spory pomiędzy mną, a moją rodzicielką wybuchają co chwilę. Główny temat awantury to sprzątanie pokoju. Czy moja rodzicielka nie może zrozumieć, że dostaje wysypki na samą myśl o sprzątaniu.
Co sobota ten sam wrzask, od którego pękają bębenki w uszach SPRZĄTAJ SWÓJ POKÓJ. Aż mnie dreszcz przeszywa. Cichaczem staram się użyć pierwszej broni, zagrzebać się w szkolnych książkach i udawać jak ja ciężko pracuję. Niestety nie zawsze zdążę. I klops awantura zaraz będzie. Już słyszę szuranie i tupanie zaraz nakryje mnie w moim pokoju. Klamka powoli się porusza w dół, drzwi się otwierają. Rodzicielka zaraz wparuje do pokoju i dzień sądu nastąpi. W tym momencie pora na broń numer dwa wszystko do szafy i pod łóżku. Ta broń zawodzi gdy moje ruchy są zbyt powolne.
Ale jest trzecia broń uszczypnąć się i obudzić z tego snu. Przecież jestem dorosła i mieszkam w swoim własnym mieszkaniu w którym to ja decyduję kiedy pozbieram skarpetki :)

spory pomiędzy mną, a moją rodzicielką wybuchają co chwilę. Główny temat awantury to sprzątanie pokoju. Czy moja rodzicielka nie może zrozumieć, że dostaje wysypki na samą myśl o sprzątaniu.
Co sobota ten sam wrzask, od którego pękają bębenki w uszach SPRZĄTAJ SWÓJ POKÓJ. Aż mnie dreszcz przeszywa. Cichaczem staram się użyć pierwszej broni, zagrzebać się w szkolnych...

To było nieuniknione… Kiedyś musieliśmy stanąć twarzą w twarz… Grysiku nie jestem w stanie wybaczyć!
- Jedz, synku, to zdrowe – mówiła. Taa… Zdrowe… W latach 80-tych nie mieli pojęcia o szkodliwych skutkach laktozy, o glutenie nie wspominając, czułem, że z tym jest coś nie tak!
Zatem zemsta… Czy podołam? Wziąłem parasol, czapkę i kalesony.
Nie wiem, dlaczego to zabrałem. Może podświadomość zasugerowała, żeby to wziąć? Tyle razy słyszałem:
- Weź parasol, może padać!
Wiecie, co? Nigdy wtedy nie padało!
Albo to:
- Ubierz czapkę!
Wstyd na całe osiedle, ośmiolatek już nie musi mieć czapki! Wszyscy się śmiali! I jeszcze to swędzenie głowy od wełny… A kalesony były najgorsze.
- Zmarzniesz w pupę!
Jaki chłopak nosi kalesony?
Trudno, trzeba sobie radzić, ruszam z parasolem, ale ona paruje cios i wytrąca mi broń z ręki. Od razu zaczyna padać. Dziwne… Desperacko ciskam w nią czapką, ale cóż może zdziałać kawałek wełny? Może jakaś wysypka się jej przytrafi? Nic z tego. Matka odbija czapkę i śmieje mi się w twarz. Robi mi się zimno w uszy… Ostatnia deska ratunku, rzucam się na rodzicielkę z kalesonami, może uduszę ją tymi nogawkami? Tak! Udało mi się ją zaskoczyć, czerwieni się! Nagle mam chwilę słabości, to przecież matka, nie? Rozluźniam ucisk, może się dogadamy?
Błąd!
Matka uwalnia się, podbiega do kuchenki i ściąga z niej patelnię. Skądś znam ten odór… To nie może być prawda!
- Poznajesz…? – pyta ironicznie.
- Kiszka, gorsza niż grysik… - przegrałem, walka nie ma sensu, smród mnie pokonał.

To było nieuniknione… Kiedyś musieliśmy stanąć twarzą w twarz… Grysiku nie jestem w stanie wybaczyć!
- Jedz, synku, to zdrowe – mówiła. Taa… Zdrowe… W latach 80-tych nie mieli pojęcia o szkodliwych skutkach laktozy, o glutenie nie wspominając, czułem, że z tym jest coś nie tak!
Zatem zemsta… Czy podołam? Wziąłem parasol, czapkę i kalesony.
Nie wiem, dlaczego to zabrałem....

