Znajomy zabrał mnie ostatnio na obóz katolicki, zachwalał jego klimat i miejsce. Przyjechaliśmy bardzo późno, więc dopiero następnego dnia nas oprowadził oraz poznał z kadrą.
Ludzie bardzo sympatyczni składający się z księża oraz wolontariuszy. Jednak jeden ksiądz, główny szef obozu - starej daty; miał kontrowersyjny pogląd na temat zachowań i wyglądu płci.
"Wy dziewczyny zabrałyście nam prawie wszystko. Zabrałyście nam spodnie, słownictwo (brzydkie słowa), papierosy, alkohol"
Ale nie tylko kobiety są winne.
"A mężczyźni w tych czasach są sponiewierani.. Ozdabiają siebie kolczykami, tatułują sobie ciała, noszą długie włosy, obdarte spodnie."
"To kobiety z natury powinny upiększać swoje ciało. U kobiet piorytetem są emocje oraz wygląd, zaś u mężczyzny rozum oraz siła."
Oprócz księdza słyszałam zawsze w domu, że jak to jest że już dorosła kobieta nie potrafi gotować i jak mój chłopak się o tym dowie to "pogna taką babuchę". Wszystkie słowa "ale jesteś dziewczynką" i powinnaś mieć czysto, ładnie wyglądać, zachowywać się..
Chyba nigdy nie oderwiemy się od etykiet dziewczynka/chłopiec.

Znajomy zabrał mnie ostatnio na obóz katolicki, zachwalał jego klimat i miejsce. Przyjechaliśmy bardzo późno, więc dopiero następnego dnia nas oprowadził oraz poznał z kadrą.
Ludzie bardzo sympatyczni składający się z księża oraz wolontariuszy. Jednak jeden ksiądz, główny szef obozu - starej daty; miał kontrowersyjny pogląd na temat zachowań i wyglądu płci.
"Wy dziewczyny...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętam, że gdy miałam jakieś 10 lat bardzo lubiłam grać w piłkę nożną, a mój jedenastoletni kuzyn kochał gotować. Tak się złożyło, że w tym samym czasie byliśmy na wakacjach u babci. Był organizowany festyn, z różnymi konkurencjami. Biegi, przeciąganie liny, a także m.in turniej piłki nożnej i konkurs na najlepiej ugotowane pierogi. Babcia oczywiście mnie zgłosiła na turniej kulinarny, a kuzyna na mecz piłki nożnej, a gdy usłyszała nasz sprzeciw powiedziała, że ,,jak to tak żeby dziewczynka kopała piłkę, a chłopak gotował. Miejsce kobiety jest w kuchni!'' i na tym skończyła, już nas nie słuchała.
Jak wielkie było jej zdziwienie, gdy w dniu festynu wśród chłopców kopiących piłkę zobaczyła mnie, a kuzyn stanął na podium wraz ze swoimi pierogami.

Pamiętam, że gdy miałam jakieś 10 lat bardzo lubiłam grać w piłkę nożną, a mój jedenastoletni kuzyn kochał gotować. Tak się złożyło, że w tym samym czasie byliśmy na wakacjach u babci. Był organizowany festyn, z różnymi konkurencjami. Biegi, przeciąganie liny, a także m.in turniej piłki nożnej i konkurs na najlepiej ugotowane pierogi. Babcia oczywiście mnie zgłosiła na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mój brat jest ode mnie starszy o 3 lata i niby w domu jakiś tam podział na zabawki typowo dla chłopaków i typowo dla dziewczynek był... No, ale nie do końca. Gdy brat dostał takie fantastyczne resoraki z otwieranymi drzwiami i bagażnikiem, to sobie zatrzymał takie czarne autko, a mi dał 'dziewczyńskiego" czerwonego garbusa. Bo wiadomo - ja dostawałam lalki, on autka. Ja na komunię zafasowałam dwa słowniki, on commodore. Ja zasuwałam niebieskim rowerkiem, on motorynką. Dlaczego? No bo to chłopak i jest starszy. Nie przeszkadzało mi to jakoś bardzo, bo generalnie pozwalał mi grać w gry i bawić się swoimi zabawkami. A na podwórku nie było podziałów. Jestem jeszcze z tej generacji, że na swojej ulicy bawiliśmy się bez nadzoru, więc mama nie krzyczała, że mam nie włazić na płot czy drzewo, bo nie wypada, bo o powyższym dowiadywała się dopiero, jak z obdartymi kolanami wracałam do domu. Pamiętam też, że na zabawę maskową w pierwszej klasie podstawówki zażyczyłam sobie być piratem, mama własnym eyelinerem namalowała mi wąsy i brodę :)

Mój brat jest ode mnie starszy o 3 lata i niby w domu jakiś tam podział na zabawki typowo dla chłopaków i typowo dla dziewczynek był... No, ale nie do końca. Gdy brat dostał takie fantastyczne resoraki z otwieranymi drzwiami i bagażnikiem, to sobie zatrzymał takie czarne autko, a mi dał 'dziewczyńskiego" czerwonego garbusa. Bo wiadomo - ja dostawałam lalki, on autka. Ja na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Facetom nie wypada znać więcej kolorów niż te podstawowe. Szokiem wśród przyjaciółek już był sam fakt, że wiem co to beż.
Niemniej jednak wielość palet kolorowych, wśród których kobiety czują się jak ryby wodzie, sprawia że faceci czują się bezradni. Nawet jeśli chodzi o wybór farby do malowania mieszkania. Nigdy nie zapomnę miny konsultanta w popularnym sklepie remontowo budowlanym, gdy wspólnie szukaliśmy farby "Ogniste Bolero" (dawniej "Karmazynowy Przypływ". Dla większości facetów jest tylko jeden kolor - "Czerwony".

