i tęsknię na miejscem mojego dzieciństwa domem dziadków. Zawsze tam było głośno i gwarno, zawsze pełno ludzi , zawsze coś się działo.
Była to nieduża wioska, dom otoczony polami - pachnącym żytem, lasami. Kwitnące sady pamiętam do dziś choć już ich nie ma.
Zmieniła się ta miejscowość poszła z postępem czasu, ale ja ją pamiętam taką jak z dzieciństwa.

ja mile wspominam i tęsknię na miejscem mojego dzieciństwa domem dziadków. Zawsze tam było głośno i gwarno, zawsze pełno ludzi , zawsze coś się działo.
Była to nieduża wioska, dom otoczony polami - pachnącym żytem, lasami. Kwitnące sady pamiętam do dziś choć już ich nie ma.
Zmieniła się ta miejscowość poszła z postępem czasu, ale ja ją pamiętam taką jak z dzieciństwa.

„Miasto z dymu i mgły”

Moje miasto jest z dymu i mgły utkane.
Jedno jedyne w rodzaju swoim mijane.
Za dnia czyste pogodne ułudy godne,
W noc zaś smutne mroczne i zwodne.

Chodniki niechlujnie wąsko powykrzywiane,
Nieuważnych przechodniów nogi są pożerane.
Parki niegdyś tak pięknie barwione na zielone,
Pozostały jako cmentarne nagrobki pobielone.

Restauracje, apteki, dawne sklepy estetyczne,
Miasta niegdyś uroki, teraz ruiny chimeryczne.
Kominy jak katedr szczyty z dumy ciosane,
Znakiem upadku i pychy symbolem zbrukane.

Place zabaw pełne śmiechu kiedyś piękne,
Krzykiem tęsknoty i rozpaczy wołają ponętnie.
Uważaj na świateł lamp rozświetlanie potężne,
Bo Cię sprowadzą na zguby wieczne potępienie.

Mglistego wieczoru przyjście to nadzieje zgaszone,
To jakby wyroku śmierci ogłoszenie nieuniknione.
W rychłej ucieczce twe myśli pozostaną rozgonione,
Oby twe grzechy przez Boga zostały wybaczone.

Ze świtem słońca blask przynosi ukojenie nieznaczne,
Zaczynamy powątpiewać, ukrywamy lęki paniczne.
Kolejnej tęskno nocy poczniemy upatrywać lirycznie,
Kiedy ponownie zguby oznaki widzimy rozkosznie.

Moje miasto od dawna jest z dymu i mgły utkane.
Niechaj ono z nazwy na zawsze pozostanie nieznane.

„Miasto z dymu i mgły”

Moje miasto jest z dymu i mgły utkane.
Jedno jedyne w rodzaju swoim mijane.
Za dnia czyste pogodne ułudy godne,
W noc zaś smutne mroczne i zwodne.

Chodniki niechlujnie wąsko powykrzywiane,
Nieuważnych przechodniów nogi są pożerane.
Parki niegdyś tak pięknie barwione na zielone,
Pozostały jako cmentarne nagrobki pobielone.

Restauracje, apteki,...

Czy piękne słoneczko, czy dżdżysta pogoda,
Na bezczynność czasu jest zwyczajnie szkoda.

Ja uwielbiam Kraków, w tym królewskim grodzie,
Można zwiedzać miasto przy każdej pogodzie.

Poznaję więc Wisłę - brzegiem spacerując,
Z przyrodą Krakowa cały dzień obcując.

Pójdę dziś spacerkiem na Krakowski Rynek,
Kupię w Sukiennicach ładny upominek.

Pójdę też na Wawel i zobaczę Smoka,
Na zakolu Wisły - rzeka jest szeroka.

Zwiedzę też uliczki stare, nastrojowe,
Do wycieczki serce zawsze jest gotowe,

Inne sprawy mniej ważne, jeszcze poczekają,
Na Krakowskim Rynku hejnał nam zagrają.
Pójdziemy dziś przed siebie, gdzie poniosą oczy,

A cieplutki deszczyk włosy moje zmoczy.