Za broń służą mi kod bonusowy do gry , klawiatura i chipsy

Przykład:
-Mamo jutro idę do Dawida - powiedziałem
-Jutro? Nie ma takiej mowy
-Dlaczego nie? - zapytałem
-Dlatego, że jutro idziemy razem do pani Eli na kawę - odpowiedziała
-Ja już załatwiłem kod bonusowy do "czołgistów",klawiaturę i kupiłem chipsy.Mieliśy grać cały dzień
-Trudno przełożysz to spotkanie - powiedziała tonem nie do żartów
-Ale to niesprawiedliwe, u pani Eli jest strasznie nudno i nie ma dzieci
-To nie moja wina - powiedziała bardzo irytującym tonem
-A co ja zrobię z kodem do "czołgistów" i co ja powiem Dawidowi , nie ma mowy idę do Dawida - Oznajmiłem podniesionym głosem
-POWIEDZIAŁAM CI ,ŻE NIE IDZIESZ DO DAWIDA I BEZ DYSKUSJI INACZEJ POŻEGNASZ SIĘ Z KOMPUTEREM DO KOŃCA MIESIĄCA!!! - Wykrzyknęła na jednym oddechu
-No dobrze -powiedziałem zirytowany
I jak tu z nią wygrać pomyślałem

Za broń służą mi kod bonusowy do gry , klawiatura i chipsy

Przykład:
-Mamo jutro idę do Dawida - powiedziałem
-Jutro? Nie ma takiej mowy
-Dlaczego nie? - zapytałem
-Dlatego, że jutro idziemy razem do pani Eli na kawę - odpowiedziała
-Ja już załatwiłem kod bonusowy do "czołgistów",klawiaturę i kupiłem chipsy.Mieliśy grać cały dzień
-Trudno przełożysz to spotkanie -...

Nigdy jej tak naprawdę nie znałam, mijałyśmy się w domu jak duchy. Szorstkie skąpe słowa, brak ciepła i samotność - to moje dzieciństwo. Ta obojętność nie była jednak dwustronna, ona nie zaprzątała sobie mną myśli, ja wprost przeciwnie. Długo pielęgnowana uraza mogłaby znaleźć upust w walce pełnej przemocy: przykrych słów, goryczy, żalu. Ale postanowiłam to przezwyciężyć. Nie chcę być na tym samym lub niższym poziomie, chcę rozegrać ten pojedynek z klasą. Dlatego moją bronią stały się serdeczność, czułość i miłość. Wbrew pozorom to właśnie miłe słowa i przyjazne gesty wycisnęły z niej największe emocje. Nawet, gdy wciąż broniła się oschłością i brakiem zainteresowania, to jej oczy się szkliły, a głos załamywał. Nigdy nie widziałam jej bez maski obojętności i kiedy wreszcie porzuciła tę tarczę, zostałam przez nią zalana falą emocji. Uczucia zajmowały należyte im miejsca ze zdwojoną siłą. Czułam radość i wiedziałam, że to moje osobiste zwycięstwo. Dobro zawsze wygrywa, a miłość pokona nawet największe pokłady emocjonalnego chłodu.

Nigdy jej tak naprawdę nie znałam, mijałyśmy się w domu jak duchy. Szorstkie skąpe słowa, brak ciepła i samotność - to moje dzieciństwo. Ta obojętność nie była jednak dwustronna, ona nie zaprzątała sobie mną myśli, ja wprost przeciwnie. Długo pielęgnowana uraza mogłaby znaleźć upust w walce pełnej przemocy: przykrych słów, goryczy, żalu. Ale postanowiłam to przezwyciężyć....

Z punktu widzenia Miażdżącej Apokaliptycznej Mocy Antydestrukcyjnej (w skrócie MAMA):
Godzina 7:23 wyjście Obiektu Zaśmiecającego potocznie zwanego "Córeczką" z Mrocznej Pieczary zwanej POKOJEM ku światłości podwórka i mrocznym czeluściom autokarowej bestii wiozącej ku Zgubie i Bolesnym Odmętom Szkolnych Murów..
7:57: Zaglądam do pokoju i od razu natykam się na podstępną "śmierduchę" czyli podstępnie wydaloną przez kota wczorajszą kolację. Moje dziecko wie, że są dla mnie bramy nie do przejścia! Jedną z nich jest bezsprzecznie KOCIA KUPA! Broń zadziałała.. cofające się śniadanie z poranną kawą zmuszają mnie do chwilowego odwrotu. Pośpieszny rzut oka na Zaśmiecony Świat Nastolatki przekonuje mnie, że moja interwencja w dniu dzisiejszym jest możliwa dopiero w porze poobiedniej (13:55), gdy Obiekt Zaśmiecający wróci w domowe pielesze i zmuszona głodem, groźbą i prośbą uprzątnie BOMBĘ Nr. 1.