Facetom nie wypada znać więcej kolorów niż te podstawowe. Szokiem wśród przyjaciółek już był sam fakt, że wiem co to beż.
Niemniej jednak wielość palet kolorowych, wśród których kobiety czują się jak ryby wodzie, sprawia że faceci czują się bezradni. Nawet jeśli chodzi o wybór farby do malowania mieszkania. Nigdy nie zapomnę miny konsultanta w popularnym sklepie remontowo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

WOJSKO. To właśnie to, czym małe dziewczynki nie powinny się interesować i fascynować. Jednak razem z siostrą miałyśmy wojnę we krwi. Zamiast jak inne koleżanki bawić się w dom i gotować wymyślony obiad na wymyślonym piecu, my walczyłyśmy. Ubrane w śliczne różowe sukienki wydeptywałyśmy baze na łące i obrabiałyśmy rzepak na miecze. Mama była przerażona. Nawet chłopcy z osiedla grali w piłkę na podwórku, a jej słodkie córeczki całe dnie czołgały się w trawie i okładały rzepakiem wykrzykując wojskowe komendy. Zabraniała nam, ale nie przemawiał do nas argument, że dziewczynki nie powinny bawić się w żołnierzy. Przynosiło to tylko odwrotny skutek. Nie przejmując się gadaniem innych, szkoliłyśmy się i doskonaliłyśmy swoje umiejętności survivalu. Mi z czasem przeszło, ale moja siostra aktualnie jest w wojku i nie żałuję.

WOJSKO. To właśnie to, czym małe dziewczynki nie powinny się interesować i fascynować. Jednak razem z siostrą miałyśmy wojnę we krwi. Zamiast jak inne koleżanki bawić się w dom i gotować wymyślony obiad na wymyślonym piecu, my walczyłyśmy. Ubrane w śliczne różowe sukienki wydeptywałyśmy baze na łące i obrabiałyśmy rzepak na miecze. Mama była przerażona. Nawet chłopcy z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Szczerze mówiąc nie słyszałam tego typu gadki...
A może po prostu nie słuchałam?
Od małego byłam na zmianę damą i piratem, a czasem tym i tym jednocześnie;)
A moim rodzicom to jakoś nie przeszkadzało. Z tatą budowałam kominek i jeździłam na kilometrowe wycieczki. Ubierałam się w sukienki(choć czasem pod spodem mama dawała mi spodenki) i jednocześnie latałam po drzewach i płotach. Filiżankę trzymałam jak wypada i taplałam się w błocie.
A jak się chłopakom wydawało, że czegoś robić nie mogę, bo jestem dziewczyną, to dostawali feministyczny monolog(od sześciolatki).

A potem otrzymałam stanowczą odmowę pozwolenia na samodzielną jazdę pociągiem do Chorzowa, bo jestem dziewczyną. I to od mojej mamy!
Ale przyznaję, że argument był niepodważalny: na świecie jest zbyt wielu świrów i kretynów, a ty masz tylko 16 lat.
Podejrzewam, że teraz by mnie też nie puściła:(

Szczerze mówiąc nie słyszałam tego typu gadki...
A może po prostu nie słuchałam?
Od małego byłam na zmianę damą i piratem, a czasem tym i tym jednocześnie;)
A moim rodzicom to jakoś nie przeszkadzało. Z tatą budowałam kominek i jeździłam na kilometrowe wycieczki. Ubierałam się w sukienki(choć czasem pod spodem mama dawała mi spodenki) i jednocześnie latałam po drzewach i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