Orzeźwi i duszę, orzeźwi i ciało,

Krakowskich uliczek ciągle jest mi mało.



Na Rynku w kawiarni usiądę też sobie,

Świat za oknem kawiarni historie opowie.



W wygodnym fotelu gdy deszcz z nieba kapie,

Mając pyszną kawę - radość z deszczem łapię.



Mając dobrą ksiazkę, no i z kawę w dłoni,

Czasu już nie liczę - czas już mnie nie goni.



W krakowskiej kawiarni, przy pysznej kawusi,

Człowiek wiele może, ale nic nie musi.



Blisko Sukiennice i Mariacki - blisko,

Kraków wręcz uwielbiam - to jest moje wszystko.



Choć bywam daleko - to blisko myślami,

Nieważna odleglość w naszym "między nami".

Czy piękne słoneczko, czy dżdżysta pogoda,
Na bezczynność czasu jest zwyczajnie szkoda.

Ja uwielbiam Kraków, w tym królewskim grodzie,
Można zwiedzać miasto przy każdej pogodzie.

Poznaję więc Wisłę - brzegiem spacerując,
Z przyrodą Krakowa cały dzień obcując.

Pójdę dziś spacerkiem na Krakowski Rynek,
Kupię w Sukiennicach ładny upominek.

Pójdę też na Wawel i zobaczę...

Lublin-to miasto wokół,którego oscyluje większość moich życiowych sukcesów i porażek; miasto,do którego prowadzą wszystkie moje emocjonalne drogi.To właśnie tutaj przyszłam na świat i stawiałam pierwsze kroki.Namiastkę samodzielności dawały mi wędrówki z przyjaciółmi po licznych uliczkach,odkrywanie na nowo tego co dawno zapomniane.Te mury pamiętają więcej niźli ja sama. Pierwsze zauroczenia i rozstania.Niewinne trzymania za rękę, wymiana spojrzeń.Szczęście ,radość, rozczarowanie. Później studia, znowu w tym mieście bliskim mojemu sercu.Pierwsze poszukiwania pracy, złość, rezygnacja, aż w końcu olśnienie i docenienie.Tu pierwszy raz zostałam okradziona - strach,panika,poczucie niesprawiedliwości.Tu urodziłam swoje dziecko i tu chcę codziennie na nowo celebrować swoją domową sielankę. Cała plejada uczuć, wyzwolona właśnie w tym jednym mieście, w moim miejscu na ziemi.

Lublin-to miasto wokół,którego oscyluje większość moich życiowych sukcesów i porażek; miasto,do którego prowadzą wszystkie moje emocjonalne drogi.To właśnie tutaj przyszłam na świat i stawiałam pierwsze kroki.Namiastkę samodzielności dawały mi wędrówki z przyjaciółmi po licznych uliczkach,odkrywanie na nowo tego co dawno zapomniane.Te mury pamiętają więcej niźli ja sama....

Miastem najbliższym memu sercu jest Kraków.
Jestem typem podróżnika. Nie potrafię usiedzieć na miejscu. Sporo się przeprowadzam w poszukiwaniu swojego miejsca na Ziemi.
Kiedy przyjechałam pierwszy raz do Krakowa i moje stopy poniosły mnie przed drzwi wejściowe dworca głównego poczułam niesamowitą łączność z miastem.
Kiedy spacerowałam o 6 rano po krakowskim rynku, kiedy poruszałam się komunikacją miejską, gdy przemieszczałam się chodnikami czułam się tak, jakbym od zawsze tutaj mieszkała. Jakby moja dusza była częścią tego miasta.
Pierwszy raz, pierwsze chwile były jak wszystko. Teraz już tu jestem, wprowadzona, znalazłam pracę, wybrałam dalszą ścieżkę edukacji wyższej. Miasto mnie pochłonęło, ja się wczułam w tutejsze życie. Czuję się jego częścią i stałym elementem, nie przyjezdną. Oczarowana i zakochana w krakowskiej aurze.