14:45: Oczywiście zaraz po rozbrojeniu broni nr.1 Dziecko odpala broń nr 2
- powłóczyste spojrzenie spod aksamitnych, dłuuugich rzęs zakończone refleksyjnym: "Kocham Cię Mamo"... tracę siły obronne ale powodowana resztką zamiłowania do porządku wydalam z siebie gniewny pomruk: Sprzątaj!
i broń nr.2 zostaje skutecznie rozbrojona.
14:58: Włączają się opcje uspokajająco - obronne typu: "Dobrze mamo, po lekcjach", "Już sprzątam tylko najpierw podleję kwiaty" lub "Oczywiście tylko muszę na godzinkę iść do Przyjaciółki, wiesz... projekt naukowy" co automatycznie skutkuje późnymi powrotami do Domowych Pieleszy, Niekończącym się Stosem "tego co było zadane", uporczywym roszeniem kaktusowatych...i (19:37) odpaleniem Ostatecznej Broni Nr. 3: "Zmęczonam… Obiecuję, jutro będzie tu jak w pudełeczku, dobrze mamusiu? Dobrze?" KAPITULACJA!(22:09) Miażdżąca Apokaliptyczna Moc Antydestrukcyjna w skrócie MAMA pada na łóżko i pogrąża w letargu. (22:17) Kochana Córeczka z szatańskim uśmieszkiem na anielskiej buzi przykrywa mnie kołderką i udaje się wykonać tysiące arcynieważnych rzeczy, które nastolatki zwykle robią przed snem.

KONIEC!

Z punktu widzenia Miażdżącej Apokaliptycznej Mocy Antydestrukcyjnej (w skrócie MAMA):
Godzina 7:23 wyjście Obiektu Zaśmiecającego potocznie zwanego "Córeczką" z Mrocznej Pieczary zwanej POKOJEM ku światłości podwórka i mrocznym czeluściom autokarowej bestii wiozącej ku Zgubie i Bolesnym Odmętom Szkolnych Murów..
7:57: Zaglądam do pokoju i od razu natykam się na podstępną...

Hmmm moja broń to
Rower, rolki, słuchawki i iPad.... Broń najlepsza na rodzicielke dla której najnowsza multimedia to czarna magia.
Od wieczna broń mamy to
- a nie mówiłam
- w ogóle nie słuchasz co ci mówiłam
- dziki rechot
I wzrok który miażdży nawet twardziela

Hmmm moja broń to
Rower, rolki, słuchawki i iPad.... Broń najlepsza na rodzicielke dla której najnowsza multimedia to czarna magia.
Od wieczna broń mamy to
- a nie mówiłam
- w ogóle nie słuchasz co ci mówiłam
- dziki rechot
I wzrok który miażdży nawet twardziela

Moją bronią w walce z mamą jest/była pozorna bezbronność.

A oto jej atrybuty:
1. Słowa:
"jak zwykle masz rację mamo, to moja wina"
"tak, oczywiście, zachowałam się jak palant, przepraszam'
"nic nie wiem na ten temat, nigdy bym tego nie zrobiła"

2. Mimika:
wyraz niewinności w wielkich niebieskich oczach
drżące, ewentualnie rozdziawione,usta
bladość powłok skórnych

3. Pozy:
"jestem taka malutka"
"słabo się czuję"

Przykład:
Mam ochotę na wagary. Moja mama, mój wróg, jest szalenie daleko od udzielenia mi błogosławieństwa na pozostanie w domu.
- Nie ma mowy, udajesz, nic ci nie jest.
- Ale mamo! Nigdy bym tego nie zrobiła!
Tu blednę na zawołanie, usta mi drżą, oczy łzawią od wyimaginowanego cierpienia..
Matka mięknie.
- Kombinujesz coś?
- Ja??? - niewinność i zdziwienie moich wielkich niebieskich oczu -
Może masz rację... - kulę się ze "słabości" - Może to moja wina... Zjadłam całą pizzę, może czwarty raz nie zwymiotuję...?

Wygrana jest stuprocentowo pewna. Matka pokonana bronią psychologiczną.
Pozwala zostać w domu, parzy mi herbatkę, wychodzi do pracy.
Ahoj! Dom, komputer, PS, telewizor są moje!