U mnie, w rodzinie, panuje raczej tolerancja w takich sprawach. Z tego, co pamiętam, to rodzice zauważali, że jestem dziewczynką tylko w dwóch sytuacjach. Jedną - był, jest i (podejrzewam) będzie - bałagan w pokoju. Wtedy tata zawsze mówił: u chłopaka to bym się nie dziwił, ale u dziewczyny? Po czym kręcił głową.
Inną sprawą jest pismo. Tutaj pojawiała się mama. Ile razy pokazywałam jej zeszyt czy pisałam coś przy niej, stwierdzała, że albo mogłabym się trochę bardziej postarać, albo że bazgrzę, a to chłopaki bazgrzą, za to dziewczynki powinny ładnie pisać.
Ale mam również babcię, która myśli bardziej po staremu. Gdy byłam młodsza nie cierpiałam nosić sukienek. Najchętniej chodziłabym w dresach. I co rusz babcia przyjeżdżała do nas na działkę krzywiła się na widok uzielenionych i nierzadko podartych spodni. Tutaj przechodzimy do kolejnego punktu. Otóż już jako małe dziecko chętnie się wspinałam, chodziłam po ,,wertepach" i ogólnie cudowałam. Za to moja babcia uważała, że nie powinnam się tak tarzać, a raczej bawić na spokojnie. Jak oglądała jakieś zdjęcia z parków linowych (oczywiście ze mną w roli głównej) mówiła: jak się tak nie bałaś; a gdy zauważyła w tle jakiegoś chłopca: temu to się nie dziwię, bo chłopak.
I ostatnią rzeczą, którą pamiętam to zabawa klockami i autkami. Wtedy babcia próbowała mnie skłonić do zabawy lalkami (bez skutku).
W każdej z tych sytuacji zastanawiałam się co to za różnica: chłopak czy dziewczyna. Do dziś nie znalazłam rozwiązania tej zagadki.

U mnie, w rodzinie, panuje raczej tolerancja w takich sprawach. Z tego, co pamiętam, to rodzice zauważali, że jestem dziewczynką tylko w dwóch sytuacjach. Jedną - był, jest i (podejrzewam) będzie - bałagan w pokoju. Wtedy tata zawsze mówił: u chłopaka to bym się nie dziwił, ale u dziewczyny? Po czym kręcił głową.
Inną sprawą jest pismo. Tutaj pojawiała się mama. Ile razy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Będąc w szóstej klasie podstawówki, zaczęłam chodzić na szkolne obiady. Jako że towarzystwo koleżanek mnie nudziło postanowiłam dosiąść się do moich dwóch kumpli z klasy. Pewnego dnia jeden z kolegów przez przypadek trafił we mnie spaghetti (wiem jak to brzmi, ale to na prawdę był przypadek). Koledzy zaczęli się ze mnie śmiać, a ja w ramach rekompensaty postanowiłam obojgu rozsmarować makaron we włosach. Niestety naszą zabawę przerwała opiekunka i powiedziała, że tym razem przesadziliśmy i zaprowadziła nas do wychowawczyni. Nasza pani zwróciła nam uwagę, powiedziała, że nie możemy tak robić i wpisała nam ujemne punkty. Następnie oznajmiła, że możemy odejść, jednak ze mną chciała zamienić jeszcze kilka słów. Dowiedziałam się od niej, że jako dziewczyna nie powinnam zachowywać się tak jak chłopcy i od teraz mam siedzieć przy stoliku z koleżankami. Byłam bardzo wściekła i nie mogłam pojąć, dlaczego dziewczyny czasem nie mogą pozachowywać się infantylnie oraz z jakiej racji tylko ja mam ponosić karę. Kiedy powiedziałam o tym moim kolegom, oni zachowali się bardzo męsko i stwierdzili, że skoro tak wychowawczyni stawia sprawę to załatwimy to inaczej. Chłopcy wpadli na pomysł, że od teraz będziemy jedli posiłki na schodach przed jadalnią. Nasz bunt trwał tydzień, a po tym czasie pani opiekunka straciła już chęci do kłótni z nami i pozwoliła wrócić nam do siedzenia przy jednym stoliku. W ten oto sposób wygrałam walkę z tezą „dziewczynce nie wypada”.

Będąc w szóstej klasie podstawówki, zaczęłam chodzić na szkolne obiady. Jako że towarzystwo koleżanek mnie nudziło postanowiłam dosiąść się do moich dwóch kumpli z klasy. Pewnego dnia jeden z kolegów przez przypadek trafił we mnie spaghetti (wiem jak to brzmi, ale to na prawdę był przypadek). Koledzy zaczęli się ze mnie śmiać, a ja w ramach rekompensaty postanowiłam obojgu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak byłam mała nie cierpiałam nosić sukienki, na wakacjach u Babci zmuszała mnie wręcz do tego mówiąc: Dziewczynki powinny tak wyglądać. Chciałam wtedy być chłopcem, potrafiłam się rozpłakać z powodu głupiej sukienki! Chciałam chodzić po drzewach a nie ganiać z kiecką dookoła bloku!

Jak byłam mała nie cierpiałam nosić sukienki, na wakacjach u Babci zmuszała mnie wręcz do tego mówiąc: Dziewczynki powinny tak wyglądać. Chciałam wtedy być chłopcem, potrafiłam się rozpłakać z powodu głupiej sukienki! Chciałam chodzić po drzewach a nie ganiać z kiecką dookoła bloku!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja pamiętam białą sukienkę, w której kazano mi chodzić, a ja jej nie lubiłam, zresztą generalnie w dzieciństwie nie lubiłam chodzić w sukienkach, a teraz wprost kocham sukienki.

Ja pamiętam białą sukienkę, w której kazano mi chodzić, a ja jej nie lubiłam, zresztą generalnie w dzieciństwie nie lubiłam chodzić w sukienkach, a teraz wprost kocham sukienki.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post