Miastem najbliższym memu sercu jest Kraków.
Jestem typem podróżnika. Nie potrafię usiedzieć na miejscu. Sporo się przeprowadzam w poszukiwaniu swojego miejsca na Ziemi.
Kiedy przyjechałam pierwszy raz do Krakowa i moje stopy poniosły mnie przed drzwi wejściowe dworca głównego poczułam niesamowitą łączność z miastem.
Kiedy spacerowałam o 6 rano po krakowskim rynku, kiedy...

Mała miejscowość pod Poznaniem, będąca mym domem rodzinnym to miejsce, gdzie lubię "wracać" fizycznie i myślami. Przejść się ulicami miasteczka, gdzie znany jest każdy kąt, gdzie żyje tyle wspomnień.. Gdzie stawiało się pierwsze kroki, robiło rowerowe wycieczki, a nad małym jeziorkiem oddawało się pierwszym nieśmiałym pocałunkom. To miasto z duszą, bo małe miasta je mają, ludzie się znają i choć czasem o sobie plotkują, to jak w rodzinie, gdy zajdzie potrzeba każdy każdemu pomoże... Jeszcze tam wrócę, na stałe :)

Mała miejscowość pod Poznaniem, będąca mym domem rodzinnym to miejsce, gdzie lubię "wracać" fizycznie i myślami. Przejść się ulicami miasteczka, gdzie znany jest każdy kąt, gdzie żyje tyle wspomnień.. Gdzie stawiało się pierwsze kroki, robiło rowerowe wycieczki, a nad małym jeziorkiem oddawało się pierwszym nieśmiałym pocałunkom. To miasto z duszą, bo małe miasta je mają,...

ja może się narażę bo całe moje życie to Białystok - miasto mojego życia które naprawdę lubię ale kocham Olsztyn w którym byłam jak miała 17 lat a potem wróciłam jeszcze dwa razy. Mi pobyt w Olsztynie sprawia wielką radość i lubię jak na gg napisze do mnie jakiś mężczyzna z Olsztyna i mogę o tym mieście porozmawiać.

ja może się narażę bo całe moje życie to Białystok - miasto mojego życia które naprawdę lubię ale kocham Olsztyn w którym byłam jak miała 17 lat a potem wróciłam jeszcze dwa razy. Mi pobyt w Olsztynie sprawia wielką radość i lubię jak na gg napisze do mnie jakiś mężczyzna z Olsztyna i mogę o tym mieście porozmawiać.

W moim sercu jest Toruń. Sama Starówka jest bezsprzecznie zachwycająca i dla miejscowych i dla turystów. Nie wzbudza ona jednak we mnie takich sentymentów, jak wielkie blokowiska, szare mrówkowce, gdzie spędziłam wiele lat życia. Zawsze kiedy odwiedzam Toruń przechadzam się godzinkę lub dwie między blokami, kupuję ciastko w mojej cukierni, idę na MACIEJA (targ), konwersuję ze sprzedawcami, którzy od dawna o mnie zapomnieli. Popijając kawę spoglądam przez okno na przechodniów i przejeżdżające tramwaje i inhaluję ten zapach swojskości i bliskości. Mówię przypadkowym ludziom ‚Dzień dobry‘ i jak dziecko cieszę się, patrząc na znajome ulice. Wieczorem lubię postać pod którymś z bloków i poobserwować jego mieszkańców. Robiłam to wcześniej z mojego balkonu na 11 piętrze. Co wieczór sprawdzałam, gdzie jeszcze świeci się światło, a kto już śpi. Dopiero wtedy mogłam zasnąć. Bardzo mi brakuje Torunia, dlatego tak chętnie przy każdej możliwej okazji, wracam do tego magicznego miasta.

W moim sercu jest Toruń. Sama Starówka jest bezsprzecznie zachwycająca i dla miejscowych i dla turystów. Nie wzbudza ona jednak we mnie takich sentymentów, jak wielkie blokowiska, szare mrówkowce, gdzie spędziłam wiele lat życia. Zawsze kiedy odwiedzam Toruń przechadzam się godzinkę lub dwie między blokami, kupuję ciastko w mojej cukierni, idę na MACIEJA (targ), konwersuję...