Moją bronią w walce z mamą jest/była pozorna bezbronność.

A oto jej atrybuty:
1. Słowa:
"jak zwykle masz rację mamo, to moja wina"
"tak, oczywiście, zachowałam się jak palant, przepraszam'
"nic nie wiem na ten temat, nigdy bym tego nie zrobiła"

2. Mimika:
wyraz niewinności w wielkich niebieskich oczach
drżące, ewentualnie rozdziawione,usta
bladość powłok...

- Jeszcze śpisz? - zapytała mama energicznie wchodząc do pokoju - Wstawaj! Tyle mamy dziś do zrobienia!
- Jeszcze chwila...wiesz, że do późna pracowałam - wymamrotałam.
- No tak, ale moja droga jest już prawie południe, a z tego co mi wiadomo to od dziś masz już wolne.
I wtedy coś miękkiego spadło na moją głowę. Była to chabrowa poduszka. Uchyliłam oko i spostrzegłam, że mama ma ze mnie niezły ubaw.
Ach tak? - pomyślałam i chwyciłam leżącą obok poduszkę.
I tak się zaczęło. Uzbrojona w siły, dobry humor i poduszkę podjęłam wyzwanie. Walka była równa, tym bardziej, że przeciwniczka dysponowała taką samą bronią. Wkrótce mama, śmiejąc się od ucha do ucha, wyczerpała zapas sił. Mimo wygranej nie poszłam dalej spać, za to obie zyskałyśmy coś z porannej bitwy - był to dobry humor na cały dzień.

- Jeszcze śpisz? - zapytała mama energicznie wchodząc do pokoju - Wstawaj! Tyle mamy dziś do zrobienia!
- Jeszcze chwila...wiesz, że do późna pracowałam - wymamrotałam.
- No tak, ale moja droga jest już prawie południe, a z tego co mi wiadomo to od dziś masz już wolne.
I wtedy coś miękkiego spadło na moją głowę. Była to chabrowa poduszka. Uchyliłam oko i spostrzegłam, że...

- Na potęgę posępnego mopa -ruszam do natarcia na kuchnną podłogę
- Odejdź siło nieczysta!! - krzyczy Mama
- Siabada, siabada, ty i ja, uuuu miotełko do sprzątania... - nie daję za wygraną i sprawnie omiatam pajęczyny
- A kysz! - próbuje Mama
- Czary mary, czary mary i już są umyte gary!!! - podnoszę ręce w zwycięskim geście
- No dobra tym razem wygrałaś - kapituluje Mama i wyjmuje z lodówki pyszny torcik :D

- Na potęgę posępnego mopa -ruszam do natarcia na kuchnną podłogę
- Odejdź siło nieczysta!! - krzyczy Mama
- Siabada, siabada, ty i ja, uuuu miotełko do sprzątania... - nie daję za wygraną i sprawnie omiatam pajęczyny
- A kysz! - próbuje Mama
- Czary mary, czary mary i już są umyte gary!!! - podnoszę ręce w zwycięskim geście
- No dobra tym razem wygrałaś - kapituluje Mama i...

Bitwa o telewizor.
Cel strategiczny: zdobycie kontroli nad pilotem.
Moja taktyka: podstęp i brak litości. Atrybuty - jedna duża czekolada, książka, wygodny fotel.

Sadzam mamę w fotelu. Zanim zdąży uciec, na stoliku obok kładę czekoladę. Wcześniej przeprowadzone śledztwo daje mi pewność, że przeciwniczka uwielbia słodkości. Teraz już tylko wystarczy uśpić czujność... i zastosować manipulację. Przekonuję rodzicielkę o niewątpliwych zaletach powieści. Na początku niepewna, ale powoli zgadza się spróbować i powoli sięga po książkę. Ja w tym czasie po cichu zakradam się do salonu. Jeszcze nasłuchuję, ale po chwili uświadamiam sobie, że to starcie wygrałam. A seriale są moje.

Bitwa o telewizor.
Cel strategiczny: zdobycie kontroli nad pilotem.
Moja taktyka: podstęp i brak litości. Atrybuty - jedna duża czekolada, książka, wygodny fotel.

Sadzam mamę w fotelu. Zanim zdąży uciec, na stoliku obok kładę czekoladę. Wcześniej przeprowadzone śledztwo daje mi pewność, że przeciwniczka uwielbia słodkości. Teraz już tylko wystarczy uśpić czujność... i...